چشمانداز آلمانِ پسامرکل؛ تداوم یا تحول
به گزارش گروه رسانههای دیگر خبرگزاری آنا، طی دو سال و نیم گذشته، از زمانی که مشخص شد آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان دیگر نامزد انتخابات نخواهد شد، یک سوال بزرگ حل نشده در سیاست آلمان وجود دارد: چه کسی جانشین او خواهد شد؟
هفته گذشته، پس از آنکه دو حزب پیشرو در نظرسنجیها، نامزدهای خود را معرفی کردند، ما به یافتن پاسخ بسیار نزدیک بودیم. حزب دموکرات-مسیحی خانم مرکل سرانجام آرمین لاشت، رئیس حزب را انتخاب کرد. رقیب وی از حزب سبزِ در حال صعود، آنالنا بائربوک است. با اضافه شدن اولاف شولز از حزب سوسیال دموکرات، یک نامزد معتبر دیگر از حزبی که در نظرسنجیها عقب است به کارزار انتخاباتی پیوست تا ترکیب انتخابات سپتامبر تکمیل شود.
حالا پس از بیش از ۱۵ سال زمامداری خانم مرکل، آلمان در یک دوراهی قرار دارد. آقای لاشت، فرماندار منطقهای ۶۰ ساله و خانم بائربوک، در سن ۴۰ سالگی جوانترین کاندیدای تصدی پست صدارت اعظم آلمان، رأی دهندگان یک انتخاب کاملاً متمایز بین «نماد تداوم» و «منادی تحول» را در پیش دارند. شخصی که رأی دهندگان انتخاب می کنند، آینده کشور را - شاید برای دههها- شکل میدهد.
اکنون باید به این ۲ پرسش پرداخت؛ نخست، کاندیداها دقیقاً چه کسانی هستند؟ و آلمان با رهبری هرکدام از آنها چه چشماندازی خواهد پاشت؟
بیایید با آقای لاشت شروع کنیم. وی یک کاتولیک معتقد، از اهالی آخن، شهری قدیمی در همسایگی هلند و بلژیک است که با خانم مرکل یک جهانبینی مسیحی و انسانی مشترک دارد. چم اوزدمیر، یک قانونگذار حزب سبز که دهههاست آقای لاشت را می شناسد، به من گفت که «او C (مسیحیت) را در C.D.U (اتحادیه دموکرات-مسیحی) خیلی جدی می گیرد (کنایه از مذهبی بودن وی)». و مانند خانم مرکل، آقای لاشت نیز به عنوان شخصیتی متواضع و اغلب منصف در بحثها و مذاکرات سیاسی توصیف می شود. اُولا اشمیت، یک قانونگذار سوسیال دموکرات که ۳۵ ساله است او را می شناسد، گفت: "شما معمولاً به خوبی با او کنار میآیید. "
آقای لاشت نسبت به ایدههای جدید و مواضع متفاوت رویکرد بازی دارد، و به دلیل داشتن دوستان زیادی در طیفهای سیاسی، مورد توجه است. او به عنوان یک قانونگذار جوان در اوایل دهه ۱۹۹۰، در میان اولین کسانی بود که در حزب خود با نمایندگان حزب سبز دیدار کرد، آن هم در زمانی که بسیاری از آنها در حزب دموکرات-مسیحی هنوز سبزها را بعنوان یک گروه بومی اکوپانک می پنداشتند که نمیتوان به آنها اعتماد کرد که بتوانند کاری را مدیریت کنند، چه رسد به یک کشور.
آقای لاشت همچنین در حزب خود از اولین کسانی بود که این عقیده که آلمان کشوری مهاجرپذیر است را به صراحت پذیرفت. سراپ گولر، یک دموکرات مسیحی متولد مهاجران ترک که در دولت آقای لاشت در نوردراین-وستفالن خدمت می کند، به من گفت: «او در جوامع مهاجر احترام زیادی برای خود به ارمغان آورده است، زیرا او به سخنان آنها گوش داده است».
آقای لاشت همراه با موضع گسترده طرفداری از مهاجرت، علاقه مند به تحصیل، مبارز سرسخت جرایم سازمان یافته و مخالف سرسخت حزب راست افراطی «آلترناتیو برای آلمان» است و قول داده است هرگز با آنها همکاری نکند. از او به عنوان یک مرد نیک از میانهروهای سیاسی میتوان انتظار داشت که کشور را به طور شایسته و منصفانهای اداره کند. اما نامزدی وی که از قبل توسط رتبهبندیهای ضعیفش، تضعیف شده است، قماری است که نتیجه آن بستگی به این دارد که آلمانیها خواهان سالهای بیشتری از همین وضعیت موجود هستند یا خیر.
در مقابل، خانم بائربوک ایدهای واقعاً نو ارائه می دهد. وی متولد ۱۹۸۰ است، نماینده نسلی است که پس از اتحاد مجدد کشور روی صحنه آمدند. وی در هانوفر در غرب آلمان بزرگ شده است و اکنون از طریق یک قاعده در بروکسل، جایی که وی مدیر دفتر نماینده حزب سبز در پارلمان اتحادیه اروپا بود، در براندنبرگ در شرق، یک کرسی در اختیار دارد. رویکرد او به طرز طراوتپذیرانهای قابل تبیین است: مادر دو کودک خردسال، که در مورد تکاپوهای جسورانه یک مادر شاغل صحبت کرده و از ادغام امور سیاسی و شخصی نهراسیده است.
اما او از مباحثههای اساسی در مورد تغییر آب و هوا یا سیاست خارجی، یا رایزنیهای دشوار سیاسی پرهیز نمی کند. به عنوان مثال در سال ۲۰۱۷ هنگامی که سبزها در حال مذاکره در مورد یک توافق احتمالی برای ائتلاف با حزب دموکرات-مسیحی و حزب آزاد دموکرات بودند (که در آخرین لحظه منتفی شد و این طرح به باد رفت)، خانم بائربوک خواستار پایان دادن به استفاده از زغال سنگ در کشور شد و حتی با حتی میانجیگری مصالحهای را انجام داد و مخالفان و همکارانش را به طور یکسان با سرسختی و دقت نظر جزئینگرانه خود تحت تأثیر قرار داد.
منبع: اقتصادنیوز
انتهای پیام/
انتهای پیام/