پای درد دل شرکت‌های دانش‌بنیان (۱۱)/ سلطانی‌فر در گفت‌وگوی تفصیلی با آنا:
تحریم‌ها، به دنبال بستن دست بازی‌سازان در کشور است/ تلاش برای رفع چالش‌های پیش‌روی صنعت«گیم»
یکی از بازی‌سازان کشور گفت:تحریم‌ها، به دنبال بستن دست بازی‌سازان در کشور است.
گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا، فاطمه منوری- بازی‌های دیجیتال همیشه به عنوان سرگرمی قلمداد می‌شوند، لیکن در عصر حاضر با پیشرفت فناوری‌ها و همچنین تفاوت عناصر فرهنگی، امروزه صحبت از بازی، تنها به عنوان سرگرمی و عنصری که لحظات فراغت خود را با آن پر می‌کنیم، به راستی حرفی بیهوده است. اگر نگوئیم بازی‌ها در رأس تبلیغات فرهنگی، ایدئولوژیک، سیاسی و بسیاری از موارد دیگر قرار دارد، بی شک یکی از عناصر اساسی و مهم در تبلیغات مذکور در عصر حاضر است. حقیقت گفته شده تنها بخشی از کارکردها و عملکردهای بازی‌های دیجیتال در سایر سطوح فردی و اجتماعی است. امروزه با یک بررسی اجمالی در اینترنت هم می‌توانیم به این واقعیت پی برده که بسیاری از ابرقدرت‌های جهان از این عنصر مهم چه استفاده‌های سیاسی، ایدئولوژیک و حتی فلسفی می‌کنند.با بررسی برخی از بازی‌های معروف جهان که انقدر عالم‌گیر شده‌اند که شاید کسی پیدا نشود که اسم چنین بازی‌های معروفی به گوشش نخورده باشد هم، به راحتی می‌توان شاخصه‌های اساسی فرهنگ و جهان‌بینی غربی را در جهت تزریق آن‌ها به مخاطب مشاهده کرد.
بیشتر بخوانید:
کم‌کاری‌های دولت قبل، یقه فناوری را هم گرفت/ سایه نومیدی بر سر صنعت بازی‌های رایانه‌ای
تحریم‌های ظالمانه؛ چوب لای چرخ صنعت بازی می‌گذارد
بازی‌های دیجیتال امروزه فقط در حوزه فرهنگ چه تأثیرات مخرب و سازنده‌ای می‌توانند داشته باشند. فی‌الواقع شاید عده‌ای نسبت به این واقعیت آگاه نباشند که بازی‌های دیجیتال حتی در موضوع سلامت،درمان و آموزش در جهان به عنوان یکی از ابزارهای مهم در حوزه‌های مزبور قابلیت‌های خارق‌العاده‌ای دارد. امروزه بسیاری از کشورهای جهان از این عنصر فناورانه جدید که هم هنر است و هم رسانه، در بحث آموزش و درمان بسیاری از اختلالات و بیماری‌هایی که شاید هیچ درمان قطعی برای آن نباشد، استفاده‌های زیادی می‌کنند. گروه‌های خاصی با اختلالات ویژه در عالم وجود دارند که بالطبع نیازهای خاصی هم دارند و با توجه به این واقعیت که تعدادشان هم در دنیا کم نیست، باید برنامه‌ریزی دقیقی جهت آسوده‌تر زندگی کردن این گروه‌ها در دنیا صورت گیرد، که البته صورت گرفته است. این گروه‌ها شامل نابینایان، ناشنوایان، کسانی با اختلال رشدی-عصبی اوتیسم و بسیاری از اختلالات و بیماری‌های دیگری است که زندگی طبیعی چنین انسان‌هایی را با مشکل روبه‌رو کرده است. خوشبختانه سابقه رسیدگی به نیازهای چنین طیف‌هایی در ایران سابقه طولانی دارد و مدارسی در کشور، منطبق با نیازهای این گروه از انسان‌ها شکل گرفته. لیکن با حضور عنصر جدیدی در دنیا تحت عنوان بازی‌های دیجیتال و کاربرد و عملکردهای بسیار زیاد آن در تمامی سطوحی فردی-اجتماعی، همانطورکه در مورد بسیاری از کشورهای دنیا گفته شد در ایران هم با توجه به اثبات اثر بخشی زیاد بازی‌های دیجیتال در امر سلامت،درمان و حتی پیشگیری، این پروژه در حال پیگیری از جانب چند گروه نخبه و دانشگاهی در کشور است. در همین رابطه با زهرا سلطانی‌فر یکی از پژوهشگران دانشگاهی که با یک کار گروهی، اقدام به طراحی اپلیکیشنی در جهت آموزش و توانبخشی کودکان طیف اوتیسم کردند، گفت‌وگو کردیم. در ادامه مشروح این گفت‌وگو را مشاهده می‌کنید:
اپلیکیشنی برای درخودماندگان در جهت توانبخشی به صورت رایگان
آنا:پروژه و دستاورد خود را معرفی کنید و در مورد تیمی که بر روی این دستاورد کار می‌کردند، توضیح دهید؟
