به نام خدا فردین اسدیان هستم دبیر جامعه اسلامی دانشجویان علوم پزشکی اردبیل دلایل و وجهه های مختلفی دارد که که کم و بیش در تریبون های مختلف شنیده ایم جدای از صحبت های همیشگی مثل در کنار به منصحه ظهور رساندن انزجار از استکبار و جرثومه فساد منطقه یعنی رژیم اشغالگر صهیونیستی و عمل به یک تکلیف شرعی یعنی حمایت از مظلوم که پیامبر اسلام بی توجهی به آن را، عدم تقید به اسلام تلقی کرده اند و جنبه های استراتژیک دیگر از جنبه ی دیگری اگر بخواهیم مسئله را بررسی کنیم، به نظرم امروزه در جهان، قدرت دست صاحبان پول و رسانه است، و دوران جنگ های نظامی و کشورگشایی ها تمام شده و حتی آن اقدامات نظامی هم نتیجه ی یک جو رسانه ای و روانی خاصی است مثلا نقشی که رادیو آزادی در جنگ‌سرد در راستای فروپاشی شوروی ایفا کرد یا نقش رسانه در ناآرامی های سال ۹۶ که شاید موشک بالستیک قادر به انجام اینها نبود، امروزه هم امپراطوری های رسانه ای در جهان هرگونه که منافع صاحبان سرمایه آنها اقتضا کند، افکار جهان را به آن سمت سوق میدهند، این رسانه ها با ایجاد یک جو اسلام هراسی و ایران هراسی و ایزوله کردن رسانه ای جهان، یا جای جلاد و شهید را عوض میکنند یا طوری مسئله را بایکوت رسانه ای میکنند که اب از اب تکان نمیخورد، حال در این شرایط یک راهپیمایی نه یک روزه نه یک ساله که ۴۰ سال استمرار داشتن این تظاهرات بالاخره به گوش جهانیان میرسد و عده ای را نسبت به مسئله فلسطین مشکوک میکند تا دنبال حقیقت بگردند و اگر حقیقت را یافتند هم خود را تنها نبینند و جرئت اظهار این انزجار را داشته باشند. به عبارت دیگر راهپیمایی ها رسانه های مردمی هستند که هر شخصی خود رسانه و صدای مظلوم میشود و فریاد میزند و دیده میشود. سوال دوم : از انجایی که دانشگاهیان قشر تحصیل کرده و فرهیخته ای هستند که وابستگی خاصی به ساختار های سیاسی و مالی ندارند، سخنشان روی جامعه‌ی خود و هم جوامع مختلف دوچندان است، مردم نسبت به سخنان این قشر موضع گیری خاصی ندارند و راحت تر می پذیرند از این جهت حمایت دانشگاهیان از این مسئله رسایی این صدا را چند برابر میکند. در مورد هم افزایی هم فعالیت های مختلفی در دانشگاه های کشور انجام گرفته مانند دعوت از فعالان سیاسی و رهبران آزادی خواه جهان بالاخص در فلسطین که یک فناوری فرهنگی بسیار خوب و کارآمدی است؛ همانگونه که ما تاثیر راهیان نور را به عنوان فناوری فرهنگی در کشور نمیتوانیم نادیده بگیریم این عمل هم دو جنبه خواهد داشت، اولا باعث آگاهی قشر دانشجو از واقعیت آنچه که در میدان کارزار رخ میدهد خواهد شد که این آگاهی دیر یا زود به مردم عادی هم منتقل میشود؛ دوما، حداقلی ترین تاثیر این حرکت روی اشخاصی که دعوت میشوند، ایجاد دلگرمی و پشتوانه ای است که بدانند تنها نیستند و در این مسیر بیش از پیش ثابت قدم تر حرکت کنند. همچنین انتقال تجربه ای بین جبهه های مختلف مبارزه صورت خواهد گرفت که میتواند در پیشبرد اهدافشان کمک کند. سوال سوم: سردار سلیمانی یک شخص نبود و متعلق به ایران هم نبود، سلیمانی یک فرهنگ و سبک زندگی بود؛ او نماد یک قهرمان برای هر انسان آزاده و ظلم ستیزی بود که با او آشنا بودند. شهادت مظلومانه او یک خطا و اشتباه راهبردی از سوی جبهه استکبار بود که خون حق طلبی را درون رگ‌های همه این انسان ها به جوشش در آورد. خون مظلوم آگاهی بخش، بیدار کننده و جریان ساز است، بنابراین به نظرم یکی از تبعات شهادت ایشان، اتحاد و یکپارچگی بیشتر امت اسلامی و نفرت و انزجار بیش از پیش از شیطان بزرگ، آمریکا و ایادی اش در منطقه یعنی رژیم صهیونیستی و آل سعود بود که این اتحاد یکی از گمشده های جهان اسلام بود. الان مشاهده میکنیم که سربازان سلیمانی در جبهه مختلف مبارزه؛ افعانستان و یمن و پاکستان و عراق و سوریه و فلسطین به فرمانده شهید خود اقتدا کرده و با قدرت روزافزون به مبارزه میپردازند. خون مظلوم پایمال نمیشود و صدرصد این خونخواهی به اخراج آمریکا و اسراییل از منطقه و ان شالله از روی کره خاکی منجر خواهد شد.
انتهای پیام/
