ایران در حوزه نانوکامپوزیت با دنیا وارد رقابت شده است/ دوست دارم اختراعات بزرگ‌تر و جدیدتری داشته باشم

گروه استان‌های خبرگزاری آنا ـ حسین بوذری؛ علی‌اصغر جهانگیری حسین‌آبادی دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری مخترع جوان کشور از آن دست نخبگانی است که کم‌حرف اما به‌شدت پرکار است و ترجیح می‌دهد بیشتر تمرکزش را روی اختراعی که در حال کار است، بگذارد.

جهانگیری به‌تازگی موفق به اختراع نانوکامپوزیت‌های مقاوم در نتیجه پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد در رشته مهندسی مکانیک با راهنمایی یاسر رستمیان عضو هیئت‌علمی گروه مهندسی مکانیک دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری شده است.

وی می‌گوید: برای به نتیجه رساندن اختراع شب و روز نداشته و در نهایت با راهنمایی «دکتر رستمیان» به هدفش رسیده است.

خبرنگار آنا در این باره گفتگویی را با جهانگیری صورت داده که در پی می‌آید:

آنا: در خصوص اختراع نانوکامپوزیتی مقاوم با قابلیت کارکرد در صنعت کشتی‌سازی که محصول پایان‌نامه شما در مقطع کارشناسی ارشد توضیح بفرمایید. آیا خلأیی در کشور مشاهده کردید که به این سمت رفتید و چه برنامه‌ای برای تولید انبوه این محصول دارید؟

جهانگیری: بنده در زمینه نانوکامپوزیت تحقیق می‌کردم و استادم نیز در زمینه نانو کار می‌کرد، مقاله‌ای خوانده بودم در بحث خوردگی و محیط زیست که در این مقاله به نوعی دیگر به آن پرداخته شده بود؛ بنابراین علاقه‌مند شدم که با رزین و از الیاف جدیدتر با درصدهای مختلف نانوذرات، نانوکامپوزیتی تولید کرده و به آن اعمال قدرت شیمیایی بدهم تا خروجی‌ آن را ببینم.

کاربرد نانوکامپوزیت مقاومتی در صنعت کشتی‌سازی و هوافضا

این کار را انجام دادم و نهایتاً نتایج خروجی خیلی خوبی گرفتم. در بحث تولید انبوه، باید کسی باشد که حمایت کند؛ اما من بیشتر دنبال ادامه تحصیل در مقطع دکتری هستم و از ایران می‌روم.

آنا: کدام کشور؟

جهانگیری: کانادا.

آنا: برای همیشه؟

جهانگیری: خیر. برای ادامه تحصیل.

آنا: بعد از ادامه تحصیل در کانادا دوباره به ایران بازگشته و به تحقیقات خود ادامه خواهید داد؟

جهانگیری: بله. به کارهای پژوهشی علاقه دارم.

آنا: برگردیم به بحث اختراع. در حوزه نانوکامپوزیت توانایی رقابت با کشورهای دنیا را داریم؟

جهانگیری: اگر همین‌طور پیش برود واقعاً می‌توانیم با کشورهای قدرتمند رقابت کنیم و به جایی برسیم که نمونه‌های ما صنعتی شود؛ چراکه پیشرفت خوبی در این زمینه داشته‌ایم. 

آنا: اختراع نانوکامپوزیت‌های مقاوم کار گروهی بود؟

جهانگیری: نه، به تنهایی نمونه‌ها را در پژوهشگاه پلیمر ساختم و با دستگاه‌های قالب‌ریزی این کار را انجام دادم.

آنا: در آزمایشگاه واحد ساری این کار را انجام دادید؟

جهانگیری: کار پخت‌ها، مخلوط‌ها، میکس و انجام تست مکانیکی از نظر کشش در واحد ساری انجام شد؛ اما قالب‌ریزی را در پژوهشگاه پلیمر انجام دادم؛ چراکه به دستگاه خاصی نیاز بود.

