توسعه شبکههای ارتباطی ایران با اتکا به ظرفیتهای بومی/ دیگر اینترنت سراسری رویا نیست
به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا، امروزه دسترسی به شبکههای ارتباطی و به ویژه اینترنت یکی از نیازهای ضروری مردم است و میلیاردها انسان در سراسر دنیا برای انجام فعالیتهای گوناگون از سرویسهای آنلاین استفاده میکنند. اگرچه در حال حاضر خدمات بسیار متنوعی در بستر فضای مجازی به کاربران در داخل کشور ارائه میشود اما تا کمتر از سه دهه پیش اتصال به وب و به طور کلی اینترنت مفهومی ناآشنا برای مردم بود.
ایرانیان در طول تاریخ چند هزار ساله سرزمین خود همواره به علم و فناوری توجه ویژهای داشته و کتب ارزشمندی که از دانشمندان بزرگ کشورمان باقی مانده گواه روشنی بر این موضوع است. با وجود چنین تلاشهای گرانمایهای در طول تاریخ ایران متأسفانه به دلیل بیکفایتی حاکمان و تقلید کورکورانه افراد به ظاهر روشنفکر از کشورهای غربی روند بومیسازی علوم مختلف دچار اختلال شده و واردات محض جایگزین تولید ملی شد. بررسی تاریخ معاصر ایران حاکی از آن است که اجرای سیاست عدم حمایت از تلاشهای علمی دانشمندان و نخبگان کشور در دوران قاجار و پهلوی کاملاً مشهود است. در زمان حکمرانی این دو سلسله در ایران تمامی امکانات و منابع طبیعی ایرانی در اختیار بیگانگان بوده و کشورهایی نظیر انگلیس و آمریکا به طور گستردهای ذخایر ایران را غارت میکردند.
بیشتر بخوانید:
تلاش برای تکمیل شبکه ملی اطلاعات/ منابع مالی لازم برای تکمیل پروژه فیبر نوری چیست؟
در دوران پهلوی اول و دوم حاکمان وقت از هیچ کوششی برای خوش خدمتی به سیاستمداران غربی دریغ نمیکرد و اگرچه در این سالها ظاهراً ایران به سمت پیشرفت حرکت میکرد ولی در حقیقت هیچ فناوری به صورت بومی در کشور وجود نداشت و کشورهای سلطهطلب هرگز اجازه بومیسازی صنایع مختلف را به متخصصان ایرانی نمیدادند. این روند با پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی در ایران تغییر کرد و از همان نخستین روزهای برپایی حکومت اسلامی در کشور دانشمندان جوان ایرانی وظیفه خود دانستند تا با استفاده از امکانات موجود در کشور و بدون توجه به محدودیتها توسعه پرشتاب علمی و فناوری را آغاز کنند.
توسعه شبکههای ارتباطی با وجود کارشکنیهای بینالمللی
صنعت مخابرات و فناوری اطلاعات از جمله حوزههایی است که توسعه آن نیازمند دسترسی به جدیدترین قطعات الکترونیکی است و فعالان این حوزه به دلیل تحریمهای ظالمانه غرب و عدم همکاری بسیاری از شرکتهای بزرگ فناوری با اپراتورهای ایرانی با چالشهای متعددی روبهرو هستند. با این حال در طول سه دهه اخیر توسعه شبکه مخابراتی در کشور هرگز متوقف نشده و دستگاههای متولی امر در این حوزه کوشیدند دسترسی به اینترنت را برای عموم مردم فراهم کنند. به طور کلی اولین شبکه اینترنتی در ایران در سال ۱۳۶۸ راهاندازی شد. البته فناوری که در آن زمان برای اتصال به فضای وب بهکار گرفته شد با آنچه اکنون به عنوان فناوری اینترنت میشناسیم تفاوت زیادی داشت. از سال ۱۳۷۴ همزمان با تصویب قانون تأسیس شرکت امور ارتباطات دیتا در مجلس شورای اسلامی توسعه شبکههای ارتباطی در ایران سرعت گرفت و اکنون به جایگاهی رسیدهایم که بیش از ۱۰۲ میلیون مشترک پهنباند در کشور وجود دارد.
