سرطان و ناباروری در کمین مردم است

به گزارش خبرنگار گروه جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، موسو، استاد علوم زیستی در دانشگاه کارولینای جنوبی در یک کنفرانس مطبوعاتی در سئول درباره اجرایی شدن طرح جنجالی تخلیه فاضلاب هسته‌ای فوکوشیما به اقیانوس آرام گفت: تریتیوم که دولت ژاپن قصد دارد آن را از نیروگاه هسته‌ای فلج شده فوکوشیما دایچی به اقیانوس آرام بریزد، به بدن انسان آسیب می‌رساند و به طورکلی قرار گرفتن این‌چنینی در معرض این مواد خطرناک‌تر از در معرض قرار گرفتن در محیط است.   

نیروگاه اتمی فوکوشیما دایچی در ۱۱ مارس ۲۰۱۱ بر اثر زلزله ۹ ریشتری و سونامی ویران شد و براساس گزارش‌های منتشر شده سه رآکتوراین نیروگاه ذوب شدند و مقادیر زیادی آب آلوده آزاد و باعث تخلیه گسترده مناطقی در امتداد سواحل شرقی ژاپن شد. از سال ۲۰۱۱ و پس از این حادثه، شرکت برق توکیو که مدیریت نیروگاه را بر عهده دارد، آب را به زباله‌های سوخت رادیواکتیو پمپاژ کرده تا از گرم شدن بیش از حد آن جلوگیری کند. این فرآیند روزانه حدود ۱۰۰ تن فاضلاب تولید می‌کند و این شرکت آن‌ها را در بیش از ۱۰۰۰ مخزن بتنی در اطراف این تاسیسات ذخیره و تصفیه می‌کند.

دولت ژاپن و شرکت تپکو در حال تلاش برای شروع تخلیه در تابستان امسال هستند، اما ماهیگیران و دیگر مشاغل و سازمان‌ها همچنان با انجام این عملیات مخالف هستند. طرح  تخلیه فاضلاب هسته‌ای فوکوشیما به اقیانوس در داخل کشور با مخالفت روبرو شده و در کشور‌های همسایه، از جمله چین و کره جنوبی نگرانی شدید مقامات و مردم را برانگیخته است.

موسو می‌گوید: وقتی تریتیوم وارد بدن می‌شود، حداقل به اندازه سایر رادیونوکلئید‌ها خطرناک است و در برخی موارد، از نظر اثرات تابش بر مواد ژنتیکی بیش از دو برابر خطر بر روی پروتئین‌ها ایجاد می‌کند.  

دولت و موسسات ژاپن از جمله شرکت برق تپکو ادعا کرده اند که تریتیوم خطرناک نیست، زیرا ذره بتا بسیار ضعیفی از خود ساطع می‌کند؛ اگرچه کارشناسان این فرضیه را تخیلی می‌خوانند.

وی خاطرنشان کرد: بلع واقعاً خطرناک‌ترین است و مردم بر اساس نگرانی‌هایی که برای قرار گرفتن در معرض خارجی دارند گفته‌اند که تریتیوم خطرناک نیست؛ با استفاده از همین استدلال می‌توان گفت اورانیوم ۲۳۵ هم خطرناک نیست.

آب آلوده حاوی سزیم رادیواکتیو، استرانسیم، تریتیوم و سایر مواد رادیواکتیو است که می‌تواند در موجودات دریایی ترکیب شده و در بدن انسان‌ها متمرکز شود. تریتیوم یک ایزوتوپ رادیواکتیو هیدروژن است که محصول جانبی تولید برق در نیروگاه‌های هسته‌ای است. این ماده همچنین می‌تواند به طور طبیعی تولید شود. این ماده به عنوان ساطع کننده ذرات بتا کم انرژی شناخته می‌شود که قادر به نفوذ به بدن انسان نیستند، زیرا توسط لایه‌ای از لباس متوقف می‌شوند، برخلاف اشعه گاما که می‌تواند از بدن انسان عبور کند و تنها با چند فوت بتن متوقف می‌شود.

