آینده فناوری در سیطره شرق/ ۱۸؛
توسعه حمل و نقل به سبک شرق آسیا/ چین از آب هم کره می‌گیرد
پیشرفت علم و فناوری در کشور چین پس از دهه نود رشد چشمگیری داشته است. این کشور از اوایل این دهه، از طریق تخصیص بودجه، احداث زیرساخت‌های فناوری، انجام اصلاحات و رفع موانع تحقیقات علمی، رویکرد خود را در حوزه علم و فناوری متحول کرده است.
به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا، پیشرفت علم و فناوری در کشور چین پس از دهه نود رشد چشمگیری داشته است. پژوهشگران علت این امر را اراده راسخ دولت چین در پیگیری جدی این حوزه می‌دانند. آنها پی به این مسئله کلیدی برده‌اند که علم و فناوری به عنوان بخشی اساسی توسعه اقتصادی کشور و همچنین اعتبار ملی باید به طور همه‌جانبه در نظر گرفته شود و در سیاست‌های جاری لحاظ شود. ازاین‌رو چین از اوایل دهه نود، از طریق تخصیص بودجه، احداث زیرساخت‌های فناوری، انجام اصلاحات و رفع موانع تحقیقات علمی، رویکرد خود را در حوزه علم و فناوری متحول کرده است.
شواهد و قرائن زیادی وجود دارد که حاکی از پیشرفت علمی چین است و برخی کارشناسان معتقدند به طریقی می‌توان رشد اقتصادی این کشور را مرهون رشد علمی آن دانست. چین در زمینه‌هایی مانند آموزش، زیرساخت‌های صنعتی، تولید، انتشار مقالات دانشگاهی، حق ثبت اختراع و برنامه‌های تجاری جهش سریعی داشته و هم اکنون در برخی حوزه‌ها به‌عنوان رهبر علم و فناوری شناخته می‌شود. این کشور اکنون به طور فزاینده‌ای به نوآوری‌ها و خلاقیت‌های بومی خود توجه نشان داده و هدفش اصلاح نقاط ضعف باقی مانده است.
حمل‌ونقل در جمهوری خلق چین در سال‌های اخیر رشد و گسترش عمده‌ای را تجربه کرده است. اگرچه سیستم حمل‌ونقل چین شامل شبکه گسترده‌ای از پایانه‌های حمل‌ونقل در آن سرزمین عظیم است، این شبکه حمل‌ونقل بیشتر متمرکز بر مناطق ساحلی با رشد اقتصادی بیشتر و شهرهای امتداد رودخانه‌های بزرگ است. وضعیت ساختاری زیرساخت‌های حمل‌ونقل چین از نظر جغرافیایی بسیار متفاوت است. در حالی که مناطق دورافتاده و روستایی هنوز هم تا حد زیادی به وسایل حمل‌ونقل غیر مکانیزه متکی هستند، اما یک سیستم مدرن مگلو در چین ساخته شده است تا مرکز شهر شانگهای را به فرودگاه بین‌المللی پودونگ متصل کند. پیش‌بینی می‌شود فرودگاه‌ها، جاده‌ها و ساخت راه‌آهن طی دهه آینده اشتغال گسترده‌ای را در چین ایجاد می‌کند.
قسمت اعظم سیستم‌های حمل‌ونقل معاصر چین از زمان تأسیس جمهوری خلق در ۱۹۴۹ ساخته شده است. خط آهن چین که روش اصلی حمل‌ونقل راه دور این کشور به شمار می‌آید با رشد سریع به ۱۳۹ هزار کیلومتر خطوط ریلی رسیده که آن را به دومین شبکه طولانی در جهان تبدیل کرده است. تا پیش از سال ۱۹۵۰، تنها ۲۱ هزار و ۸۰۰ کیلومتر خطوط راه‌آهن وجود داشت.
تا پایان سال ۲۰۱۹ شبکه ریلی گسترده این کشور با ۳۵۰۰۰ کیلومتر دارای طولانی‌ترین و شلوغ‌ترین شبکه قطار تندرو در جهان بوده است. در حالی که مسافرت ریلی همچنان محبوب‌ترین شکل حمل‌ونقل بین‌شهری است، از اواخر دهه ۱۹۹۰ سفر هوایی نیز رشد چشمگیری داشته است. فرودگاه‌های بزرگی مانند فرودگاه بین‌المللی پایتخت و فرودگاه شانگهای پودونگ از جمله شلوغ‌ترین فرودگاه‌های جهان هستند. تا پایان سال ۲۰۱۷، حدود ۳۴ سیستم مترو در سراسر چین فعالیت می‌کند که از جمله بزرگترین و شلوغ‌ترین شبکه‌های مترو در جهان محسوب می‌شود. از بین طولانی‌ترین شبکه‌های مترو جهان، ۷ تای اکنون در چین قرار دارد(در کل ۱۲تا). علاوه بر این، بسیاری از خطوط حمل‌ونقل سریع اتوبوس در حال ساخت یا در مراحل برنامه‌ریزی در سراسر کشور هستند. بزرگراه‌ها و سیستم جاده‌ها نیز به سرعت در حال گسترش بوده و منجر به افزایش سریع استفاده از وسایل نقلیه موتوری در سراسر چین می‌شوند.
ابتکار کمربند و جاده چین، یک طرح سرمایه‌گذاری مبتنی بر توسعه دو مسیر تجاری «کمربند اقتصادی راه ابریشم» و «راه ابریشم دریایی» است که می‌تواند در نهایت با تفوق بر مسیرهای تجاری خشکی و آبی اوراسیا به هژمونی این کشور بینجامد.