طبق آخرین گزارش ارائه شده از سوی سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی که مربوط به سه ماهه سوم سال ۱۴۰۰ است در حال حاضر ۱۰ میلیون و ۸۹۵ هزار و ۷۵۹ مشترکت پهنباند ثابت و ۹۱ میلیون و ۸۴۴ هزار و ۲۸۱ مشترکت پهنباند سیار در کشور وجود دارد. بررسی این آمار حاکی از آن است که میزان دسترسی عموم به شبکههای ارتباطی در طول دو دهه گذشته تا حد قابل توجهی افزایش یافته و هم اکنون ضریب نفوذ اینترنت در کشور بیش از ۱۲۲ درصد است. البته با وجود برنامههای گستردهای که در سالهای اخیر اجرا شده است هنوز وضعیت سرعت و کیفیت اینترنت کاربران ایرانی در مقایسه با سایر کشورهای دنیا مطلوب نیست. هم اکنون رتبه جهانی پهنباند ثابت ایران ۱۴۳ و شبکه ارتباطات سیار نیز در جایگاه ۷۷ جهان قرار دارد.
بدون شک یکی از معیارهای اصلی توسعه ارتباطات در کشور تسهیل دسترسی به اینترنت در تمامی شهرها و روستاها است. در سالهای اخیر به واسطه اجرای پروژه توسعه اینترنت روستایی از سوی وزارت ارتباطات تعداد زیادی از روستاها به شبکه سراسری اینترنت متصل شدهاند. به گفته عیسی زارعپور وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات «برای توسعه و آبادانی روستاها ایجاد سکوهای خدماتی در قالب شبکههای ارتباطی بر عهده وزارت ارتباطات است و سایر دستگاهها نیز باید وظایف خود را به درستی انجام دهند. در حوزه مباحث فرهنگی یکی از دغدغههای جدی وزارت ارتباطات محافظت از حریم خانواده در فضای مجازی است. وزارت ارتباطات پروژههای متعددی را در این حوزه با کمک دستگاههای مختلف آغاز کرده و اطلاعات آن در دهه فجر به مردم اعلام میشود. انشاالله همه روستاهای بالای بیست خانوار تا پایان سال ۱۴۰۱ به اینترنت متصل میشود.»
به اعتقاد بسیاری از کارشناسان بزرگترین و مهمترین پروژه ارتباطی در کشور که میتواند بستر لازم برای توسعه بیش از پیش صنعت مخابرات و فناوری اطلاعات را فراهم سازد شبکه ملی اطلاعات است. قطعاً اجرای کامل و دقیق این پروژه ملی میتواند بخش زیادی از دغدغه کاربران در خصوص سرعت اینترنت و امنیت حریم خصوصی را برطرف سازد.
به منظور بررسی سیر تحولی شبکه ارتباطات در کشور با فرامرز رستگار دبیر سندیکای مخابرات و دبیر کنفرانس ظرفیت شبکه ملی اطلاعات گفتوگو کردیم. در ادامه مشروح این گفتوگو را مشاهده میکنید:
فرامرز رستگار میگوید «طی ۳۰ سال که بنده در صنعت مخابرات فعالیت کردهام نسلهای متعددی از فناوریهای مخابراتی معرفی و در داخل کشور بهکارگیری شده است. به عنوان مثال از سوئیچهای مخابراتی آنالوگ به سوئیچهای دیجیتال رسیدیم و به تدریج موضوع آیپی در شبکههای ارتباطی مطرح شد. از سالها پیش تا کنون به دلایلی همچون عدم امکان تأمین قطعات مورد نیاز از کشورهای توسعهیافته این موضوع در کشور مطرح بوده است که صنعت مخابرات و فناوری اطلاعات باید مستقل باشد و وابستگی آن به حداقل برسد.»
