به بهانه انتشار کتاب «مردی که امضا نکرد»؛
تلاش سیستماتیک رژیم صهیونیستی برای تغییر حقایق تاریخ فلسطین/ عزم اشغالگران برای نابودی اسناد اخراج و کشتار فلسطینی‌ها در سال 1948
هفته گذشته انتشار کتاب «مردی که امضا نکرد (این‌چنین با حافظ اسد آشنا شدم)» بهانه‌ای شد تا بار دیگر تلاش سازمان‌یافته رژیم صهیونیستی برای از بین بردن اسناد تاریخی و هویت فلسطین زیر ذره‌بین کسانی رود که هرگز روز نکبت را به فراموشی نخواهند سپرد.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا، کتاب «مردی که امضا نکرد (این‌چنین با حافظ اسد آشنا شدم)» که از تولیدات شبکه المیادین لبنان است، بازه زمانی ۴۰ سال از تاریخ معاصر سوریه را مرور می‌کند و در ضمن اشاراتی به موضوع فلسطین هم دارد.
ناشران در این کتاب به یکی از موضوعات محوری منازعات اسرائیل و اعراب و روز نکبت فلسطین اشاره می‌کنند. تهیه‌کنندگان و نویسندگان این کتاب مستند در پی روشنگری درباره پشت پرده اتفاقات آن دوره و نقش حافظ اسد رئیس‌جمهور پیشین سوریه در مذاکرات با آمریکا و غربی‌ها برای بازگرداندن بلندی‌های جولان در مقابل صلح بودند.
صهیونیست‌ها ناتوان از حل مسئله به سراغ حذف صورت‌مسئله می‌روند
اینجا سخن گفتن در خصوص تحولات سال 1948 و روز نکبت ضروری به نظر می‌رسد تا سپس بتوان به اقدامات دو دهه گذشته صهیونیست‌ها در سرپوش نهادن بر جنایات اشغالگران پرداخت.
پانزدهم ماه مه ۱۹۴۸ برابر با بیست و چهارم اردیبهشت سال ۱۳۲۷ یادآور کوچ اجباری میلیون‌ها فلسطینی از سرزمین‌های آباء و اجدادی‌شان است که با یورش‌های نظامیان صهیونیستی تحت حمایت‌های گسترده انگلیس و آمریکا به وقوع پیوست و سرمنشأ بسیاری از جنایات هولناک و ضد بشری صهیونیست‌ها در کشورهای منطقه شد.
اشغالگران صهیونیست پس از حمله به ۷۷۴ روستا و شهر در سرزمین‌های فلسطینی و کشتار ۱۵ هزار غیرنظامی مسلمان و مسیحی حدود ۸۰ درصد از خاک فلسطین را اشغال کردند و بازماندگان این فاجعه انسانی را به کرانه باختری رود اردن، باریکه غزه و کشورهای همسایه مانند سوریه، اردن و لبنان کوچاندند.
آوارگی فلسطینیان پیامد شکل‌گیری نخستین هسته‌های صهیونیسم در سال ۱۸۹۷ (۱۲۷۶ شمسی) در شهر بال سوئیس و واگذاری قیمومیت فلسطین به بریتانیا و سپس صدور اعلامیه بالفور از سوی وزیر امور خارجه وقت انگلیس در سال ۱۹۱۷ میلادی بود. سرانجام نیز سازمان ملل متحد در سال ۱۹۴۷ با قطعنامه ۱۸۱، فلسطین را به دو بخش صهیونیست‌نشین و عرب‌نشین تقسیم کرد و یک سال پس‌ازآن صهیونیست‌ها که مهر تأیید بر اشغالگری خود را نشانه‌ای از پشتیبانی کامل غرب می‌دانستند، برای تحقق رؤیای دیرینه صهیونیسم -از نیل تا فرات- فصل تازه‌ای از کشتار و خشونت و اشغال را آغاز کردند؛ به‌گونه‌ای که فقط نزدیک به ۱۶۰ هزار فلسطینی عرب‌تبار در بخش‌های اشغال‌شده باقی ماندند.
