حقوق بین‌الملل، حق را از آن فلسطینی‌ها می‌داند

به گزارش خبرنگار حوزه فرهنگ گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، وبینار تخصصی با محور حقوقی و روابط بین‌الملل، تاریخچه و مسائل حقوقی فلسطین با سخنرانی سید احمد طباطبایی‌ لطفی استاد حقوق بین‌الملل و عضو هیئت علمی پردیس فارابی دانشگاه تهران در دانشگاه سوره برگزار شد.

طباطبایی در این نشست گفت: فلسطین در گذشته بخشی از امپراطوری عثمانی بود اما در همان زمان هم یهودیان ادعاهایی نسبت به این سرزمین برای تشکیل دولت یهودیان علنی ابراز می‌کردند. در کنفرانس بال سوئیس در سال ۱۸۹۷ اعلام شد که دنبال تشکیل سرزمین و دولت برای یهودیان هستیم و در جنگ جهانی اول با اعلامیه بالفور در سال ۱۹۱۷ از تشکیل دولت یهودیان در سرزمین فلسطین پرده برداشتند و قیمومیت انگلیس بر فلسطین توسط جامعه ملل در ۱۹۲۲ تصویب شد. این قیمومیت در جننگ جهانی دوم تمدید و در سال ۱۹۴۷ این قیمومیت بر فلسطین تمام و حل مسئله فلسطین به سازمان ملل واگذار شد.

عضو هیئت علمی پردیس فارابی دانشگاه تهران افزود: در طول این مدت مهاجرت‌ یهودیان از سراسر جهان به فلسطین ادامه یافت و تنش‌ها در فلسطین میان فلسطینی‌ها و یهودیان افزایش می‌یافت، لذا سازمان ملل با صدور قطعنامه ۱۸۱ که در مجمع عمومی سازمان ملل تصویب شد فلسطین را به دو بخش فلطسطینی‌نشین و یهودی‌نشین تقسیم کرد و ۵۶ درصد از خاک فلسطین را به یهودیان مهاجرت کرده به فلسطین واگذار کرد.

وی گفت: رژیم اشغالگر قدس به‌نحوی در اذهان مردم جهان تصویر کرده که گویی از ابتدا در خاک فلسطین حضور داشته‌اند و مزاحمت فلسطینی‌ها و لبنانی‌ها موجب خشونت‌ها نظامی اسرائیل علیه آنها است در حالیکه نقشه‌ای مربوط به سال ۱۸۱۸ در نقشه‌ها و اسناد سازمان ملل وجود دارد کاملا نشان می‌دهد این ادعا دروغی بیش نیست.

طباطبایی ادامه داد: همانطور که عرض کردم تا قبل از فروپاشی عثمانی و در کنفرانس بال سوئیس هرتزل، از رهبران به نام یهودیان گفت «من دولت  یهود را تشکیل داده‌ام و آثار آن را ۵ یا نهایتا ۵۰ سال دیگر به چشم خواهید دید» و  دقیقا یهود در سال ۱۹۴۷ بر گفته او صحه گذاشت و فلسطین را به رژیم اشغالگر قدس واگذار کرد و تنها چند ماه بعد از قطعنامه سازمان ملل دولت اسرائیل را تشکیل داد.

عضو هیئت علمی پردیس فارابی دانشگاه تهران گفت: اما تحولات سزمینی فلسطین به همین جا ختم نمی‎شود و اشغال سرزمین در جنگ‌های ۱۹۴۸ و ۱۹۴۹، جنگ ۶  روزه اعراب با اسرائیل و اشغال شدن کل فلسطین در  ۱۹۶۷ توسط اسرائیل، کنترل تشکیلات خودگران بر بخشی از سرزمین براساس طرح صلح اسلو و توافق‌های دیگر مبنی بر تاسیس دو دولت و نهایتا طرح صلح معامله قرن در سال ۲۰۱۰ از مواردی است که سرزمین فلسطین بسیار تحت تاثیر قرار دارد.

