نظریه تازه درباره رفتار عجیب ستارهای در دوردست
به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از وبسایت ناسا، ستاره KIC846252 نام منشاء نورانی در اعماق فضای ناشناخته است که نهتنها نور یکنواختی بیرون نمیدهد بلکه بعد از چند میلیارد سال که نورش به زمین رسیده، مشخص شده است که مانعی نامتعارف بر سر راه این نور وجود دارد.
پیش از این ستارهشناسان اعلام کرده بودند که به احتمال زیاد دلیل رفتار نامنظم و عجیب این ستاره، یک سازه غول آساست که توسط نوع دیگری از حیات، برای جمعآوری انرژی خورشیدی ساخته شده و در مدار آن نصب شده است؛ اما گویی نظریه «اوکام رازور» در روانشناسی در همه جا معنی مییابد و حتی حقیقت آن در مسائل اعماق فضا هم قابل درک است.
ناسا اعلام کرده که به زودی مدارکی ارائه میدهد که وجود آدم فضاییها و سازهشان در اطراف این ستاره دوردست را نقض میکند و توضیح قابل قبولی برای رفتار آن ارائه میدهد.
براساس این نظریه، علت تضعیف نور این ستاره، وجود انبوهی از ستارههای دنبالهدار در مدارهای بسیار طولانی، در اطراف آن است و علت کم و زیاد شدن نور آن نیز ابعاد دنبالهداری است که از مقابل ستاره میگذرد. ناسا در توضیح خود آورده است که کمبود طیف مادون قرمز در نوری که به ما میرسد بیانگر این است که مانعی سرد و منجمد در مقابل نور قرار دارد و ساختار یخی دنبالهدارها، این تئوری را تقویت میکند.
از سوی دیگر، مدار غیر هممرکز این دسته از دنبالهدارها موجب میشود که تغییرات نور ستاره، طی سالها الگوی مشخصی نداشته باشد و هر بار با اندازه و زاویه عبور دنبالهدار، این نور تغییر کند.
البته ستارهشناسان اعلام کردهاند که هنوز برای ارائه یک نظریه قطعی مدرک کافی ندارند و باید تا جمع شدن مدارک کافی صبر کرد اما ناسا مصر است که «کم هیجانترین» نظریه، احتمالاً همان واقعیت است.
این سازمان یادآور شده است که چند دهه قبل وقتی «پالسارها» رصد شدند، عدهای تئوریهای عجیب و غریب درباره این نوع از ستارهها ارائه دادند تا اینکه ظرف مدت کوتاهی مدارکی دال بر یک توضیح علمی و منطقی و بدون هیجان برای این ستارهها ارائه شد.
اگر چه اغلب ما ترجیح میدهیم به نظریه نخست یعنی وجود آدم فضاییها و تشکیلات جمعآوری انرژی آنها بچسبیم و کمی هیجان داشته باشیم، اما ناسا در حال کار جامعی روی رفتار این ستاره یکه و دور افتاده است تا عرصه ستارهشناسی را از حاشیه آدم فضاییها پاک کند.
مترجم: محمدرضا احمدینیا
انتهای پیام/