حاکمان اشغالگر سرزمین‌های اشغالی که نمی‌توانستند حقایق موجود در اسناد و مدارک جنایاتشان را توجیه کنند دست‌به‌کار شدند تا به‌جای پاسخ به مسئله خود صورت‌مسئله را پا کنند.
تیرماه سال 1398 بود که روزنامه عبری زبان هاآرتص فاش کرد که بخش بایگانی سری وزارت جنگ رژیم صهیونیستی اسناد تاریخی مربوط به نکبت را از بین می‌برد.
این روزنامه در گزارشی به بررسی یک برنامه سری ارتش اسرائیل پرداخت و افشا کرد که ارتش یک واحد سری تحت عنوان «مالماب» را به صورتی مخفیانه تأسیس کرده است که در دو دهه گذشته به یافتن و پنهان ساختن شواهد و اسناد تاریخی مشغول بوده و بیشتر تمرکز این واحد هم بر از بین بردن اسناد موجود درباره اخراج اجباری فلسطینی‌ها از سرزمین خود بوده است.
بر اساس این گزارش، مدارکی که در حال حاضر توسط این واحد سری ارتش اسرائیل پنهان شده‌اند، زمانی دسترسی به پرونده‌هایی را که محققان هم از آن‌ها یاد کرده‌اند، ممکن می‌ساخت. آن اسناد در مورد جنبه‌های مختلف تاریخ سیاه اسرائیل بودند و حقایقی در خصوص برنامه تسلیحات هسته‌ای تل‌آویو، روابط خارجی و اخراج و نسل‌کشی مردم فلسطین را در برداشتند.
در همین راستا، تمار نوفیک، تاریخ‌نگار صهیونیست اظهار کرد در جریان مطالعه تاریخ دوره نکبت متوجه شده است برخی اسناد مربوط به نکبت و هویت عاملان ارتکاب جنایت علیه فلسطینیان، ناپدیدشده و از بین رفته است.
نوفیک تصریح کرد مدت‌زمان زیادی به دنبال اسناد و مدارک ناپدیدشده بوده و زمانی هم که بر پی بردن به محل این اسناد اصرار داشته، مسئولان وزارت جنگ رژیم صهیونیستی به او گفته‌اند که این اسناد در صندوقی امن نگهداری می‌شود.
روزنامه عبری زبان هاآرتص فاش کرد که بخش بایگانی سری وزارت جنگ رژیم صهیونیستی اسناد تاریخی مربوط به نکبت را از بین می‌برد
از طرفی یحئیل حوریف که پروژه واحد سری ارتش را شروع کرد و تا سال 2007 هم مدیر آن بود اذعان کره بود که پنهان کردن اسناد، مشخصاً اسنادی که به اخراج 700 هزار فلسطین در سال 1348 ربط دارند و به روز نکبت مشهور است، برای اجتناب از ایجاد نارضایتی و انقلاب در میان ساکنان فلسطینی منطقه اساسی است.
حوریف در پاسخ به سؤال هاآرتص در خصوص انگیزه پنهان‌سازی این اسناد گفت این اقدام به این منظور انجام شد تا مطالعات درباره اخراج فلسطینی‌ها فاقد سند و شواهد قانونی باشد و دیگر محققان نتوانند به منابع معتبر برای دفاع از ادعاهای خود رجوع دهند.
حوریف ادامه داد: سؤال این است که آیا این موضوع یعنی بررسی روز نکبت می‌تواند ضرر داشته باشد یا نه؟ این یک موضوع حساس است. همه‌چیز در خصوص موضوع پناهندگان منتشر نشده است و روایات متفاوتی در این زمینه وجود دارد. بعضی‌ها می‌گویند درگیری و خشونتی در کار نبوده و تنها اخراج صورت گرفته است در‌حالی‌که بعضی دیگر می‌گویند درگیری هم رخ داده است.