مزیتهای علمی صنعت مخابرات نسبت به سایر صنایع
به گفته دبیر سندیکای مخابرات ایران «در سالهای پس از پیروزی انقلاب اسلامی کشور همواره مزیت علمی در حوزه مخابرات و الکترونیک داشته و بسیاری از فارغ التحصیلان دانشگاهها در مختصصان مخابرات هستند. همین ظرفیت سبب شده است که فرصتهای بسیار خوبی برای کار کردن در این صنعت مخابرات وجود داشته باشد. دولتهای مختلف نیز باتوجه به همین مزیت علمی برنامههای گوناگونی را برای توسعه شبکههای ارتباطی و فناوری اطلاعات کشور اجرا کردهاند.»
رستگار تأکید میکند «اکنون که به بیش از سه دهه گذشته نگاه میکنیم فعالیتهای خوبی در صنعت مخابرات انجام شده و این صنعت از عمق مناسبی برخوردار است. البته ظرفیت صنعت مخابرات کشور بسیار بیشتر از وضعیت کنونی است و برنامههای زیادی باید در این حوزه انجام شود.»
دسترسی آسان و سریع به اینترنت در هر نقطه و هر منطقه از کشور
عضو هیأت مدیر سندیکای مخابرات ایران در خصوص برنامههای توسعه شبکه اینترنت در سراسر کشور و به ویژه اینترنت روستایی میگوید «وقتی در مورد سرویسهای یواساو(USO) صحبت میکنیم یعنی هر فردی در هر منطقه از کشور به سرویسهای ارتباطی و اینترنتی دسترسی داشته باشد. در صورتی که مشترکان اپراتورهای مختلف در منطقهای از کشور به اینترنت و ارتباطی سیار دسترسی نداشته باشند یعنی شبکه USO کامل نیست.»
بر اساس اعلام رستگار «دستگاههای متولی امر در حوزه ارتباطی میتوانند با ۱۰ درصد اعتبارات توسعه شبکههای ارتباطی در شهرهای بزرگ اینترنت روستایی را توسعه دهند. در سالهای اخیر تلاش زیادی برای توسعه اینترنت روستایی در اقصی نقاط کشور انجام شده است و اکنون بسیاری از روستاهای کشور دارای شبکه ارتباطات سیار و ثابت و دسترسی به اینترنت هستند. اما نباید فراموش کنیم همیشه جهشهای اولیه آسان است و یعنی دولت در اجرای پروژه اینترنت روستایی گامهای اولیه را به سرعت برداشت و تعداد قابل توجهی از روستاها نیز به اینترنت متصل شدند ولی کار زمانی سخت میشود که روستایی با شرایط خاص هنوز زیرساختهای دسترسی به اینترنت را ندارند.»
بیشتر بخوانید:
آزادی انتشار داده رکن شفافیت در کشور است/ تعارض منافع؛ سدی در برابر توسعه دولت الکترونیک
دبیر سندیکای مخابرات ایران تصریح کرد « بهتر است به جای اینکه اجرای اینترنت روستایی را به طور گسترده و یکجا انجام دهیم در هنگام توسعه شبکه ارتباطی در شهرها گسترش دسترسی به اینترنت در روستاها را نیز دنبال کنیم. توسعه اینترنت روستایی موجب فعال اشتغالزایی و افزایش فعالیت صنایع محلی میشود. اگرچه در این پروژهها ابعاد زیرساختها نسبت به تجهیزات ارتباطی در شهرها کوچکتر است ولی راهاندازی آنها نتایج بسیار بزرگی به همراه دارد. به عنوان مثال اگر وزارت ارتباطات به واسطه توسعه اینترنت روستایی ۱۰ شغل در سیستان و بلوچستان ایجاد کند بسیار ارزشمندتر از ایجاد ۱۰۰ شغل در تهران است.»
انتهای پیام/۴۱۴۴/
انتهای پیام/