دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری

مهندسی ژنتیک ناجی بیماران نارسایی قلبی شد

مهندسی ژنتیک ناجی بیماران نارسایی قلبی شد
یک نوع ژن درمانی جدید می‌تواند تاثیرات نارسایی قلبی را معکوس و عملکرد قلب را در یک مدل حیوانی بزرگ احیا کند. این نوع درمان مقدار خونی که قلب می‌تواند پمپاژ کند و همچنین نرخ نجات یافتن بیمار را به میزان قابل توجهی افزایش می‌دهد.
کد خبر : 945917

به گزارش آنا به نقل از فیز، در حال حاضر نارسایی قلبی بازگشت ناپذیر است. به غیر از پیوند قلبی، بیشتر روش‌های درمانی میزان فشار بر قلب را کاهش می‌دهند و پیشرفت این بیماری گا‌ها مرگبار را کندتر می‌کنند. اما اگر ژن درمانی جدید نتایج نویدبخشی در آزمایش‌های بالینی داشته باشد، به درمان نارسایی قلبی کمک می‌کند.

 در این پژوهش محققان روی احیای یک پروتئین حیاتی قلبی به نام «یکپارچه کننده پل قلبی ۱» (cBIN۱) تمرکز کردند. آنها می‌دانستند سطح cBIN۱ در بیماران دچار نارسایی قلبی کمتر است و هرچه میزان این ماده کمتر باشد، ریسک معکوس کردن بیماری نیز بیشتر است.

 رابین شاو مدیر انستیتو CVRTI در دانشگاه یوتا و یکی از مولفان ارشد پژوهش می‌گوید: هنگامیکه cBIN۱ پایین باشد بدن بیمار عملکرد خوبی ندارد. 

محققان در تلاش برای افزایش سطح cBIN۱ در موارد نارسایی قلبی، یک ویروس بی ضرر که به طور معمول در ژن درمانی استفاده می‌شود را برای انتقال نسخه اضافی از ژن cBIN۱ به سلول‌های قلبی به کار بردند. آنها ویروس را به جریان خون خوک‌های مبتلا به این بیماری تزریق کردند. ویروس در جریان خون به سمت قلب حرکت کرد و در آنجا ژن cBIN۱ را به سلول‌های قلبی رساند.

مدل نارسایی قلبی که در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفت، ظرف چندماه به مرگ بیمار منجر می‌شود. اما هر ۴ خوکی که این ژن درمانی را در سلول‌های قلبی شان دریافت کردند به مدت ۶ ماه (پایان تحقیق) زنده ماندند.

 نکته مهم‌تر آنکه درمان فقط از بدتر شدن نارسایی قلبی جلوگیری نکرد. برخی فعالیت‌های کلیدی قلب نیز بهبود یافتند و همین امر نشان می‌دهد قلب آسیب دیده مشغول ترمیم خود است.

 شاو تاکید کرد این نوع از معکوس سازی آسیب موجود، بسیار غیر معمول است. او در ادامه افزود: در تاریخچه تحقیق نارسایی قلبی، تاکنون کارآمدی مشابه این مورد مشاهده نشده بود. درمان‌هایی که قبلا برای نارسایی قلبی بررسی شده بودند، عملکرد قلب را ۵ تا ۱۰ درصد بهبود دادند. اما ژن درمانی cBIN۱ عملکرد این عضو راتا ۳۰ درصد بهبود بخشید.

 کارآمدی قلب‌های درمان شده در پمپاژ خون که مهمترین عامل شدت نارسایی قلبی است، با گذر زمان بهبود یافت. هرچند پمپاژ خون به سطح قلب سالم نرسید، اما به آن نزدیک بود. همچنین ظاهر قلب‌ها به قلب‌های بدون نقص نزدیک‌تر بود.

انتهای پیام/

ارسال نظر
قالیشویی ادیب