رمزگشایی علائم بیگانگان پس از گذشت 40 سال

به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از گاردین، در سال 1977 به غیر از اکران فیلم «جنگ ستارگان» اتفاق شگفت‌انگیز دیگری نیز روی داد. پانزدهم اوت همان سال، «جری امان»، ستاره‌شناس، با استفاده از تلسکوپ رصدخانه بیگ ایر دانشگاه اوهایو در حال رصد آسمان به منظور دیدن علائم احتمالی از تمدن‌های فرازمینی بود که در کمال ناباوری چیز عجیبی پیدا کرد.

در حالی که وی تلسکوپ را به سمت گروهی از ستارگان به نام «خی کمان» یا (Chi Sagittarii) تنظیم کرده بود، انفجار سیگنال قدرتمندی از اموج رادیویی را دریافت کرد که 72 ثانیه به طول انجامید. جری دور این اطلاعات را روی کاغذ باز کرد، دایره کشید و نوشت: «واو!» که به همین دلیل، این سیگنال معروف به سیگنال «Wow!» شد.

نتایج تحلیل‌ها از این سیگنال حاکی از آن بود که این امواج رادیویی دارای تمامی علائمی است که نشان می‌دهد منبع تولید کننده آن در فضای بین ستاره‌ای قرار دارد. این امر برای افرادی که درگیر برنامه SETI، جست‌وجوی هوش فرازمینی، بودند تبدیل به موضوع مهم و بحث برانگیزی شد.

مشکل اینجاست که برخلاف تلاش‌های بی‌شمار صورت گرفته، سیگنال مذکور هرگز مجددا مشاهده نشد و در نتیجه غیرقابل توضیح باقی ماند. به لطف تحقیقات پروفسور آنتینیو پاریس، از کالج سنت پترزبورگ واقع در فلوریدا، در حال حاضر این مشکل هم رفع شده است.

پیش از اینکه پاریس به عنوان پروفسور فیزیک نجومی در دانشگاه پترزبورگ مشغول به کار شود، در وزارت دفاع آمریکا کار می‌کرده است. وی در این‌باره می‌گوید: «من این پیش‌زمینه تحقیقی را دارم، بنابراین وقتی که به صحنه جرم برمی‌گردم، امکان دسترسی به فایل‌های پرونده سیگنال «واو!» را دارم. این مورد در بخش پرونده‌های مشکوک دسته‌بندی می‌شود؛ بنابراین در پایگاه داده‌های نجومی مختلفی به جست‌وجو پرداختم تا متهم یا مظنونی را پیدا کنم که در آن زمان در صحنه جرم حضور داشته باشد».

با وجود اینکه وی چیزی درباره بیگانگان پیدا نکرد اما متوجه وجود دو ستاره دنباله دار مشکوک شد. این دو ستاره دنباله‌دار که با نام‌های «کریستنسن P266» و «گیبز 335P» شناخته می‌شوند، پیش از این هرگز مورد بررسی قرار نگرفته بودند چرا که آنها به ترتیب در سال 2006 و 2008 کشف شدند. پاریس متوجه شد، روزی که سیگنال «واو!» شناسایی شده است، هر دوی این ستاره‌ها در همسایگی خوشه ستاره «خی کمان» قرار داشته‌اند.

این امر می‌تواند بسیار قابل توجه باشد چرا که ستاره‌های دنباله دار دارای ابری از گاز هیدروژن به قطر میلیونها کیلومتر در اطرافشان هستند. امان سیگنال «واو!» را در 1420 مگاهرتز شناسایی کرد که فراکانس رادیویی است که هیدروژن به طور معمول از خود ساطع می‌کند. وی ایده خود را در آغاز سال جاری منتشر کرد.

اما قبل از اینکه این پرونده بسته شود، پاریس موظف است تئوری خود را آزمایش کند و وی برای این کار نیازمند حمایت عمومی است.

ستاره دنباله‌دار «کریستنسن P266» در 25 ژانویه سال 2017 دوباره از محل قرارگیری گروه ستاره «خی کمان» عبور خواهد کرد، در حالی که ستاره دنباله‌دار «گیبز 335P» در هفتم ژانویه 2018 این مسیر را طی خواهد کرد. پاریس قصد دارد به مشاهده این رویدادها بپردازد تا شاید نشانی از سیگنال مرموز تکرار شود. اما وی زمان را از دست داده و امکان استفاده از یک تلسکوپ رادیویی را ندارد چراکه همه آنها رزرو شده‌اند.

در نتیجه پاریس یک کمپین جمع‌آوری بودجه راه انداخته تا مبلغ مورد نیاز جهت خریدن یک تلسکوپ رادیویی، 13 هزار دلار، را به دست آورد و بتواند به تماشای این دو رویداد بنشیند. تاکنون کمک‌های مالی زیاد بوده و وی بیش از پیش به هدفش نزدیک شده است.

وی در ادامه اضافه می‌کند: «دوست دارم که تا ماه مه تجهیزات را سفارش بدهم که تا ماه اکتبر همه آنها را در اختیار داشته باشم». این کار به وی زمان کافی می‎دهد تا با نحوه عملکرد تجهیزات آشنا شود، آنها را تست کند و برای رویداد ژانویه آماده کند.

هرچند دیگر ستاره‌شناسان درباره صحت این فرضیه شک و تردید دارند، پاریس اشاره کرد که حتی در صورتی که مشخص شود وی اشتباه می‌کرده است؛ این کار به نفع علم است چرا که در حال یادگیری مطالب جدید درباره ستاره‌های دنباله‌دار هستیم و همچنین وی و همکارانش صاحب تلسکوپ رادیویی جدید می‌شوند که قادر به استفاده از آن در تحقیقات آتی هستند.

همچنین قسمت مثبت ماجرا اینجاست که اگر ستاره‌های دنباله‌دار مسبب این پدیده نبوده‌اند، دانشمندان جست‌وجوی هوش فرازمینی هنوز بهترین کاندید خود را به عنوان سیگنال فرازمینی در اختیار خواهند داشت.

مترجم: هانا حیدری