بیشتر بخوانید:
رژیم صهیونیستی در حال نقض مکرر کنوانسیون چهارم ژنو است/ محکومیت طرح الحاق در روز نکبت
موضع ثابت ایران حمایت از مبارزات رهایی‌بخش فلسطینیان است/ فلسطین، موضوع نخست جهان اسلام
اسرائیل می‌گوید مهاجرت گسترده فلسطینی‌ها که زمینه را برای تشکیل رژیم صهیونیستی در سال 1948 آماده کرد به دلیل این بود که سیاستمداران عرب مردم را به ترک سرزمین‌های خود تشویق کردند. و اما اسنادی که هم‌اکنون به دست واحد سری ارتش اسرائیل از دسترس خارج شده‌اند و این گزارش در مورد آن‌ها نوشته‌شده است هم اگرچه روایات متفاوتی را مطرح می‌کند اما در کنار آن‌ها قبول دارد که حدود 70 درصد آوارگان فلسطینی در سال 1948 مستقیماً به دلیل عملیات نظامی صهیونیست‌ها از زمین‌های خود بیرون رانده شدند.
یکی از اسناد مورد بحث مربوط به سال 1948 حتی درباره مسببان خاص مهاجرت اجباری از مناطق عرب‌نشین سخن به میان می‌آورد و در این زمینه به واحدهای شبه‌نظامی خشن و بدنام یهودی به نام «لهی و ایرگون» که همچنین به باند استرن نیز معروف بودند اشاره می‌کند.
گروه‌های شبه‌نظامی لهی و ایرگون به خاطر نقشی که در کشتار دیر یاسین در سال 1948 داشتند بدنام هستند. این دو گروه صدها نفر را در روستاهایی که جمعیت آن‌ها کمتر از 600 نفر نبود به شهادت رساندند.
صهیونیست‌ها که به دنبال نابود کردن اسناد جنایات خود در فلسطین هستند کماکان در حال جمع‌آوری شواهد و مدارک برای مظلومیت خود هستند و از هر اقدامی ازجمله در بوق و کرنا کردن هولوکاست استفاده می‌کنند
یکی از اسناد این‌گونه در خصوص خلاصه گزارش عملیات گروهای شبه‌نظامی صهیونیست در سال 1948 نوشته است: عین زیتون: روستا را ویران کردیم – قیطیا: اقدام به تهدید و آزار و اذیت مردم – تیرا: نصیحت دوستانه یهودی‌منشانه – الاماریر: بعد از سرقت و قتل دست به جداسازی اهالی زده شد – سامسوم: به اهالی ضرب‌الاجل داده شد – بیرسلیم: به یک یتیم‌خانه حمله شد – زرنوگا: منطقه فتح شد و اهالی اخراج شدند.
بر اساس این گزارش، درمیان آن‌همه افشاگری‌های ترسناک ازجمله کشتار سازمان‌یافته، غارت و سوءاستفاده که در عملیات گروه‌های شبه‌نظامی در سال 1948 رخ داد و بعداً مقامات اسرائیل روی آن‌ها پوشش گذاشتند، یک سندی بود که از نابود کردن روستای فلسطینی صفصاف سخن می‌گفت که بعدها یک شهرک صهیونیست‌نشین روی ویرانه‌های آن ساخته شد.
بر اساس یکی از همین اسناد در صفصاف که سابقاً یک روستای فلسطینی در مجاورت روستای صافد بود، 52 مرد فلسطینی اسیر شدند و به یکدیگر بسته شدند. گودالی حفر شد و سپس به آن‌ها تیراندازی کردند. 10 نفر دیگر هم به همین صورت در مسیر گودال بودند. زن‌ها از روستا آمدند و از گروه‌های شبه‌نظامی صهیونیست خواستند که به آن‌ها رحم کنند. 6 سالمند میان کشته‌شدگان بودند. کلاً 61 فلسطینی کشته شده بودند. به سه نفر تجاوز شده بود که یکی از آن‌ها یک دختر 14 ساله بود. انگشت یک نفر قطع شده بود تا انگشتری وی را بربایند.
