توسط متخصصان یک شرکت دانشبنیان؛
الزامات بازگشت جشنواره به آرمان‌های «فجر»
جشنواره فیلم فجر در مسیری نگران کننده ،کم کم از هدف اولیه ای که برای آن ایجاد شد فاصله می گیرد و به مینیاتوری از جشنواره های غربی چون کن و ونیز و ... تقلیل یافته و با تقلیدگرایی صرف در برخی اقدامات، بیش از هر چیز به یک نمایش مد و فشن شبیه شده است.
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، در نخستین سالهای پیروزی انقلاب اسلامی اولین دوره جشنواره فیلم فجر در بهمن ماه سال ۱۳۶۱ برگزارشد.
طراحان و برگزارکنندگان این جشنواره قصد داشتند تا انقلاب اسلامی ایران نیز براساس معیارهای ملی، دینی و انقلابی،جشنواره، هیات داوران و جوایزی اختصاصی داشته باشد و این همایش فرهنگی بتواند علاوه بر سینماگران ایرانی، مرجعی برای دیده شدن و برگزیده شدن آثار همه فیلم سازان آزادی خواه جهان باشد. نام‌گذاری این جشنواره به نام «فجر» و تاریخ برگزاری همه ساله آن در ایام «دهه فجر» نیز دقیقا به همین سبب صورت گرفته است.
برگزاری چهل دوره جشنواره فیلم فجر و فراز و فرودهای متعددی که این رویداد فرهنگی پشت سر گذارده، ضمن آن که موجب بلوغ این همایش سالانه شده است شرایطی را فراهم نموده که میزان تطبیق این جشنواره با اهداف شکل گیری آن در سال ۱۳۶۱ مورد نقد قرار گیرد.
فقدان درک و بینش عمیق برخی از سینماگران کشور با فلسفه و آرمان‌های انقلاب اسلامی در کنار میدان داری گروهی از سلبریتی های مخالف نظام در این عرصه، موجب شده که مسیر طی شده در مهمترین رخداد سینمائی کشور بیش از آن که درجهت تامین اهداف و ارزشهای ایرانی- اسلامی باشد سمت و سوی مخالف و یا خنثی را طی کند.
متاسفانه جشنواره فیلم فجر در مسیری نگران کننده ،کم کم از هدف اولیه ای که برای آن ایجاد شد فاصله گرفته و به مینیاتوری از جشنواره های غربی چون کن ونیز و ... تقلیل یافته و با تقلیدگرایی صرف در برخی اقدامات، بیش از هر چیز به یک نمایش مد و فشن شبیه شده است.
عدم توفیق نهادهای انقلابی و دستگاه های مذهبی-هنری در آموزش سینماگران مولف و پشتیبانی هدفمند از آنان موجب خالی ماندن بخش مهمی از فضای تولید آثار سینمائی فاخر در کشور شده و جشنواره فیلم فجر را نیز به فرصتی برای نمایش مجدد رویکردهای فرهنگی مغایر با هنجارهای نظام اسلامی مبدل کند.
متاسفانه جریان داوری آثار در این رویداد فرهنگی نیز متاثر از شرایط ذکر شده عمدتا تبدیل به تریبونی برای تائید و تشویق جریان نامطلوب فوق تبدیل شده و کمتر به الزامات تغییر کیفی فضای سینمائی کشور متعهد هستند.
با یک بررسی ساده تاریخی می‌توان به وضوح دید که بسیاری از فیلم‌هایی که در سالهای گذشته از سوی داوران(ترکیب های مختلف داوران در ادوار مختلف جشنواره) انتخاب و در همین جشنواره جوایز متعدد گرفته‌اند نه تنها بازتاب دهنده فرهنگ ملی و دینی و انقلابی ما نبوده اند بلکه به وضوح برخی مولفه های آن را نقض یا مورد تمسخر قرارداده اند.
بدون شک بیان این واقعیت به معنی نادیده گرفتن جریان فرهنگی اصیل که متعهدانه برای اعتلای سینمای ایرانی- اسلامی مجاهدت می کنند و آثار فاخر بسیاری را نیز تولید و عرضه کرده اند، نمی باشد لیکن به طور قطع، اقدامات انجام شده از سوی این هنرمندان متعهد،نتوانسته تامین نیاز رو به تزاید جامعه بویژه نسل جوان که فرصت درک بلاواسطه مجاهدتها و حماسه آفرینی های شکل دهنده نظام اسلامی را نداشته به همراه داشته باشد
پر واضح است که به تصویر کشیدن نگاه منتقدان به برخی معضلات فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی با تولید آثار سینمائی نه تنها اقدامی مذموم نیست بلکه در چارچوب توسعه تضارب آرا می تواند به رشد و پویائی فضای فرهنگی کشور نیز کمک شایان توجهی نماید لیکن غلبه آثاری با رویکرد سیاه نمائی که مورد حمایت جشنواره های جهانی نیز هست بر تولیداتی که باید با خلاقیت و نوآوری، ارزشهای انسانی و فرهنگی افتخار آمیز و امیدآفرین کشور را هنرمندانه به تصویر بکشد به طور قطع نمی تواند منطبق بر اهداف عالی پایه گذاری جشنواره فیلم فجر باشد.
بدون شک زبان جهانی سینما یکی از اثر گذارترین بسترهائی است که می تواند در پیگیری "جهاد تبیین" که از سوی مقام معظم رهبری بر پیگیری آن به عنوان یک فرضیه تاکید شده مورد بهره برداری جبهه انقلاب قرار بگیرد.
لازمه تحقق این مهم، پیش بینی سازوکارهای خلاقانه و ملی برای ایجاد تغییر محتوائی در رویکرد، ساختار و جشنواره چهل ساله فجر است که باید هرچه سریعتر مورد اهتمام مسیولین و دست اندرکاران ذیربط قرار بگیرد.
منبع: نورنیوز
انتهای پیام/
انتهای پیام/
آنا گزارش می دهد؛
