گروه رشته مهندسی شیمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد امیدیه

مهدی بهرنگ و شهرام پژمان‌نیا دانشجویان مقطع دکتری رشته مهندسی شیمی گرایش پدیده های انتقال و فرآیندهای جداسازی به عنوان اولین فارغ التحصیلان دکتری مهندسی شیمی از رساله خود دفاع کرده و فارغ التحصیل  شدند.
  موضوع رساله مهدی بهرنگ: ( بررسی اثر PH و مواد شیمیایی بر پایه مایعات یونی خانواده ایمیدازولیوم به عنوان نوع جدید سورفکتانت ها بر بهبود فرایند ازدیاد برداشت نفت با استفاده از روش تزریق آب شوری کم ) و موضوع رساله شهرام پژمان نیا (بررسی اثر رزین (به عنوان یک سورفکتانت طبیعی)بر تغییر کشش بین سطحی نفت سینتیک و محلول آبی در حضور  نمک های دو ظرفیتی و تک ظرفیتی در غلظت های متفاوت ) بود که هر دو رساله در گروه مهندسی شیمی به مدیریت مصطفی نریمانی و با راهنمایی سید نورالدین حسینی و مشاوره ناصر اخلاقی اولقی بود.
داوری هر دو رساله را علیرضا عظیمی و معصومه میرزایی به عهده داشتند .
مدیر گروه رشته مهندسی شیمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد امیدیه ابراز امیدواری کرد که انجام اینگونه رساله ها و موضوعات بتواند گامی مهم در پیشرفت صنعت نفت و گاز باشد و جامعه دانشگاهی را به سمت رساله های پژوهشی کاربردی سوق دهد.

چکیده
 ppmیکی از روش های مناسب برای افزایش ضریب بازیافت نفت، استفاده از آب هوشمند در محدوده
500 و استفاده از مواد فعال کننده سطحی می باشد که هر یک توانایی فعال نمودن چندین مکانیزم را
داشته و همین امرمنجر به افزایش ضریب بازیافت نفت می شود. در این راستا، در این تحقیق مواد فعال کننده ی سطحی از خانواده ی ایمیدازول با نام های 1-دودسیل 3-متیل ایمیدازولیوم کلراید و 1- اکتادسیل
3- متیل ایمیدازولیوم کلراید به عنوان سورفکتانت های جدید انتخاب شده اند و پس از بررسی اثر نمک های بر پایه کلر بر کشش بین سطحی در PH های  متفاوت، اثر این مایعات یونی بر ک شش بین سطحی و زاویه تماس مورد بررسی قرار گرفت و در نهایت نیز با آزمایشات سیلاب زنی اثر بخشی بهترین محلول ها بر میزان تولیدنفت در فرآیند های ازدیاد بردا شت ثالثیه مورد برر سی قرار گرفت. نتایج بد ست آمده حاکی از آن ا ست که  برای نفت های رزینی تهیه شده مقدار ک شش بین سطحی تا مقدار 4 / 0 میلی نیوتن بر متر کاهش یافت حال آنکه این مقدار برای نفت سنگین و با همان مقدار pH (11) کشش بین سطحی را تا مقدار 5/2 میلی نیوتن بر متر کاهش داد. لازم به ذکر اسططت با توجه به اینکه این تحقیق بر پایه محلول های با شططوری کم بنا نهاده شططده اسططت، تمامی نمک های مورد نظر با غلظتی معادل ppm  500 مورد اسططتفاده قرار گرفته اند تا در محدوده محلول های با شطططوری کم قرار گیرند. پس از آن، محلول های بهینه در هر  pH  برای بررسطططی اثر مایعات یونی انتخاب شده و مورد بررسی قرار گرفتند که نتایج نشان داد که حضور مایعات یونی می تواند به مقدار قابل توجهی کشطش بین سططحی محلول در تماس با نفت سطنگین را کاهش دهد. علاوه بر این، نتایج نشان داد که حضور مایعات یونی می تواند میزان تغییر ترشوندگی را به سمت آبدوستی شدید برای هر دو مایع یونی سوق دهد که خود می تواند منجر به افزایش ضریب بازیافت نفت گردد. در پایان نیز آزمایشات سیلاب زنی حاکی از آن بود که استفاده از محلول های بهینه می تواند تا 1 / 13 % از نفت درجای مخزن را در شرایط ثالثیه تولید نماید و این در حالی ست که اعمال مرحله خی ساندن می تواند این در صد را تا مقدار قابل توجه 5/19%
افزایش دهد که بیانگر تاثیر اثر تغییر ترشوندگی بر افزایش ضریب بازیافت نفت در کنار کاهش کشش بین سطحی می باشد.
کلمات کلیدی: مایعات یونی، آسفالتین، رزین، کشش بین سطحی، سیلاب زنی