نحوه عملکرد هورمون‌های استرس در مغز

به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا، استرس مزمن یک علت شناخته‌شده برای اختلالات سلامت روان است. تحقیقات جدید دانشمندان گامی روبه‌جلو در جهت درک نحوه عملکرد هورمون‌های «گلوکوکورتیکوئیدی» (هورمون‌های استرس) روی مغز و عملکرد آنها برداشته است. این یافته‌ها می‌تواند به راهبردهای مؤثرتری در پیشگیری و درمان اختلالات سلامت روان منجر شود.

در این مطالعه که توسط محققان دانشگاه بریستول انجام شده و در نشریه علمی «Nature Communications» منتشر شده، ارتباط بین گیرنده‌های کورتیکواستروئید (گیرنده کانی مینوکورتیکوئید(MR) و گیرنده گلوکوکورتیکوئید(GR) ) و ژن‌های مژگانی و نوروپلاستیسیته در هیپوکامپ (منطقه‌ای در مغز که برای مقابله با استرس و نیز یادگیری و حافظه نقش دارد) کشف شده است. هدف محققان از تحقیق این بود که دریابند ژن‌های MR و GR در سراسر ژنوم هیپوکامپ در طول تغییرات طبیعی شبانه‌روزی و پس از قرار گرفتن در معرض استرس حاد با چه ژن‌هایی تعامل دارند. تیم تحقیق همچنین می‌خواست کشف کند که آیا هرگونه تعامل منجر به تغییر در ویژگی‌های عملکردی این ژن‌ها می‌شود یا خیر.

محققان پیوند ناشناخته‌ای بین عملکرد MR و مژک (Cilia) پیدا کردند. مژک ساختارهای کوچکی شبیه مو است که حدود ۲ تا ۴ میکرومتر از سطح سلول برآمدگی دارد. عملکرد مؤثر مژک‌ها برای رشد مغز و شکل‌پذیری مداوم مغز بسیار مهم است، اما نحوه تنظیم ساختار و عملکرد آنها در نورون‌ها تا حد زیادی ناشناخته است.

کشف نقش جدید MR در ساختار و عملکرد مژک در ارتباط با رشد عصبی، دانش نقش ساختارهای سلولی در مغز را افزایش داده و می‌تواند در آینده اختلالات مربوط به مژک را حل کند.

این تیم همچنین دریافتند که MR و GR با بسیاری از ژن‌هایی که در فرایندهای پلاستیسیته عصبی نقش دارند، مانند ارتباط بین نورون به نورون و فرایندهای یادگیری و حافظه، در ارتباط هستند. بااین‌حال، برخی از این ژن‌ها با ایجاد اختلالات سلامت روان مانند افسردگی مزمن، اضطراب، و اختلالات طیف اسکیزوفرنی ارتباط دارند. درنتیجه، اختلال عملکرد هورمون گلوکوکورتیکوئید، همان‌طور که در استرس مزمن مشاهده می‌شود، می‌تواند از طریق تأثیر آنها بر این ژن‌ها، بر سلامت روان تأثیر منفی بگذارد و مکانیسم جدیدی را برای دخالت طولانی‌مدت گلوکوکورتیکوئیدها در علت‌شناسی اختلالات سلامت روان ارائه دهد.

محققان امیدوارند یافته‌های آنها تحقیقات هدفمند جدیدی را در مورد نقش این هورمون‌ها در علت‌شناسی اختلالات روانی شدید مانند افسردگی، اضطراب و «اختلال اضطراب پس از سانحه» (PTSD) ایجاد کند.

انتهای پیام/۴۱۱۲/