مادهای طبیعی که شما را در برابر نیش پشه نامرئی میکند
به گزارش خبرنگار خبرگزاری علم و فناوری آنا، پشهها سالانه مسئول حدود 350 میلیون بیماری انسانی هستند که با افزایش تعداد حشرات ناقل بیماری، مطمئناً این تعداد افزایش مییابد. اخیرا یک مطالعه نشان داده است که عوامل انسانی و آلودگیهای نوری چگونه باعث طولانیتر شدن فصل خونگیری پشهها میشود.
تحقیقات جدید برای ایجاد محافظت در برابر نیش پیشهها، به سراغ یک مولکول طبیعی در دسترس از سلولز رفتهاست و آن را برای تولید محصولی فرآوری کرده است که باعث میشود تغذیه پشه از پوست انسان ۸۰ درصد کاهش پیدا کند.
سلولز مادهای ارزان است به وفور از ضایعاتی مانند ضایعات صنایع چوب، مواد غذایی و ضایعات کاغذی تهیه میشود و در صورت تصفیه با اسید سولفوریک به نانوبلورها تبدیل میشود. این نانوبلورهای سلولز (CNC) به عنوان یک لایه قوی اما شفاف مانع از جمع شدن میشود.
دانشمندان دریافتند که این ماده وقتی با آب و مقدار کمی گلیسرول مخلوط میشود، میتوان آن را در یک اسپری یا ژل روی پوست اعمال کرد. مانعی که از طریق آن توانایی پشه را برای نیش زدن و کشیدن خون انسان از بین میبرد.
پشههای ماده بالغ برای تولید تخم به خون انسان یا حیوان نیاز دارند، بنابراین کاهش زیاد این منبع غذایی، بهویژه در مناطق پرجمعیت، میتواند تأثیر مثبتی بر کنترل تعداد حشرات داشته باشد.
CNC ها و سد کارآمدی که آنها تشکیل می دهند برای طیف گسترده ای از کاربردهای "سبز" مانند عایق صدا، حذف رنگ از منسوجات و ساختن چسب های قوی مانند سوپرچسب و مواد کامپوزیت به سختی استخوان در حال توسعه هستند.
در آزمایشهایی که با پشههای زنده Aedes aegypti،انجام شد لایه نازکی از ژل CNC مانند یک استتار شیمیایی عمل کرد و در مقایسه با دستی که در معرض حشرات بدون مانع بیومتریال قرار داشت نیش پشه ها ۸۰ درصد کاهش یافت.
مطالعات بیشتر نشان داد که پوشش CNC همچنین مانع از عبور بخار هیدروکسید آمونیوم - یک جاذب رایج پشه - در هنگام استفاده از کاغذ صافی و قرار گرفتن در معرض حشرات می شود.
در حالی که این تحقیق در مرحله مقدماتی است، نویدی را برای توسعه ترکیبات طبیعی ارزان و شفاف نشان می دهد که می تواند انتشار مواد شیمیایی پوست را که پشه های ماده را از یک جشن خون آگاه می کند، مسدود کند. اما این ماده سبز، ارزان و مقیاس پذیر، پتانسیل مقابله با مشکل جهانی بیماری های ناشی از پشه را دارد.
این تحقیق در مجله PNAS Nexus منتشر شده است.
انتهای پیام/