دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری

جیمزوب دوردست‌ترین سیاه‌چاله را کشف کرد

جیمزوب دوردست‌ترین سیاه‌چاله را کشف کرد
تلسکوپ فضایی جیمز وب قدیمی‌ترین و دوردست‌ترین سیاه‌چاله‌ای را که تاکنون دیده شده است، کشف کرد.
کد خبر : 891905

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، تلسکوپ فضایی جیمز وب قدیمی‌ترین و دوردست‌ترین سیاه‌چاله‌ای را که تاکنون دیده شده است، کشف کرد.

این سیاهچاله که تنها ۴۰۰ میلیون سال پس از انفجار بزرگ وجود داشته شاید بتواند به توضیح چگونگی رشد سریع سیاهچاله‌های کلان جرم کمک کند.

این تیم از ستاره شناسان از تلسکوپ فضایی جیمز وب برای کشف دورترین و قدیمی‌ترین سیاهچاله‌ای که تا به حال دیده شده است استفاده کرده‌اند.

این کشف می‌تواند گام بزرگ و رو به جلو در درک چگونگی رسیدن سیاهچاله‌های کلان پرجرم به جرم‌هایی معادل میلیون‌ها میلیارد برابر جرم خورشید در دوران بسیار اولیه جهان باشد.

این سیاهچاله در کهکشان جی‌ان - زد۱۱ قرار دارد که ۱۳.۴ میلیارد سال نوری از ما فاصله دارد و به همین دلیل به نظر می‌رسد که ۴۰۰ میلیون سال پس از انفجار بزرگ وجود داشته است.

براساس یافته‌هایی که تاکنون به دست آمده جرم خود سیاهچاله حدود ۶ میلیون برابر خورشید است و به نظر می‌رسد که از ماده کهکشان اطراف خود ۵ برابر سریع‌تر از حدی که نظریه‌های کنونی آن را پایدار می‌دانند تغذیه می‌کند.

دپارتمان فیزیک دانشگاه کمبریج و روبرتو مایولینو، رهبر تیم تحقیقاتی در بیانیه‌ای این کشف را جهشی بزرگ و رو به جلو برای علم سیاهچاله توصیف کردند.

مایولینو در این بیانیه گفت: باید راه‌های دیگری را در نظر بگیریم که ممکن است مسبر شکل‌گیری سیاه‌چاله‌ها باشند. کهکشان‌های اولیه بسیار غنی از گاز بودند، بنابراین ممکن است با این امکان فضای شکل‌گیری سیاه‌چاله‌ها را فراهم کرده باشند.

به گفته متخصصان، اتکا به اندازه سیاه‌چاله‌های بسیار پرجرم اولیه که زمانی که کیهان کمتر از یک میلیارد سال سن داشته است، برای نظریه‌های شکل‌گیری مشکل‌ساز است، زیرا برای رسیدن به جرم میلیون‌ها یا میلیارد‌ها برابر خورشید باید میلیارد‌ها سال تغذیه مداوم وجود داشته باشد.

امروزه اخترشناسان معتقدند سیاه‌چاله‌ها از فروپاشی ستارگان غول‌پیکر به‌وجود می‌آیند. سیاه‌چاله‌ها به هر نحوی که ایجاد شوند، با غوطه‌ورشدن بی‌وقفه روی گاز، غبار، ستاره‌ها و دیگر سیاه‌چاله‌ها رشد می‌کنند. اصطکاک این مواد باعث می‌شود که دمای آن‌ها درون سیاه‌چاله‌ها بالا برود و نوری از خود ساطع کنند؛ بدین ترتیب سیاه‌چاله‌ها به هسته‌های کهکشانی فعال تبدیل می‌شوند. تلسکوپ‌هایی مثل جیمز وب درواقع این نور را شناسایی و سیاه‌چاله را رصد می‌کنند.

انتهای پیام/

ارسال نظر
گوشتیران
قالیشویی ادیب