وی تصریح کرد: درباره نقش مرزها در حقوق بین‌الملل گفت: در حق به جنگ و مسئله دفاع مشروع وقتی به مرزی تجاوز شود طر مقابل می‌تواند از خودش دفاع نظامی کند و حتی از بقیه کشورها کمک بگیرد. همچنین حقوق قابل اعمال در مناطق اشغال شده توسط طرف مقابل عبارت است از اسکان غیرنظامیان کشور مورد تجاوز قرار گرفته در مناطق اشغال شده توسط متجاوز، تامین امنیت و سلامتی ساکنین مناطق اشغالی، منع تغییر بافت فیزیکی، حمایت از اماکن مذهبی و فرهنگی، مسئله پناهندگان و اخراج شهروندان کشور متجاوز از مناطق خود.

طباطبایی گفت: همانطور که عرض کردم اسرائیل در هر جنگ بخش بیشتری از فلسطین را اشغال کرد تا طرح تقسم فلسطین در مجمع عمومی سازمان ملل تصویب شد که ۵۶ درصد آن به یهودیان مهاجرت کرده، ۴۳ درصد به فلسطینی‌هاسازمان ملل و یک درصد اراضی بیت المقدس به عنوان منطقه بین‌المللی تحت اداره سازمان ملل تعلق گرفت.در حالیکه به لحاظ حقوق بین‌المللی سازمان ملل اصلا اجازه تقسیم اراضی فلسطین یا هیچ کشور دیگری را ندارد.

عضو هیئت علمی پردیس فارابی دانشگاه تهران افزود: قطعنامه ۱۸۱ هم در دور اول در مجمع عمومی سازمان ملل رای نیاورد و در دور دوم تنها با دو رای بیشتر تصویت شد و حتی نماینده استرالیا در این جلسه به نشان اعتراض شرکت نکرد یا برخی از نمایندگان جهت کسب تکلیف از دیوان ICJ درخواست ورود کردند.

وی گفت: حقوقدانان مخلفی درباره مسئله فلسطین نظر داده‌اند، به عنوان مثال کلسن حقوقدان اتریشی نیز با موجه دانستن مخالفت اعراب فلسطین با تقسیم اراضی کشورشان قطعنامه تقسیم اراضی سازمان ملل را نامعتبر می‌داند، یا بجاوی حقوقدان الجزایری و رئیس اسبق دیوان بین‌الملل دادگستری می‌گوید اسرائیل نمی‌تواند از تصمیمات سازمان ملل مشروعیتی کسب کند، که حقوق بین‌الملل از او دریغ داشته است. تقسیم فلسطین که سازمان ملل متحد در ۲۹ نوامبر ۱۹۴۷ پذیرفت تجاوز به قانون بین‌الملل بود و باید آن را در ستون بدهکاری سازمان جهانی ثبت کرد. حتی حمله آمریکا به عراق که منجر به کشتن صدام و اتمام دیکتاتوری شد از منظر حقوق بین‌الملل غیرقانونی بود.

طباطبایی تاکید کرد: همچنین منصورالسلطنه نماینده وقت ایران در سازمان ملل قبل از ۱۹۴۷ که هنوز اسرائیل تشکیل نشده بود به صراحت مخالفت خود را با تشکیل اسرائیل اعلام می‌کند و می‌گوید با قبول راه حلی که اکثریت کمیسیون پیشنهاد کرده است دو دولت جدید در فلسطین به وجود خواهید آورد که حتما هیچ یک قابل زندگی نخواهد بود و شاید هر دو مولود مرده خواهند بود. با اقدام به این امر شما اجاق ملی برای یهودیان درست نخواهید کرد بلکه اجاقی به وجود خواهید آورد که زیر خاکستر آن همیشه آتشی که نه تنها خاورمیانه بلکه صلح عالم را نیز تهدید می‌کند روشن خواهد بود.»