ریل
راه‌آهن عمده‌ترین روش حمل‌ونقل در چین است. در ۲۰۱۹، راه‌آهن در چین رقم باورنکردنی ۳.۶۶۰ میلیارد سفر را انجام داد که با حمل ۴.۳۸۹ میلیارد تن بار به پرترافیک‌ترین شبکه در جهان تبدیل شده است. حجم بالای ترافیکی که سیستم راه‌آهن چین حمل می‌کند، آن را برای اقتصاد چین حیاتی می‌سازد. کارشناسان نسبت به توازن این سیستم هشدار داده‌اند چرا که سیستم ریلی این کشور، ۲۴٪ از حجم حمل‌ونقل ریلی جهان را تنها در ۶٪ از خطوط ریلی جهان حمل می‌کند. چین دومین شبکه ریلی طولانی جهان را دارد و تا ۲۰۲۰، ۱۴۶ هزار و ۳۰۰ کیلومتر طول دارد. حدود ۷۱.۹٪ از این شبکه در ۲۰۱۹ برقی شده است.
مگلو
چین همچنین دارای اولین سرویس تجاری پرسرعت مگلو(شناور مغناطیسی یا Magnetic levitation) در جهان است. اولین سرویس مگلو در ۱۹۸۴ در فرودگاه بین‌المللی بیرمنگام انگلستان افتتاح شد اما سرعت بالایی نداشت. در پروژه چین که سرمایه‌گذاری مشترک چین و آلمان بود، ابتدا مسیری به طول ۳۸ کیلومتر بین مرکز شهر شانگهای و فرودگاه پودونگ ساخته شد که در سال ۲۰۰۳ افتتاح شد. هزینه این پروژه ۱.۲ میلیارد دلار بود. در مگلو از دو مجموعه آهنربا استفاده شده است که یکی برای بلند کردن و شناور کردن قطار روی ریل به کار می‌رود و دیگری برای رانش قطار به سمت جلو مورد استفاده قرار می‌گیرد. مزیت این کار حذف اصطکاک بین قطار و ریل است که نوعاً بخش قابل توجهی از انرژی جنبشی را به هدر می‌دهد. اگر این موضوع ذهن‌تان را درگیر کرده است که این مقدار انرژی چقدر خواهد بود، کافی است به این نکته توجه کنید مگلو در طول مسیرهای «میان‌برد» می‌تواند با هواپیماها رقابت کند!
وسایل نقلیه موتوری
امروزه شبکه بزرگراه‌ها(که به عنوان بزرگراه‌های ملی چین مشهور است) و اتوبان‌های چین به سرعت در حال رشد است. بین سال‌های ۱۹۹۰ و ۲۰۰۳، کل طول جاده‌های شهری در چین بیش از دو برابر شد(در آن دوره از ۹۵ هزار به ۲۰۸ هزار کیلومتر جاده افزایش یافت). به همین ترتیب، در مدت زمان مشابه، کل مساحت اختصاص یافته به جاده‌ها بیش از سه برابر شده است! بزرگراه‌های ملی چین به چهار گوشه سرزمین اصلی چین کشیده شده‌اند.
سیستم اتوبوس ترولی
از ۲۰۱۳، اتوبوس ترولی بخشی از خدمات حمل‌ونقل عمومی را در ۱۰ شهر چین ارائه می‌دهد.
اتوبوس ترولی، نوعی اتوبوس برقی است که انرژی مورد نیاز خود را از سیم‌های برقی بالای سطح خیابان تأمین می‌کند. مسیر حرکت اتوبوس‌ها از قبل تعیین شده است و این وسیله نقلیه نمی‌تواند از مسیر تعیین‌شده خارج شود. اتوبوس‌های برقی از کم‌هزینه‌ترین و کارآمدترین ابزار حمل‌ونقل شهری هستند و سیستم واگن برقی شانگهای طولانی‌ترین سیستم واگن برقی در جهان است.
دوچرخه برقی
چین پیشروترین تولیدکننده دوچرخه برقی در جهان است. بر اساس داده‌های انجمن دوچرخه چین، گروه صنعتی دولتی چین در ۲۰۰۴، ۷.۵ میلیون دوچرخه برقی در سراسر کشور فروختند که تقریباً دو برابر فروش ۲۰۰۳ بود. فروش داخلی در ۲۰۰۶ به ۱۸ میلیون رسید و تصور می‌شود از آن زمان دوچرخه‌های برقی ۱۰ تا ۲۰ درصد از کل وسایل نقلیه دو چرخ در خیابان‌های بسیاری از شهرهای بزرگ را تشکیل می‌دهند.
فرودگاه‌ها
چین در حال حاضر ۲۳۵ فرودگاه دارد که این میزان تا ۲۰۳۵ به ۴۵۰ مورد خواهد رسید. از بین فرودگاه‌های مهم چین، فرودگاه بین‌المللی پکن(PEK)، واقع در ۲۷ کیلومتری شمال شرقی پکن مرکزی، بیشترین میزان مسافر را در سال دارد و دومین فرودگاه شلوغ در جهان است.
آبراهه‌ها
چین دارای ۱۲۷ هزار کیلومتر رودخانه، نهر، دریاچه و کانال قابل کشتیرانی است که از این منظر بیشتر از هر کشوری در جهان محسوب می‌شود. در ۲۰۱۵، ترافیک در آبراه‌های داخلی به ۳.۴۵۹ میلیارد تن افزایش یافته و گردش کالا به ۱.۳۳۱ تریلیون تن رسیده است(این میزان از ۲۰۰۶ تاکنون سه برابر شده است).
انتهای پیام/۴۱۶۰/پ
انتهای پیام/
