مصوبه جدید مجلس برای حمایت از مالکیت صنعتی

به گزارش خبرنگار گروه سیاست خبرگزاری آنا، نمایندگان مجلس شورای اسلامی در جلسه علنی امروز یکشنبه(۱۴ آذر ماه) پارلمان و در جریان بررسی طرح حمایت از مالکیت صنعتی، مواد ۹ تا ۱۳ این طرح را تصویب کردند.

نمایندگان با تصویب ماده ۹ این طرح مقرر کردند در صورتی که اختراع، ناشی از استخدام یا قرارداد باشد، حقوق مادی ناشی از اختراع متعلق به کارفرما است، مگر آنکه به‌صورت دیگری توافق شده باشد. به‌ منظور صدور گواهینامه اختراع، متقاضی ثبت باید نام مخترع را به مرجع ثبت اعلام کند.

براساس تبصره این ماده چنانچه اختراع در چهارچوب موضوع فعالیت قراردادی مخترع نباشد یا در مورد اختراع ناشی از اجرای قرارداد، تعیین تکلیف نشده باشد، حقوق مادی ناشی از اختراع متعلق به پیمانکار یا مستخدم است، مگر آنکه اختراع با استفاده از دانش، اطلاعات، فناوری و یا ابزار و تجهیزات متعلق به کارفرما صورت گرفته باشد که در این صورت، حق ثبت اختراع و حقوق ناشی از گواهینامه آن متعلق به مخترع است و کارفرما نیز حق بهره‌برداری غیرانحصاری از اختراع را دارد.

همچنین در ماده ۱۰ این طرح تصویب شد، چنانچه شخصی براساس «قانون اجازه الحاق دولت ایران به اتحادیه عمومی بین‌المللی معروف به پاریس برای حمایت مالکیت صنعتی و تجارتی و کشاورزی (کنوانسیون پاریس برای حمایت از مالکیت صنعتی) مصوب ۱۰/ ۱۲/ ۱۳۳۷»، برای ثبت اختراع، اظهارنامه‌ای را به مرجع ثبت یکی از کشورهایی که در زمان تسلیم اظهارنامه، عضو کنوانسیون بوده است تسلیم کند، با رعایت مفاد این قانون و کنوانسیون مذکور که از این پس در این قانون «کنوانسیون پاریس» نامیده می‌شود، به مدت دوازده‌ ماه از تاریخ تسلیم این اظهارنامه بر اشخاص دیگر حق تقدم دارد.

طبق تبصره این ماده در صورتی که متقاضی ثبت اختراع، مدعی دو یا چند اظهارنامه پیشین باشد، تاریخ شروع حق تقدم از زمان تقدیم اولین اظهارنامه محاسبه می‌گردد.

بهارستان‌نشینان در ماده ۱۱ این طرح تصویب کردند که اختراعی قابل ثبت است که دارای شرایط شکلی و ماهوی مندرج در این قانون باشد. چنانچه مرجع ثبت، این شرایط را مطابق مواد مذکور در این مبحث از این قانون احراز کند، اختراع را ثبت می‌کند؛ در غیر این صورت، اظهارنامه را رد و مراتب را با ذکر دلایل رد به‌صورت کتبی به متقاضی ابلاغ می‌کند.

در ماده ۱۲ طرح حمایت از مالکیت صنعتی، شرایط اختراع به شرح زیر اعلام شد:

۱- جدید بودن: بدین معنا که اختراع در فن یا صنعت پیشین، وجود نداشته باشد؛

۲- دارا بودن گام ابتکاری: بدین معنا که اختراع برای دارنده مهارت متعارف در فن یا صنعت مربوط، معلوم و آشکار نباشد؛

۳- دارا بودن کاربرد صنعتی: بدین معنا که اختراع در رشته‌ای از صنعت، قابل ساخت یا استفاده باشد.

تبصره ۱- مراد از صنعت، مفهوم عام آن است و شامل مواردی نظیر صنایع‌دستی، کشاورزی، ماهیگیری و خدمات نیز می‌شود.

تبصره ۲- فن یا صنعت پیشین، یعنی هر آنچه قبل از تاریخ تقاضای ثبت یا در موارد مقتضی، قبل از تاریخ حق تقدم ناشی از اظهارنامه ثبت اختراع، در هر نقطه از جهان از طریق انتشار شفاهی، کتبی، استفاده عملی یا از هر طریق دیگر برای عموم افشاشده باشد.

تبصره ۳- چنانچه افشای اختراع ادعایی ظرف مدت شش‌ماه قبل از تاریخ تقاضا یا در موارد مقتضی، قبل از تاریخ حق تقدم صورت گرفته باشد، مانع ثبت توسط مخترع یا نماینده وی نیست.

تبصره ۴- مناط تشخیص گام ابتکاری، تاریخ تسلیم اظهارنامه یا در موارد مقتضی تاریخ آغاز حق تقدم خواهد بود.

در ماده ۱۳ مصوب شد: ثبت اختراع مطابق این قانون، مستلزم تسلیم اظهارنامه به مرجع ثبت است.

انتهای پیام/۴۱۶۳