سلطانی‌فر: همانطورکه می‌دانید، اوتیسم اختلالی رشدی است که در سه سال آغازین زندگی خود را نشان می‌دهد، متأسفانه طبق آخرین آمار بهزیستی از هر ۱۵۰ کودکی که متولد می‌شود، یک کودک مبتلا به این اختلال است. یعنی در سال ۹۹ که ۱میلیون و ۲۰۰ هزار تولد داشته‌ایم، ۸۰ هزار کودک به مبتلایان اضافه شده است، که در ۳ الی ۴ سال آینده متوجه این آمار می‌شویم.آمار بالای این اختلال، تشخیص‌های دیرهنگام و سردرگمی بیش از حد خانواده‌ها بعد از تشخیص مشکلاتی بوده، که این تیم را دور هم جمع کرده است. در این اپلیکیشن به دنبال این هستیم که در تشخیص زودهنگام این اختلال کمک کرده و از طرفی دیگر سرویس‌ها و خدماتی که در فضای آنلاین وجود دارد را به خانواده‌ها داده و آن‌ها را در این زمینه یاری کنیم. آیکون‌هایی که در این اپلیکیشن وجود دارد از بررسی ۲۰۰ اپلیکیشن داخلی و بین‌المللی انتخاب کردیم، که البته تجربیات طولانی اعضای این تیم توانسته است در این امر مؤثر واقع شود، که هم تجربیاتی علمی و هم عملی بوده است. همچنین اعضای تیم از نزدیک با مشکلات خانواده‌های درگیر با این مسئله در ارتباط بوده‌اند و همچنان این ارتباط وجود دارد. اعضای این تیم شامل روانشناسان، روانپزشکان، مهندسان و کادر درمان هستند که مجموعه‌ای از تخصص‌ها را تشکیل می‌دهند و هرکدام از این اعضا به نحوی با خانواده‌های اوتیسم در ارتباط هستند و این امر باعث شده، مشکلات این خانواده‌ها را از نزدیک لمس کنیم.
وزارت بهداشت، تخصصی تحت عنوان اوتیسم تعریف نکرده است
این اعتقاد وجود دارد که با ایجاد یک اپلیکیشن چطور می‌توان به تشخیص زود هنگام اختلال اوتیسم کمک کرده، نیازهای ضروری خانواده‌ها را در بستر آنلاین تا حدی برآورده و بتوان لحظات لذت‌بخشی را توأمان با آموزش برای افراد مبتلا به این اختلال ایجاد کرده که نه تنها آن لحظات آموزشی، همراه با تفریح باشد، بلکه طی آن بازی، کارکردهای شناختی مغزش ارتقا پیدا می‌کند.این اپلیکیشن دارای۴ قسمت شامل تست تشخیص، پزشک مشاور، بازی‌های شناختی و بانک‌های اطلاعاتی است.در بخش تست تشخیصی که در حقیقت کمک‌تشخیصی است، به دلیل اینکه بر این باوریم که تشخیص نهایی با روانپزشک و پزشک متخصص مغز و اعصاب است و این آزمون صرفا هشداری است در خصوص اینکه اگر نمره فرزندانشان در این تست از حدی بالاتر بود باید مسئله را جدی گرفته، و طی فرآیند در نظر گرفته شده خانواده را به یک پزشک ارجاع می‌دهیم، که تشخیص نهایی با آن‌هاست. بخش بازی‌های شناختی برای همه کودکان خصوصاً کودکان طیف اوتیسم مفید است و خانواده این اطمینان را دارد که فرزندش در یک فضای ایمن با بازی و آموزش توأمان کارکردهای مغزش شامل توجه، تمرکز،حافظه و حل مسئله تقویت می‌شود. در قسمت بانک‌های اطلاعاتی، اطلاعات مراکز توانبخشی و مدارس اوتیسم در اختیار ایشان قرار می گیرد و در نهایت قسمت پزشک و مشاور که دسترسی به پزشک و متخصصین را تسهیل می کند تنها بخش درآمدزایی این اپلیکیشن است.
آنا:با توجه به امکاناتی که این اپلیکیشن در اختیار کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم قرار می‌دهد، مزیت این اپلیکیشن در قسمت معرفی خانواده این کودکان به پزشک متخصص و ایجاد رابطه بین پزشک و مشاور در بستر فضای مجازی، در مقایسه با اپلیکیشنی که تقریباً همین خدمت را انجام می‌دهد چیست؟
سلطانی‌فر:پزشکان متخصصی که توسط این اپلیکیشن به خانواده‌ها معرفی می‌شوند، تفاوت اساسی با پزشکانی که در اپلیکیشن مذکور معرفی می‌شوند دارند و آن این است که متخصصان و افرادی هستند که تجربه و تخصص آن‌ها در حوزه اوتیسم است.در وزارت بهداشت تخصصی تحت عنوان اوتیسم تعریف نشده است.لیکن متخصصانی که از طریق این اپلیکیشن معرفی می‌شوند، بیشتر بیمارهای مبتلا به اوتیسم، به آن‌ها مراجعه می‌کنند و تجربه آن‌ها در حوزه مزبور بیشتر است و خانواده‌ها با خیالی راحت می‌دانند که برای مثال در گفتار درمانی، پزشک فرزنداشان، تجربه کار کردن با یک فرزند اوتیسم را دارد.بنابراین چنین فردی می‌تواند در امر درمان احتمالاً مفیدتر باشد.همچنین مشاورانی در این اپلیکیشن معرفی می‌شوند که متخصص در حوزه اوتیسم و مادر اوتیسم هستند و بنابراین مشکلات را از نزدیک لمس کرده و خانواده‌ها را بسیار بهتر درک می‌کند و تنها همین قسمت نیاز به هزینه دارد.
