عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد: لازمه موفقیت در مجامع بین‌المللی پشتوانه‌سازی است/ باشگاه‌های ورزشی عملکرد خوبی ندارند
رضا بهدری گفت: برای اینکه سهمی از مدال‌های بازی‌های جهانی داشته باشیم باید از طریق به‌کارگیری روش‌های نوین استعدادیابی و توجه به روش‌های علمی استعدادیابی، پشتوانه‌سازی اصولی داشته باشیم.
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، در ادامه مبحث مهم ورزش حرفه‌ای که یکی از بخش‌های مهم ورزش است و دانشگاه‌ها یکی از محورهای رشد و توسعه ورزش حرفه‌ای شمرده می‌شوند با دکتر رضا بهدری عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی گفت‌وگویی انجام داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
آنا: نظرتان در مورد استعدادیابی و پشتوانه‌سازی در ورزش حرفه‌ای و اهمیت آن چیست؟
برای اینکه سهمی از مدال‌های بازی‌های جهانی داشته باشیم باید پشتوانه‌سازی اصولی از طریق به‌کارگیری روش‌های نوین استعدادیابی و توجه به روش‌های علمی استعدادیابی داشته باشیم، چرا که لازمه موفقیت پایدار در صحنه‌های بین‌المللی ورزش توجه خاص و ویژه به مبحث مهم پشتوانه‌سازی است.
وقتی کشور‌هایی را که در صدر جداول مدالی بازی‌های المپیکی و جهانی قرار می‌گیرند، بررسی می‌کنیم، شاهد این هستیم که بستری را جهت پشتوانه‌سازی پایدار و موفقیت پایدار داشتند و ما به‌ندرت شاهد تک‌ستاره‌های ورزشی در یک دوره به مدت طولانی هستیم. اهمیت پشتوانه‌سازی و لزوم آن می‌تواند این باشد که هیچ حاشیه امنی برای ورزشکاران در سطح ملی نخواهد بود، در حالی که ضعف و کم‌کاری در پشتوانه‌سازی باعث می‌شود یک ورزشکار سالیان سال بدون رقیب عضو تیم ملی باشد.
این ضعف در پشتوانه‌سازی بایستی با به‌کارگیری الگو‌های نوین و علم روز مدیریت شود. از آنجایی که فرایند پشتوانه‌سازی یک روند طولانی مدت چند ساله است، امروزه تمامی مدال‌آوران المپیکی از رده‌های نونهالان، نوجوانان، جوانان طی فرایند استعدادیابی انتخاب شده و می‌بینیم در بزرگسالی و یا در برخی رشته‌ها درجوانی مدال المپیک را برای کشور خود کسب می‌کنند.
آنا: آیا در ایران سیستم یکپارچه و سازمان‌یافته برای استعدادیابی وجود دارد؟
یکی از مهمترین مباحث و ضرورت در ورزش حرفه‌ای داشتن سیستم یکپارچه و سازمان‌یافته‌ای در استعدادیابی و استعدادپروری و نگهداشت استعداد است. متاسفانه بین دستگاه‌های مختلف در زمینه استعدادیابی هماهنگی و همکاری لازم وجود ندارد و هر ارگان و نهادی به صورت جداگانه و جزیره‌ای فعالیت می‌کند در حالی که در بسیاری از کشور‌ها فدراسیون‌های ورزشی حتی باشگاه‌های ورزشی از برنامه‌های بلندمدت به منظور توسعه و بهبود توانایی‌های ورزشکاران از سنین پایین استفاده می‌کنند.
امروزه می‌بینیم اکثر کشور‌های دنیا برای کسب مدال‌های جهانی و المپیکی برنامه‌های زیربنایی چشمگیری انجام می‌دهند، هماهنگی و همپوشانی خوبی بین بخش‌های مختلف مرتبط با استعدادیابی در سازمان‌ها مختلف وجود داشته، این امر باعث شده فرایند طولانی استعدادیابی چندین ساله به گونه‌ای مدیریت و هدایت شود که تمامی مراحل استعدادیابی، استعدادپروری و نگهداشت استعداد را طی نمایند.
از آنجایی که عوامل تأثیرگذاری مانند نظام‌های سیاسی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و آموزشی که نقش مؤثری در این فرایند دارند به‌خوبی مدیریت شوند با توجه به اینکه دوران طلایی استعدادیابی دوران نونهالی، نوجوانی و جوانی است، این جامعه هدف در آموزش و پروش بوده و متأسفانه فعال نبودن آموزش و پرورش در این امر و عدم همکاری و نداشتن طرح جامع، یکپارچه، ساختارمند و استراتژیک هم راستا با سایر ارگان‌ها، باعث عدم موفقیت و به سرانجام نرسیدن این فرایند می‌شود.
آنا: به نظر شما بهترین محیط جهت استعدادیابی در ورزش کجاست؟
همانطوری که اشاره شده بهترین محیط برای استعدادیابی مدرسه است؛ چرا که دانش‌آموزان دوران نوجوانی و جوانی را در مدرسه سپری می‌کنند. متأسفانه به دلیل عدم برنامه مدون و راهبردی مناسب عملاً امکان شناسایی افراد بااستعداد وجود ندارد، همانطوری که در بحث قبلی اشاره شد کشور‌هایی که نظام جامع جهت استعدادیابی داشتند و فرایند استعدادیابی به شکل یکپارچه و جامع در آنها اجرا می‌شد، همچنین هماهنگی بین سازمان‌های مختلف ورزش قهرمانی وجود داشت، در نتیجه بخش بودن استعدادیابی تاثیرگذار بود.
شاید بتوان گفت اصلی‌ترین مجری استعدادیابی آموزش و پرورش است. چراکه با مطالعه کشور‌های پیشرو در استعدادیابی و اکثر کشور‌های اروپایی مشاهده می‌شود که در آموزش و پروش برنامه‌هایی برای توسعه و ارتقاء مربیان وجود دارد. به طوری که مدارس ورزش نقش مهمی در این امر دارند، ولی متاسفانه در ایران ما مدارسی به این شکل نداریم و حتی اگر مدارس مهارتی که جدیداً شکل گرفته اند، صرفاً پرورش و آموزش نیروی متخصص را در دستور کار دارند، ولی در مورد استعدادیابی، استعداد پروری و پرورش ورزشکار کار بخصوصی انجام نمی‌دهند. در حالی که در کشور‌های یاد شده طی برگزاری مسابقات در رده‌های مختلف سنی در مدارس در سطوح منطقه‌ای، استانی، ملی فرصت‌های خوبی جهت شکار استعداد ایجاد می‌کنند.
آنا: به نظر شما سهم باشگاه‌ها در استعدادیابی کشور به چه میزان است؟
برخلاف باشگاه‌های اروپایی که نقش قابل توجهی در استعدادیابی و استعدادپروری به منظور ایجاد برتری ورزشی و پشتوانه‌سازی برای تیم‌های ملی دارند، متاسفانه باشگاه‌های کشور در بخش استعدادیابی که امروزه نقش مهمی در ورزش‌های المپیکی ایفا می‌کنند، عملکرد قابل قبولی ندارند.
در حالی که باشگاه‌داری در ایران سابقه‌ای طولانی داشته، ولی شاید نوع نگرش در باشگاه‌داری و فرهنگ جامعه که پهلوان‌پروری به جای قهرمان‌پروری ملاک بوده باعث شده به استعدادیابی که زیربنای ورزش قهرمانی است، کمتر توجه شود.
انتهای پیام/
