به نام «اعتراض» به کام «اغتشاش»/ چهرههایی که در هر جایی دیده میشوند!
گروه جامعه خبرگزاری آنا-میثم نامنی؛ حوالی ساعت ۱۴ بود که از مرکز شهر به سمت چند خیابان پایینتر حرکت کردم، مسیری که شاید در روزهای عادی بین۱۰ تا ۱۵ دقیقه برای طی کردن آن زمان لازم باشد و حالا با حجم گستردهای از ترافیک در خیابان فلسطین مواجه شده بودم.
در ابتدا بسیاری از جوانان و دانشجویان با لباس مشکی به سمت خیابان انقلاب اسلامی و حضرت ولیعصر(عج) در حال حرکت بودند و هرچه بیشتر جلو رفتم به حجم این افراد اضافه میشد، تا جایی که مقابل ماشینها فقط شهروندان تردد میکردند و امکان رفت و آمد خودرو به سرعت قبل وجود نداشت.
شلوغی خیابان، ترافیک، عبور و مرور مردم، اضافه شدن صدای بوق، شکسته شده شیشه، آتشزدن سطلهای زباله و... تنها قسمتی از اتفاقات این مسیر بود و به هر نحوی بود خود را در ساعت ۱۵ به نزدیکیهای خیابان جمهوری اسلامی رساندم و در حین راه سطلهای ذباله زیادی از سوی برخی افراد به سمت اتوبوسهای BRT و وسط خط ویژه رها میشد که افرادی از جنس مردم نبودند.
نارضایتی بازاریان در پی شلوغیهای اخیر
بسته شدن بازار در اواسط ساعت پیک کاری موضوع دیگری بود که بازاریان را به چالش کشانده بود و همگی با اضطراب و ترس از تخریب اموال، مغازههای خود را تعطیل میکردند تا آسیب مادی به اموال آنها نرسد و پلیس و نیروهای نظامی نیز در میان خیابان به دنبال رفع این چالش بودند.
هر چه جلوتر میرفتی با تخریبهای بیشتری مواجه میشدی که چهره برخی از این افراد در بسیاری از خیابانها قابل مشاهده بود و تنها به دنبال برهم زدن نظم و امنیت بودند و به سرعت نیز از جایی به جای دیگه منتقل میشدند؛ یکی از این افراد با صورتی پوشیده از تقاطع خیابان ولیعصر ـ جمهوری اسلامی تا پل حافظ تنها جو را بر هم میریخت و بلافاصله به جایی دیگر میرفت.
در این میان در حین حرکت و فرار از شلوغی با چند نفری همراه شدم که یکی از آنها فروشنده، یکی دستفروش و دیگری هم رهگذر عادی بود که از این ۳ نفر، هم از این شلوغیها راضی و هم ناراضی بودند؛ مشکلات اقتصادی موجبات رضایت و تخریب اموال عمومی، برهم ریختن نظم و امنیت، ترس و دلهره موجبات ناراحتی را فراهم کرده بود.
مشکلات اقتصادی، موضوعی که موجب نارضایتی تمامی هموطنان شده
چراکه همگی بابت مشکلات اقتصادی این روزها ناراحت بودند و امید بر رفع این مشکلات با شلوغ شدن خیابانها داشتند، اما از آن طرف هم ناراحت به خاطر هزینههایی بودند که بر دوش مردم و دولت قرار است متحول شود و یکی از افراد میگفت: «وقتی شلوغی و اغتشاش راه میفته، نه میتوانیم کار کنیم و نه امنیتی برای رفت و آمد وجود داره. فقط باید ببندیم و فرار کنیم. پس این شلوغی خوب نیست و اگر نبندیم هم یا از این طرف کتک میخوریم یا از اون طرف!»
بعد از گذشت ۱ ساعت و نیم این مسیر ۱۵ دقیقهای طی شد و تمامی لحظات مشخص کننده این بود که برخی افراد قصد دارند تنها نظم و امنیت عمومی کشور را مختل کنند و تنها عدهای از شهروندان که آگاهی کامل ندارند یا فریب خوردهاند در این شلوغیها حضور دارند و لیدرهای اغتشاشات بلافاصله بعد از برهم زدن نظم یک محدوده، به جایی دیگر منتقل میشوند.
از جمله روشهای شلوغ کردن هم بستن خیابانها به کمک شیشههای شکسته شده، کندن نردههای خطوط ویژه، انداختن تابلوها به وسط خیابان، تخریب اموال عمومی و... بود تا مردم در تقاطعها و معابر متوقف شوند و پلیس هم نتواند به این افراد دست پیدا کند.
تفرقه انداختن اغتشاشگران، در میان هموطنان
تنها نتیجهای که این اتفاق در این حوالی داشت، مشخص کننده این بود که عدهای به دنبال تفرقه بین شهروندان و انداختن نیروهای امنیتی به جان شهروندان هستند تا فتنهای جدید ایجاد شود. درخواستی هم که پلیس و نیروهای امنیتی داشتند، جدا شدن شهروندان از میان آشوبگران بود تا خدایی نکرده در این میان شهروند بیگناهی دچار حادثه یا دستگیری نشود.
حال با توجه به این امر، میطلبد شهروندان و هموطنان در هنگان بروز هرگونه شلوغی خودشان را از این فضا دور کنند تا به جرم همراهی و همکاری با این مخلان نظم و امنیت دستگیر نشوند و آسیبی هم به آنها وارد نشود، چراکه در لحظات اولیه امکان شناسایی و تجزیه افراد توسط نیروهای امنیتی وجود ندارد و نباید کاری کنیم که کارمان به همان بازجوییهای اولیه نیز برسد.
انتهای پیام/
انتهای پیام/