از ربودن اسناد روز نکبت تا تغییر نام مراکز باستانی قدس
نمونه دیگر اقدامات رژیم صهیونیستی در یهودی‌سازی اماکن سرزمین‌های اشغالی در خبری از شبکه المیادین به تاریخ خردادماه 1397 به‌وضوح بیان‌شده است. المیادین با انتشار پژوهشی جدید نشان داد که اسرائیل نام عربی ۶۶۷ مرکز باستانی در قدس را تغییر داده است؛ اقدامی که کارشناسان آن را در جهت یهودی‌سازی این شهر و از بین بردن هویت تاریخی و مذهبی آن می‌دانند.
به گفته ابراهیم بظاظو، رئیس دانشکده گردشگری در دانشگاه العقبه اردن این پژوهش اولین بحث آکادمیک در سطح خاورمیانه و جهان بین‌الملل است.
وی گفت که این پژوهش بزرگ‌ترین دستاورد برای اردن محسوب می‌شود.
این پژوهش نشان‌دهنده انهدام روشمند تمامی مراکز باستانی مسیحی و اسلامی در قدس است. در این پژوهش توصیه‌شده که این نتایج به چندین زبان ترجمه شود تا جهان از سیاست یهودی‌سازی اسرائیل و تلاشش برای تغییر هویت قدس اطلاع یابد.
همچنین «سوزی حاتوگ بوران»، عضو کمیته جهانی اخلاق گردشگری در سازمان جهانی گردشگری و کارشناس منابع انسانی گفت: این پژوهش دستاورد علمی در راستای اسلوب ابتکاری درباره مستندسازی مراکز باستانی محسوب می‌شود و پیامدهای سیاسی برای شهر قدس دارد. این پژوهش به‌مثابه سلاحی برای مقاومت در برابر یهودی‌سازی قدس است.
انیس قاسم، کارشناس قوانین بین‌المللی گفت: تغییر نام مراکز باستانی شهر قدس نوعی تقلب و جعل محسوب می‌شود و مسئولیت جنایی برای مسئولان اسرائیلی دارد. هرگونه لطمه زدن به آثار تاریخی احتمالاً جنایت جنگی محسوب می‌شود.
صبحی غوشه، رئیس سابق جمعیت یوم القدس گفت: اسرائیل برای اثبات حضور خود در شهر قدس قبل از 3 هزار سال پیش با جعل تاریخ از طریق کتب تلاش می‌کند. علمای تورات و تاریخ ثابت کردند که آنچه در تورات وارد شده عبارت از داستان‌ها و خرافاتی است که هیچ‌گونه سند تاریخی ندارد و نمی‌توان آن را به‌عنوان مرجع تاریخی مستند برای ادعاهای صهیونیست‌ها در قدس دانست. بلایی که صهیونیست‌ها در سال 1948 به سر فلسطینی‌ها آورند به سر ما هم خواهد آمد اگر آن‌هایی که به دنبال تسلط بر جهان هستند به هدفشان دست یابند.
نکته جالب اینجاست که همین صهیونیست‌ها که به دنبال نابود کردن اسناد جنایات خود در فلسطین هستند کماکان در حال جمع‌آوری شواهد و مدارک برای مظلومیت خود هستند و از هر اقدامی ازجمله در بوق و کرنا کردن هولوکاست استفاده می‌کنند.
عوامل صهیونیستی که در کار انتشار اطلاعات غلط مشغول به کار هستند دست در دست ویکی‌پدیا دارند تا به‌عنوان تنها منبع آنلاین تاریخی شناخته شوند. گوگل که در تملک یهودیان است نتیجه هر تحقیقی را که با روایت آن‌ها متضاد باشد و بخواهد یهودیان و اسرائیل را به خاطر جنایت علیه فلسطینی‌ها ملامت کند، مخفی می‌کند.
انتهای پیام/4155/پ
انتهای پیام/