عضو هیئت علمی پردیس فارابی دانشگاه تهران گفت: واقعیت‌های جغرافیایی و جمعیتی در فلسطین حاکی از آن است که جمعیت این کشور در سال ۱۹۱۷ ۷۰۰ هزار نفر بوذه و کمتر از ۱۰ درصد از این جمعیت را یهودیان تشکیل می‌دادند. مسلمانان در آن زمان مالک ۵/۹۷ درصد از خاک فلسطین بودند و تنها ۵/۲ درصد به یهودیان تعلق داشت و با پول تنها توانستند ۳-۴ درصد از زمین‌ها را از دست مسلمانان خارج کنند بنابراین این مسئله که مسلمانان خود زمین‌هایشان را به فلسطین فروختند، یک تحریف تاریخی است.

وی تصریح کرد: هنگامی که انگلستان در ۱۹۴۷ مسئله فلسطین را در سازمان ملل مطرح کرد تنها ۶ درصد از زمین‌های فلسطین در اختیار یهودیان بود، و این سازمان ملل بود که با قطع‌نامه غیرقانونی خود ۵۶ درصد از خاک فلسطین را به راحتی به اسرائیل واگذار کرد. این واگذاری‌ها به نحوی انجام شد که امکان تردد و ارتباط با همسایگان را برای مسلمانان بسیار سخت کرد. اما اسائیل به همین حد هم قانع نبود و در جنگ‌های مختلف بخش بیشتری از فلسطین را غصب کرد در طی این جنگ‌افروزی‌ها سازمان ملل سکوت کرد تا اینکه در جنگ ۶ روزه اعراب علیه اسرائیل در ۱۹۶۷، که اعراب شکست خوردند و اسرائیل کل فلسطین را اشغال کرد، سازمان ملل اسرائیل را محکوم کرد.

طباطبایی گفت: در سول این اشغالگری‌ها مداوم مردم فلسطین محصور شدند به نحوی که اسرائیل بخش شمالی فلسطین که هم‌مرز با لبنان بود،کرانه باختری، بخشی از بیت‌المقدس و بخش‌های زیادی از نواره غزه و مسیر ارتباطی غزه با کرانه باختری، بلندی‌های جولان و شبه جزیره سینا را اشغال کرد تا از هر سو امکان کمک گرفتن فلسطینی‌ها از کشورهای همسایه بسته شود.

عضو هیئت علمی پردیس فارابی دانشگاه تهران افزود: بن گورین اولین نخست وزیر اسرائیل  علنا اعلام کرد که نقشه سازمان ملل را قبول ندارد و اسرائیل باید از نیل تا فرات را از آن خود کند، همچنین دیگرانی چون موشه دایان و مناخیم بگین عنوان می‌کردند اسرائیل مجبور نیست مرزهای خود را برای دیگران توضیح دهد و تا هر جا لازم باشد این مرزها را گسترش خواهند داد.

وی گفت: در ۱۹۶۷ سازمان ملل اسرائیل را محکوم و قطنامه ۲۴۲ شورای امنیت را علیه آن تصویب کرد. این قطعنامه تحصیل سرزمین از طریق جنگ را غیرمشروع نامید و از اسرائیل خواست تا با راه حل صلح عادلان از سرزمین‌های اشغالی اخیر عقب نشینی کند، برای مسئله پناهندگان فلسطینی چاره‌ای بیندیشد و به تمامیت ارضی و استقلال کشورهای همسایه احترام بگذارد.

طباطبایی ادامه داد: اما آباابان وزیر خارجه وقت اسرائیل اعلام کرد که اگر سازمان ملل این قطعنامه را با اکثریت آراء تصویب کرده باشد اسرائیل آن را اجرا نخواهد کرد. علاوه بر آن معامله قرنی که ترامپ در سال ۲۰۱۰ مطرح کرد دوباره بخش‌هایی از فلسطین را به اسرائیل واگذار می‌کند.

عضو هیئت علمی پردیس فارابی دانشگاه تهران گفت: اما در درگیری‌های اخیر در فلسطین چه اتفاقی افتاد؟ در سال ۲۰۰۵ در فلسطین انتخابات برگزار شد و حماس که در نوار غزه مستقر است با اکثریت آراء پیروز انتخابات شد اما با فشارهای اسرائیل و محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین که در کرانه باختری مستقر است، زیر میز پیروزی حماس در انتخابات زدند. از آن زمان تا کنون اسرائیل پیشروی‌هایی در نوازغره پیشروی‌هایی کرده و در آن شهرک‌سازی کرده است درحالیکه سازمان ملل از اسرائیل خواسته که این شهرک‌ها را تخلیه کنند.

