به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری آنا، فضل‌الله یاری در ستون سرمقاله امروز - دوشنبه سوم خرداد 95- روزنامه همدلی نوشت: ماه خرداد با جمهوری اسلامی پیوندی ناگسستنی دارد و اگر قرار باشد که یکی از ماه‌های سال را به عنوان تاریخی‌ترین ماه جمهوری اسلامی برشمرد، بدون تردید خرداد خود را به تاریخ تحمیل خواهد کرد. آغاز حرکت رهبر انقلاب از 15خرداد42 و پایان حضور مادی ایشان در 14خرداد1368، برگزاری 6 دوره انتخابات ریاست جمهوری در این ماه و سرانجام آزادسازی قطعه‌ای مهم از خاک میهن در روز سوم همین ماه از سال 1361 به این ماه تشخصی تاریخی داده است.( اگرچه رویدادهای تلخ پس از انتخابات 22خرداد88 هم در این میانه جای خود دارد)
اما دو روز پشت سرهم خرداد - ولی با 15سال فاصله زمانی- به دو مناسبت مهم این ماه تاریخ‌ساز تبدیل شده‌است که با نگاهی کلی به این دو، تلاش می‌شود تا معدلی از این میانه به دست آید، به عنوان نماد حضور مردم ایران در صحنه ساختن و حفظ میهن:
1 – روز سوم خرداد 1361: یعنی یک سال‌و8ماه پس از آغاز حمله غافلگیرانه همسایه متجاوز به رهبری دیکتاتوری برآمده از تسویه حساب‌های خونین درون‌حکومتی عراق، مردم ایران در نبردی نابرابر با ارتشی مسلح، توانستند یک قطعه جداشده از خاک وطن را به نقشه ایران بازگردانند. این قطعه اگرچه شهر بندری مهمی به نام خرمشهر بود و نزد استراتژیست‌های جنگ در سراسر جهان، اهمیتی بسیار داشت، اما برای مردم ایران تکه‌ای بود که باید به هر قیمتی به خاک وطن باز می‌گشت و همین هم سبب شد تا با برهم زدن معادلات و در حالی که هیچ برتری جنگی و لجستیکی نسبت به دشمن نداشتند، خرمشهر را آزاد کنند و سرود پیروزی را برلبان جاری سازند.
2- روز دوم خرداد 1376: این روز نیز در تاریخ معاصر ایران بسیار پررنگ دیده می‌شود، حتی اگر شکست‌خوردگان این روز بزرگ ملی، آن را از کتاب‌های خودنوشت تاریخ، حذف کنند. در این روزهفتمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری ایران در حالی برگزار شد که پیش از آن نتیجه شش انتخابات دیگر چندان دور از ذهن نبود و رقابت شدیدی نیز در میان نامزدها در جریان نبود. اما نتیجه دور از ذهن و پیروزی قاطع نامزدی که سلوک حکومت‌داری تازه‌ای را به مردمان عرضه کرده بود، به گونه‌ای‌که با قرائت‌های تبلیغ شده در رسانه‌های رسمی تفاوت معناداری داشت، آن را از روزهای مشابه خود متمایز کرده بود.دوم خرداد در ظاهر روز پیروزی یکی از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری بود، اما بدون تردید آغازگر راهی شد تحت عنوان «اصلاحات» که از آن سال به بعد جامعه را به دوبخش تقسیم کرد که یک طرف خواهان استفاده از ظرفیت‌های نظام در سپردن امور به دست مردم بود و طرف دیگر اگرچه ظواهر دمکراسی را به کار می‌گیرد، اما در عمل چندان اعتقادی به آن ندارد. دوم خرداد اگرچه برای خالقان آن هم در راس و هم دربدنه اصلاح‌طلبی، هزینه‌های بسیاری دربرداشته است، اما بدون تردید - با استناد به دو انتخابات اخیر- هرگاه فرصتی - هرچند اندک– به دست آورد توانست نشان دهد که گفتمان دلخواه مردم ایران
است.
3- دوونیم خرداد: این اصطلاح می‌تواند معدلی از این دو روز بزرگ باشد. برخی از مخالفان دوم خرداد، از روز غرورآفرین سوم خرداد سنگری ساخته‌اند، تا به‌زعم خود، آن را در برابر رای حاصله از دوم خرداد- که هر چند وقت یک بار فرصت می‌کند خود را به فضای سیاسی تحمیل کند – قرار دهند. هم سوم خرداد و هم دوم خرداد، توانستند در فرهنگ سیاسی مردم و رهبران جامعه عنوان«حماسه» را از آن خود کند و از این منظر برای کسانی که دل در گرو منافع ملی دارند، روزهای بزرگی به شمار می‌روند. از همین‌رو معدل این دو روز می‌تواند، نمادی از پیروزی خواست مردم هم بر مطامع دشمنان خارجی باشد و هم بر گروه‌های داخلی که منافع ملی را فدای سیاست‌بازی‌های جناحی خود می‌کنند.
در جریان دوگانه «دوم خرداد- سوم خرداد» که برخی از مخالفان خارجی نظام و بخشی از محفل‌نشینان داخلی ساخته‌اند، گویی یا باید فقط از دوم خرداد گفت و حماسه مردم ایران در آزادی خرمشهر را نادیده گرفت و یا باید جان‌فشانی مدافعان حریم کشور در روز سوم خرداد را برای مقابله با رای مردم مصادره کرد و از این رهگذر سرمایه‌های حماسی نظام را به مصاف ارزش‌های مردم‌سالارانه آن برد.
به نظر می‌رسد که باید چیزی میانه این دو روز بزرگ را در نظر گرفت و از آن چیزی ساخت برای فردای ایران؛ تا نه متجاوزان خارجی جرات نگاه بد به خاک میهن داشته‌باشند و نه تاجران و کاسبان داخلی منافع ملی، فرصت حراج بخشی از ارزش‌های مردمی نظام را پیدا کنند. همان که در تعبیری ابداعی می‌تواند «دوونیم خرداد» خوانده شود.
انتهای پیام/
