برنده جایزه نوبل ایرانی در گفت‌وگو با آنا:
افزایش خلاقیت دانشجویان عبور از رویه جاری نمره دهی و چاپ مقاله را می‌طلبد
شهرکی با اشاره به اینکه مرکزیت دادن به آموزش سنتی در دانشگاه‌ها، رویکرد صحیحی نیست، گفت: افزایش خلاقیت دانشجویان عبور از رویه جاری نمره دهی و چاپ مقاله را می‌طلبد.
عزیز شــهرکی، دانشــجوی مقطع دکتری تخصصی دانشکده مهندسی و علم مواد دانشــگاه صنعتی شــریف، در گفت‌وگو با خبرنگار گروه دانش و فناوری خبرگزاری آنا در ارتباط با رابطه بین صنعت و دانشگاه خاطرنشان کرد: به تعبیری بسیاری دانشگاه و صنعت دو بازوی پیشرفت کشور هستند، اما به‌شخصه این دو را دو پای پیشرفت کشور می‌دانم.
وی افزود: صنعت از یکسو نیاز مالی را رفع می‌کند از سوی دیگر تجهیزات را در اختیار قرار می‌دهد دانشگاه نیز نیروی انسانی را تربیت می‌کند و در اختیار صنعت قرار می‌دهد و صنعت با استفاده از این نیروبه‌پیشرفت کشور در هر زمینه‌ای کمک می‌کند. به همین دلیل از عبارت پا استفاده می‌کنم، زیرا هرکدام از پا‌ها لنگ بزند سرعت حرکت روبه‌پیشرفت کشور کاهش پیدا می‌کند.
دانشجوی نمونه کشوری در سال ۱۴۰۰ با تأکید بر اینکه این دو باید به‌موازات هم و با هماهنگی کامل حرکت کنند، گفت: باید بانظم و ریتم خاصی حرکت کنند، زیرا نمی‌شود که یک‌پا دو گام بردارد و پای دیگر فقط یک گام به جلو بردارد باعث می‌شود تعادل به هم بخورد.
وی ادامه داد: مشکل فعلی کشور، سرعت فزاینده دانشگاه‌های کشور در مرز دانش است که به تولید مقاله بسنده می‌کنند و در سوی دیگر نیز مشکل صنعت این است که یک فنّاوری را سال‌ها پیش وارد کرده‌اند و همچنان از آن بدون روزآمدسازی استفاده می‌کنند.
برنده جایزه البرز(نوبل ایرانی) اینکه چه عاملی باعث شده پای صنعت از پای دانشگاه عقب بیفتد را ناشی از ورود ایراد به سیستم آموزشی، دانسته و عنوان کرد: آموزش‌ها در مقطع کارشناسی به‌صورت سنتی برگزار می‌شود به این شکل که استاد مباحثی را در کلاس تدریس کرده و به حل یک مسئله تئوری بسنده می‌کند.
وی با اشاره به اینکه در مقطع تحصیلات تکمیلی نیز به دو صورت این رویه دنبال می‌شود، گفت: تدریس در این مقاطع یا مشابه مقطع کارشناسی، آموزش محور است که خروجی خاصی ندارد یا سیستم آموزش-پژوهش محور است که یک‌پایان‌نامه یا رساله و یک پروژه تعریف می‌شود و قرار است ثمره‌ای داشته باشد.
شهرکی ادامه داد: عموم جامعه دانشگاهی ما میل به چاپ مقاله دارند و اصلاً بهره‌برداری از این مقالات مهم نیست. همان‌طور که این‌همه پایان‌نامه در کتابخانه‌های دانشگاه‌ها در حال خاک خوردن است. درحالی‌که هزینه‌های بسیاری شامل هزینه‌های مالی و نیز هزینه‌های زمانی توسط کشور، دانشگاه، صنعت، اساتید و دانشجویان در این راستا می‌شود.
وی به طرح مزایای مقاله محوری پرداخته و افزود: مزیت مهم مقاله محوری در رابطه با شخصی است که به‌تازگی می‌خواهد یک کار تحقیقاتی را شروع کرده و یاد بگیرد. مقاله دست دانشجو را گرفته و او را راه می‌اندازد. فرمت یک مقاله شامل چکیده، مقدمه، روند آزمایش‌ها و ارائه نتایج است. روالی را برای شروع اینکه دانشجو موضوعی در ذهن می‌پروراند، اما نمی‌داند آن را از کجا آغاز کند، دارد.
دانشجوی نمونه کشوری در رابطه با معایب مقاله‌نویسی هم اظهار کرد: تعداد بسیاری از مقالات، تبدیل به گزارش کار، شده است. یا نگاه کاذبی در اساتید ایجادشده است که اسم چه کسی در هر مقاله، بالاتر نوشته می‌شود و این ترتیب، معیار دانشجو برای انتخاب اساتید می‌شود.
برنده جایزه البرز با اشاره به اینکه هرچند چاپ مقاله برای بالا بردن رنکینگ علمی دانشگاه‌ها در جهان موردنیاز و بااهمیت است، گفت: اما این موضوع، خلاقیت را دانشجو می‌گیرد. هرچند منکر لزوم چاپ مقاله نیستم، اما هدفمند نیست و به این دلیل با مشکلات عدیده مواج شده‌ایم.
وی در پایان خاطرنشان کرد: مورد بعدی این است که خودباوری را از دانشجو می‌گیرد، به‌شخصه بعد از چاپ ۱۶ مقاله به این نتیجه رسیدم که این نتایج در کجا به کمک صنعت آمد؟ کدام نیاز جامعه و مسئله کشور را حل کرد؟ البته جای خوشحالی است که در ادامه وارد صنعت شدم و زمانی که از علمم برای رفع نیاز‌های کشور استفاده کردم و افسوس خوردم که به‌جای ۲۰ سالگی در ۳۰ سالگی برای رفع نیاز صنعت کشور دست به کارشده‌ام و در ۱۰ سال گذشته در پی نمره و مقاله و آموزش سنتی وقت را به بطالت سپری کرده‌ام درحالی‌که باید از رویه جاری عبور کنیم.
انتهای پیام/۴۱۶۷/
انتهای پیام/