آنا:چرا اپلیکیشنی طراحی نمی‌شود که با مشاوره‌های پزشکی برای مثال در امر تغذیه مادران باردار یا معرفی انواع و اقسام غربالگری‌ها از این مشکل که خانواده‌ها را به شدت درگیر می‌کند جلوگیری کند، و به طور کلی برنامه‌ریزی‌ها و طراحی اپلیکیشن در جهت ریشه‌کن کردن این مشکلات باشد تا درمان آن که واقعا هزینه بردار است؟
سلطانی‌فر:اوتیسم، اختلالی است که در بارداری حتی با غربالگری مشخص نمی‌شود. همچنین با غربالگری‌هایی که در سطح جهان هم معروف است قابل تشخیص نیست و نه تنها در ایران، حتی در کشورهایی که در این زمینه صاحب نام هستند هم راهی برای تشخیص این بیماری قبل از تولد وجود ندارد.
اگر برای این اکوسیستم، فضای بین‌المللی وجود داشته باشد، بسیاری از مهاجرت صرف نظر می‌کنند. در حال حاضر حوزه خلیج فارس نیروهای بسیاری را جذب می‌کند و بسیاری از استعدادهای این مرز و بوم به کشورهای حاشیه خلیج فارس مهاجرت می‌کنند. وقتی این کشورها سرمایه بسیاری در این حوزه هزینه می‌کنند چرا جوانان مهاجرت نکنند؟
یکی از مشکلات دیگر در این اختلال این است که اوتیسم، یکسری اختلالات همپوشانی هم دارد. به عنوان مثال تعدادی از کودکان مبتلا به اوتیسم علاوه بر این اختلال ممکن است مشکلات دیگری هم داشته باشند و مشکل دیگرشان شناسایی شود ولی متأسفانه اوتیسم هیچ تست غربالگری ندارد.همچینین این اختلال درمان قطعی هم ندارد و تنها کاری که می‌توان انجام داد تشخیص زودهنگام این اختلال و شروع مراحل توانبخشی است که بتوانند زندگی مناسب‌تری را داشته باشند و به یک استقلال نسبی برسند.
کرونا علاوه بر تنفس، پاسخگویی را هم مختل می‌کند!
آنا: آیا حمایت از دستاوردتان صورت گرفته و خواهد گرفت یا با موانعی در این راه مواجه بوده‌اید و وجود این موانع را همیشگی می‌دانید؟
سلطانی‌فر: بعضی از ارگان‌هایی که صرفاً به دنبال یک نوع حفظ ظاهر از بابت حمایت کردن در این امر بودند که البته اسمشان را نمی‌برم حتی پاسخگوی سؤالات بسیاری از شرکت کننده‌ها نبودند. لیکن از طرفی ارگان‌هایی بودند که به خوبی شرکتکنندگان را در این راه راهنمایی می‌کردند و بسیاری از مواقع، نظرات مثبت و حتی نظرات منفی آن‌ها می‌توانست بسیار راه‌گشا باشد و راهنمایی آن‌ها یک تیم را به جلو هدایت می‌کرد.هر فراخوانی که شکل می‌گیرد در پایانش در عین آنکه حمایت‌هایی شکل می‌گیرد، می‌تواند چالش‌هایی را برای تیم‌های حاضر در آن ایجاد کند، که باعث رشدشان شود.مهم این است که برگزارکنندگان این همایش‌ها بتوانند پاسخگوی شرکتکنندگان باشند و آن‌ها را راهنمایی کنند. البته اگر بخواهیم نمره‌ای به میزان پاسخگویی بدهیم باید مسئله کرونا را هم در نظر گرفت. به دلیل اینکه وجود کرونا تاحدی شرایط را سخت کرده و در آن بازه زمانی که دورکاری در دستورکار قرار گرفته بود، بسیار اذیت شدیم، و بر این باورم که شرایط دورکاری ارگان‌ها،به مقدار زیادی آن‌ها را غیرپاسخگو کرده بود.البته در غیر موارد دورکاری پاسخگو بودند.
درباره چشم‌اندازی که برای این عرصه می‌بینم باید بگویم به این عرصه خوش‌بینم لیکن این امر مستلزم آن است که فضا را برای فعالان تسهیل کنند.
انتهای پیام/
انتهای پیام/
