با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
همایش ملی جامعه، منابع طبیعی، آب و محیط زیست/
حسین راغفر: نابودی محیط زیست نشانه ناتوانی حاکمیت در حفظ منافع بین‌نسلی است
یک اقتصاددان و عضو هیئت علمی دانشگاه الزهرا درباره تخریب محیط زیست اینگونه اظهار نظر کرد که مشکلاتی مانند دفن زباله شهری در جنگل‌های مازندران نشانه ناتوانی دولت و حاکمیت در اداره مصالح عمومی و منافع بین‌نسلی است.
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری آنا، حسین راغفر در اولین همایش ملی جامعه، منابع طبیعی، آب و محیط زیست که به همت انجمن جامعه شناسی ایران برگزار شد، در خصوص اقتصاد و زمینه‌سازی بحرانهای زیست محیطی، گفت: مفهوم توسعه پایدار مفهوم پیچیده و متناقضی است و حتی برای فقرا عملی کردن این مفهوم مشکلات جدی به همراه دارد به طوری که فقر، افراد را در آینده تنزیل می‌کند که نیازهای خود را از محیط زیست تأمین کنند.
وی ادامه داد: بحرانهای زیست‌محیطی علاوه بر عوامل طبیعی ناشی از فعالیت‌های انسانی است و همچنین مشکلاتی از قبیل آلودگی هوا، گرم شدن زمین و سیل نیز آسیب‌های بیشتری را متوجه فقرا می‌کند.
عضو هیئت علمی دانشگاه الزهرا ادامه داد: برخی از کشورها برای حل معضلات زیست‌محیطی دستور کار قهوه‌ای را مقابل دستور کار سبز در پیش گرفتند بر همین اساس دستور کار قهوه‌ای بر محیط زیست شهری و آلودگی زیست‌محیطی تأکید دارد.
روز گذشته رسانه ملی خبری از پخش روزانه 30 تن زباله در جنگل‌های مازندران اعلام کرد و آنچه که به عنوان دلیل ارائه می‌شود ناتوانی مدیران و مسئولان در کنترل و نظارت بر این موضوع است. یعنی دفن زباله در مازندران نشانه ناتوانی دولت و حاکمیت در اداره مصالح عمومی و منافع بین‌نسلی است.
وی ادامه داد: با برنامه‌ریزی و مدیریت مناسب می‌توان از بروز فجایع و مصائب زیست‌محیطی پیشگیری کرد. همچنین طبقه اجتماعی افراد، توزیع درآمد، دارایی، کیفیت تقسیم شغل، تأمین معیشت خانواده، وضعیت زنان، وضعیت تغذیه، جنسیت افراد و نقش دولت‌ها و حمایت‌های حقوقی نیز در بروز مصائب زیست‌محیطی مؤثر است.
راغفر ادامه داد: فعالیت‌های اقتصادی در ایران در بروز آسیب‌های زیست‌محیطی بسیار مؤثر است به طوری که دولتی شدن منابع طبیعی عمومی آسیب‌های بسیاری به همراه دارد یعنی استفاده از منابع مشاع باعث می‌شود افراد به صورت رقابتی از این منابع طبیعی استفاده کنند بنابراین حضور دولت و دولتی شدن منابع طبیعی پیامدهای خاص خود را به همراه دارد. از جمله بحث استفاده قدرت و اصحاب قدرت از منابع عمومی برای منافع شخصی که به عنوان رانت مطرح می‌شود می‌تواند بحرانهای زیست‌محیطی را به همراه داشته باشد.
وی ادامه داد: در کشور برخی مسئله توسعه را مترادف با عمران و ساخت و ساز در نظر گرفته‌اند به طوری که کارخانه ساختن را مترادف با توسعه می‌دانند در حالی که بسیاری از این کارخانه‌ها با 20 درصد ظرفیت فعالیت می‌کنند زیرا محور برنامه‌ها منافع شخصی افراد قدرتمند در کشور است. به عنوان مثال هفت کارخانه ذوب آهن در خراسان رضوی با 20 درصد ظرفیت مشغول به کار است که آسیب‌های جدی و فراوانی به محیط زیست وارد می‌کند.
راغفر یادآور شد: زمانی که کشور کره همزمان با ایران تولید صنعتی فولاد را آغاز کرد به ساخت ورقه‌های فولادی اکتفا کرد این در حالیست که امروز برای همه مردم کره جنوبی، مسکن وجود دارد در حالی که مردم کشور ما امروز با مشکلات مسکن روبرو هستند.
عضو هیئت علمی الزهرا ادامه داد: نگاه حاکمیت بازار بر پدیده‌های زندگی و حیات اجتماعی حاکم شده است و این در حالی است که مناسبات غلط، شکل گرفته و فساد در جامعه به وجود می‌آید.
دغدغه امروز حکومت باید تهیه آب شرب برای مردم باشد زیرا 312 هزار چاه عمیق و نیمه عمیق در کشور وجود دارد که بسیاری از آنها غیر قانونی حفر شده‌اند و بر اساس مصوبه مجلس اجازه حفر به این چاه‌ها داده شده است
وی ادامه داد: روز گذشته رسانه ملی خبری از پخش روزانه 30 تن زباله در جنگل‌های مازندران اعلام کرد و آنچه که به عنوان دلیل ارائه می‌شود ناتوانی مدیران و مسئولان در کنترل و نظارت بر این موضوع است. یعنی دفن زباله در مازندران نشانه ناتوانی دولت و حاکمیت در اداره مصالح عمومی و منافع بین‌نسلی است.
وی ادامه داد: دغدغه امروز حکومت باید تهیه آب شرب برای مردم باشد زیرا 312 هزار چاه عمیق و نیمه عمیق در کشور وجود دارد که بسیاری از آنها غیر قانونی حفر شده‌اند و بر اساس مصوبه مجلس اجازه حفر به این چاه‌ها داده شده است.
راغفر تأکید کرد: اگر قیمت آب به تناسب تنظیم شود در رفتار مصرف کننده و جلوگیری از اتلاف آب تأثیرگذار است همچنین باید برای افرادی که محیط زیست را آلوده می‌کنند مالیات ویژه‌ای در نظر گرفته شود و همچنین با تنظیم قوانین و مقررات کشور می‌توانند تا حد بسیاری از بروز تخلفات زیست‌محیطی جلوگیری کنند.
وی تأکید کرد: مسئله اصلی در روابط قدرت است و سیاست‌های اقتصادی در کشور انعکاسی از منافع گروه‌های قدرت و ثروت است.
انتهای پیام/