اگر آب تریتیوم یا تریتیوم ارگانیکی که از نیروگاه فروپاشیده فوکوشیما تخلیه می‌شود به طور مداوم بلعیده شود، تابش یونیزان مستقیماً به دی‌ان‌ای آسیب می‌زند یا به طور غیرمستقیم بر سایر فعالیت‌های متابولیک از طریق استرس اکسیداتیو یا عدم تعادل در داخل بدن تأثیر می‌گذارد که می‌تواند منجر به آسیب سلولی و بافتی شود؛ روش کار به این صورت است که مولکول تریتیوم به داخل سلول می‌آید و یک الکترون به بیرون پرتاب می‌کند؛ این یک گلوله کوچک است و مانند گلوله‌ای است که از یک تفنگ می‌آید. دی‌ان‌ای از هسته اتم تریتیوم خارج می‌شود و آن گلوله به چیزی برخورد می‌کند. چیزی که تریتیوم را از انتشار پرانرژی خطرناک‌تر می‌کند این است که گلوله به آرامی حرکت می‌کند، بنابراین به چیزی برخورد می‌کند و پرش می‌کند و به چیز دیگری برخورد می‌کند و این روند همینطور ادامه می‌یابد و درنهایت به جایی نمی‌رسد تا با آسیب  خوشه‌ای ناشی از آن ذره بتا فرد دچار بیماری‌های جدی شود. 

 استاد علوم زیستی در دانشگاه کارولینای جنوبی ادامه داد: ذرات بتا پرانرژی انرژی بالاتری هستند. آن‌ها به چیزی برخورد می‌کنند، اما سپس ادامه می‌دهند و از سلول عبور می‌کنند، شاید از بدن خارج  شوند و در نتیجه آسیب بسیار کمتری وارد می‌کنند.  به همین دلیل است که ما باید به مواد آلوده به ویژه ویژه به تریتیوم توجه کنیم.

موسو که بیش از ۱۳۰ مقاله علمی مرتبط با اثرات تشعشعات را منتشر کرده اوایل این ماه بر اساس ۲۵۰ مطالعه پس از اسکن بیش از ۷۰۰ هزار مرجع به تریتیوم، مقاله جدیدی در مورد پیامد‌های بیولوژیکی قرار گرفتن در معرض تریتیوم ارائه کرد. طبق این مقاله، داده‌های علمی نشان داد که تریتیوم می‌تواند ژنوتوکسیک و سرطان‌زا باشد و بر سیستم‌های تولید مثلی مانند اسپرم و تخمک تأثیر بگذارد.

شان برنی، کارشناس ارشد هسته‌ای در کنفرانس مطبوعاتی گفت، ژاپن قصد دارد از سال ۲۰۲۳ بیش از ۱.۲ میلیون تن از آب حاوی تریتیوم را به مدت ۳۰ سال در اقیانوس رها کند، اما این تخلیه بسیار بیشتر از برنامه ریزی شده طول می‌کشد.

برنی گفت: تخلیه فاضلاب هسته‌ای ممکن است در اوایل ماه ژوئیه آغاز شود و برای چندین دهه، نه فقط ۳۰ سال بلکه شاید ۵۰، ۶۰، ۷۰، ۸۰ سال ادامه یابد؛ این تخلیه ممکن است حتی یک قرن به طول بی‌انجامد.

محقق هسته‌ای ادامه داد: تخلیه آبی که در مخازن رادیواکتیو است، تصمیم عمدی برای آلوده کردن و آلوده کردن محیط زیست است که الزامی به انجام آن نیست، علاوه بر این در واقع فضای ذخیره سازی کافی در دو منطقه مجاور نیروگاه هسته‌ای فوکوشیما وجود دارد.

برنی همچنین نسبت به ادعای ژاپن مبنی بر اینکه آب آلوده را می‌توان از طریق یک سیستم پیشرفته پردازش مایع (ALPS) رقیق کرد، ابراز تردید کرد.

این متخصص گفت: این آبی است که در تماس مستقیم با یک راکتور قرار گرفته است، یک سوخت هسته‌ای که دچار ذوب شدید شده است، به این معنی که محصولات شکافت در سوخت هسته‌ای در تماس مستقیم با آب قرار گرفته و مشخص نیست که سیستم ALPS چقدر آب را با موفقیت پردازش می‌کند. بررسی‌ها نشان می‌دهد حدود ۷۰ درصد از آب موجود در مخازن هنوز نیاز به پردازش بیشتری دارد. بنابراین، ما هنوز نمی‌دانیم که  رقیق کردن آب چقدر موثر است.

نیویورک تایمز پیش از این نوشته بود، هر روز بیش از صد تن آب به نیروگاه هسته‌ای فوکوشیما داییچی در ژاپن وارد می‌شود تا بتواند پس از فاجعه هولناک سونامی سال ۲۰۱۱، قلب این رآکتور را خنک نگاه دارد. همزمان آب بسیار پرتوزا به صد‌ها مخزن سفید و آبی پمپ می‌شود.