ابراهیمیان: «عادت نمیکنیم» را تقریبا پولانسکیوار ساختم
به گزارش خبرنگار فرهنگی آنا، در ابتدای این جلسه ابراهیمیان خطاب به اهالی رسانه بیان کرد: «اگر امروز به اینجا آمدهایم به احترام شماست. شنیدیم نشست برخی فیلمها برگزار نشده اما ما مقید بودیم به احترام شما حتما در این نشست حضور داشته باشیم.»
وی در ارتباط با اثر جدید خود عنوان کرد: «این فیلم تقریبا پولانسکیوار ساخته شده البته منظورم این نیست که بگویم مشابه آن سینما است، اما از نظر بصری شباهتهایی میان این دو ساختار وجود دارد.»
خسرو نقیبی منتقد جلسه با بیان این که فیلم «عادت نمیکنیم» به سینمای اصغر فرهادی شباهت ندارد، گفت: «به نظرم بی انصافی است تمام فیلمهایی که در حوزه سینمای اجتماعی ساخته میشوند را به فیلمهای اصغر فرهادی نسبت دهیم. درست است که فیلمهای چند سال اخیر به نوعی از روی دست فرهادی ساخته شده اما نباید این دایره را آنقدر باز کنیم تا کسی نتواند فیلم اجتماعی بسازد.»
در ادامه سارا سلطانی درباره فیلمنامه «عادت نمیکنیم» گفت: «در نگارش فیلمنامه پله پله پیش رفتیم. به همین دلیل نوشتن فیلمنامه ۱۱ ماه طول کشید و سعی کردیم با بحث و تبادل نظر به فیلمنامهای جامع برسیم. در این بین ابراهیم ابراهیمیان مهندسی درستی روی فیلمنامه انجام داد.»
ابراهیمیان ضمن بیان اینکه هرچه بلد بودم در این فیلم پیاده کردم و از ابتدا سعی بسیار داشتیم که فیلمی استاندارد ساخته شود، گفت: «بر روی این فیلمنامه حدود یازده ماه کار شده و سعی کردیم ممیزیهای مرسوم ایران نیز در نظر گرفته شود.»
وی یادآور شد: «نکته قابل توجه درباره فیلمبرداری این فیلم این است که من در این فیلم دومین تجربه همکاری با علیرضا برازنده را داشتم و به وضوح دیدم که برازنده پیشرفت قابل توجهی نسبت به دو سال پیش کرده است. خوشحالم که برازنده به عنوان یک رفیق توانست اعتماد مرا جلب کند تا جهان بصریام را با او به اشتراک بگذارم.»
ابراهیمیان تاکید کرد: «با احترام به همه صداگذاران سینمای ایران و کسانی که در این دوره از جشنواره فیلم داشتهاند، باید بگویم که علیرضا علویان یک صدای خوب و با کیفیت از آب درآورده بود که در برج میلاد به خوبی شنیده میشد.»
در ادامه صحبتهای ابراهیمیان، علیرضا برازنده فیلمبردار گفت: «یکی از خواستههای ابراهیمیان این بود که تا جای ممکن از نور طبیعی در کار استفاده کنیم زیرا میخواست وجوه رئالیته در این فیلم وجود داشته باشد. به همین دلیل هنگام فیلمبرداری سعی کردم منابع نوری موجود در صحنه را تقویت کنم و در نورپردازی تا جایی که ممکن بود از نور غیرطبیعی استفاده نکردم.»
در ادامه ساره بیات بازیگر نقش اول فیلم اظهار کرد: «نویسنده و کارگردان کار زمانی که این متن در مرحله نگارش بود پیش فرضهایی در ذهن داشته و علاقهمند بودند این پیش فرضها در روند کار رخ دهد. بر این اساس طی چندین جلسه درباره این موارد صحبت شد و با یک تعامل توانستیم سر صحنه به نکات بیشتری که مد نظر داشتند برسیم.»
وی ادامه داد: «ابراهیمیان وسواس و سختگیری زیادی در طول کار داشت که به نظر من این وسواس و سختگیری امری به جا و لازم است. یک کارگردان باید چنین وسواسی داشته باشد تا بتوان به نتیجه کار اعتماد کرد.»
ژینوس پدرام تدوینگر «عادت نمی کنیم»نیز عنوان کرد: «در تدوین این فیلم سعی کردیم به آنچه اتفاق افتاده وفادار باشیم.»
شهرام اخلاصپور مدیر پروژه و مجری این طرح نیز با اشاره به بحثهایی که مبنی بر شباهت این فیلم با آثار فرهادی مطرح میشود، گفت: «داشتن شباهت با فیلمهای فرهادی که از مفاخر سینماست اصلا امر بدی نیست، اما ما آگاهانه تلاش کردیم و آنچه فیلم را سرپا نگه داشت این است که این اثر حاصل کار یک گروه جوان و زبده بوده است.»
وی افزود: «حتی اگر این دوستان بر روی هر موضوع دیگری کار میکردند با توجه به تلاش آنها قطعا به همین خوبی از کار در میآمد. این فیلم از آثاری است که جای چند بار دیدن دارد. حتی افراد بسیاری میگویند که این فیلم مابه ازای خارجی دارد. به هرحال این نوع مضامین از بستر اجتماع گرفته شده است. اگر ما به دنبال ژانرهای سینمایی در مکاتب مختلف میگردیم شاید بد نباشد نگاهی هم به محیط پیرامون خود داشته باشیم.»
حامد ثابت آهنگساز فیلم «عادت نمیکنیم» هم درباره تفاوت موسیقی این فیلم با سایر فیلمهای خود گفت: «موسیقی این فیلم برای پنج باند طراحی شده در حالی که فیلمهای قبلی خود را استریو انجام میدادم. به زعم من موسیقی این فیلم بهترین کارم تاکنون بوده است.»
پانتهآ پناهیها نیز در ادامه درباره نقش خود گفت: «حضور من در فیلم «عادت نمیکنیم» در درجه اول به خاطر ابراهیم ابراهیمیان بود، چون به کار او اطمینان دارم و نکته دیگر اینکه قرار بود نقش زن وکیلی را بازی کنم که ویژگیهای متفاوتی دارد و بازی در این نقش برای من وسوسه برانگیز بود.»
در پایان این نشست ساره بیات با اشاره به جلسات نقد و بررسی گفت: «من انتظار دارم که جلسات نقد و بررسی، کارکرد ویترین نداشته باشد و انتظار میرود که مباحث جدی و بیشتری از سوی منتقدان مطرح شود. ما یک سال زحمت میکشیم تا اثرمان به خوبی دیده شود ولی متاسفانه این اتفاق نمیافتد.»
انتهای پیام/