وی افزود: در ادامه تجاوزات، حماس طی اولتیماتومی که اولتیماتوم کالملا قانونی در حقوق بین‌الملل است از اسرائیل خواست دست از تجاوزات خود بردارد و چون اسرائیل به تجاوزات خود ادامه داد حماس حمله کرد.

طباطبایی گفت: در حقوق بین‌الملل عباراتی به نام حقوق جنگ و بشردوستانه وجود دارد که طرفین موظف به رعایت آنها هستند اما اسرائیل همه آنها را نقض کرده است مانند حمله به مناطق غیرنظامی و غیرنظامیان، رعایت تناسب در اقذامات نظامی، رعایت تعهدات دولت اشغالگر در مناطق اشغالی، رعایت حقوق پناهندگان در بازگشت به فلسطین، عدم اخراج فلسطینیان، عدم ایجاد تغییرات در قدس، عدم تخریب اماکن مذهبی، فرهنگی و تاریخی، عدم ایجاد دیوار حائل در کرانه باختری.

عضو هیئت علمی پردیس فارابی دانشگاه تهران تصریح کرد: از طرفی رسانه‌های غربب به نحوی مسئله را انعکاس می‌دهند که گویی مردم فلسطین دارای روحیات خشن نسبت به یهودیان هستند چون سنگ پرتاب می‌کنند درحالیکه طبق قطعنامه‌های خود سازمان ملل اسرائیل رژیمی متجاز است و فلسطینی‌ها حق دفاع از خاک خود را دارند. از طرفی تنها سلاح دفاعی فلسطینی‌ها سنگ است که قدرت تخریبی کم و محدودی دارد اما در مقابل اسرائیل بارها و بارها از موشک استفاده کرده و مناطق فلسطینی را به کل نابود کرده است.

وی گفت: آمار تلفات دو طرف نیز تناسبی ندارند چرا که به علت محصور بودن فلسطین و عدم امکان گرفتن امکانات و سلاح از کشورهای همسایه قدرت تخریبی سلاح‌های حماس پایین است و در حملات تعداد اندکی اسرائیلی کشته می‌شود اما در هر حمله اسرائیل صدها و هزاران فلسطینی، زن و کودک به شهادت می‌رسند. در حقوق بین‌الملل چنانچه کشوری به عنوان مثال پاسگاه کشور دیگر را بزند، کشور مورد تجاوز واقع شده تنها می‌تواند در حد همان یک پاسگاه عملیات تخریبی را پاسخ دهد، نه اینکه اگر یک فلسطینی سنگی به سمت یک اسرائیلی پرت کرد، اسرائیل به خود اجازه دهد غزه را موشکباران کند.

درباره عملکرد سازمان ملل نکته این است که سازمان ملل اسرائیل را تنها محکوم کرده چرا شورای امنیت هیچ اقدامی علیه اسرائیل انجام نداده است؟

طباطبایی گفت: درباره عملکرد گروه‌های فلسطینی هم باید گفت جریانی در فلسطین با مرکزیت کرانه باختری معتقد به مذاکره با اسرائیل است که محمود عباس هم اکنون این جریان را رهبری می‌کند و تا کنون هیچ دستاوردی جز از دست دادن اراضی بیشتر فلسطین نداشته است او اسرائیل را در فلسطین به رسمیت می‌شناسد، سران حماس را زندانی کرده و حتی برای مرگ شیمون پرز پیام تسلیت فرستاد اما حتی نتوانست جلوی شهرک سازی‌ها در کرانه باختری را بگیرد. جریان دیگر حماس است که معتقد به مبارزه با اسرائیل است از منظر حقوق بین‌الملل دفاع و جنگ حق فلسطینی‌ها است. اما چون فلسطین محصور است و تنها ارتباط‌های محدود زیرزمینی با مصر دارد دسترسی حماس به سلاح و ادوات جنگی برای دفاع از فلسطین بسیار کم است.

انتهای پیام/۴۱۶۲/