آنا: قطعاتش ظاهراً تمام ایرانی است؟ آنها را از کجا تهیه کردید و آیا مسئولان دانشگاه و دولت با شما در این زمینه، همکاری کردند؟

جهانگیری: دستگاه که از قبل ساخته شده بود و در پژوهشگاه پلیمر وجود داشت. واقعاً نمی‌دانم ایرانی است یا خارجی. قالب را خودشان ساخته بودند. قالب یک نمونه استانداردی است که در پژوهشگاه با CNC تراش داده‌اند و دانشجویان از آن استفاده می‌کنند.

آنا: ظاهراً مواد نانوکامپوزیتی که ساختید، بزرگ‌ترین سهم را در صنعت هوافضا، کشتی‌سازی و صنعت ساختمان دارند، در این خصوص توضیحاتی بفرمایید.

جهانگیری: مواد نانوکامپوزیتی مقابل اثرات محیطی مانند باران‌های اسیدی، خورندگی و وسایلی که در تماس مستقیم با آب دریا هستند، می‌تواند پوشش خیلی خوبی داشته باشد.

همچنین نسبت به سایر پلیمرها مقاومت بالاتری دارد. به‌خصوص رزین فنولیک که با الیاف کربن کوتاه، نانوذرات رس و SiO۲» ساخته شده، می‌تواند این زمان را طولانی‌تر کند و پوششی باشد که مقدار این خوردگی را پایین بیاورد.

آنا: شما برای این کار چقدر هزینه کردید؟ شخصی بود یا از دانشگاه کمک گرفتید؟

جهانگیری: هزینه شخصی بود و کل هزینه را خودم پرداخت کردم. تقریباً 5 تا 6 میلیون تومان هزینه ساخت این دستگاه شد.

آنا: سابقه چنین اختراعی در ایران وجود داشته است؟

جهانگیری: اولین دانشگاهی هستیم که این کامپوزیت را اختراع کرده‌ایم.

آنا: در ایران چطور؟

جهانگیری: اگر چنین پروژه‌ای پیش از این در ایران کار شده بود، اختراعم در داوری رد می‌شد؛ بنابراین طرح و ادعای جدیدی است و در ایران هم برای نخستین‌بار ساخته شده است.

آنا: آیا اختراع شما مورد توجه و حمایت مسئولان قرار گرفت؟

جهانگیری: مورد حمایت که قرار نگرفت، اما کلاً در مکانیک که تخصصی است خیلی کم پیش می‌آید که دانشجویان به ادامه تحصیل در آن رغبت نشان دهند و بیشتر علاقه شخصی در این امر تأثیرگذار است، اگر بتوانند به نتیجه خوبی درباره نانوفناوری برسند، از نظر درآمد آینده خیلی خوبی دارد.

آنا: فکر می‌کنید اختراع شما چه زمانی به تولید انبوه برسد؟

جهانگیری: هر زمان که بتوانیم اسپانسری در بحث صنعت پیدا کنیم ممکن است به تولید انبوه برسد.

آنا: نانوکامپوزیت در نیروگاه‌های سیکل ترکیبی مانند نیروگاه شهید سلیمی نکا که در معرض محیط خورنده آب خزر قرار دارد یا به عنوان عایق حرارتی و الکتریکی در صنعت الکتریک ایران مانند تابلوهای برق نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد؟

جهانگیری: مواد کامپوزیت از نظر حرارتی مقاومت بسیار بالایی دارد و به خصوص در آن از الیاف کربن استفاده شده با داشتن کربن می‌تواند عایق حرارتی و الکتریکی خیلی خوبی داشته باشد.

آنا: گفتید برای ادامه تحصیل به کانادا می‌روید. برنامه‌ای برای اختراعات بزرگ‌تر برای کشورمان دارید تا پس از بازگشت به ایران روی آن کار کنید؟ 

جهانگیری: قصدم برای ادامه تحصیل جدی است و دوست دارم با تحصیلات بیشتر در زمان بازگشت به ایران اقدامات بزرگ‌تری انجام دهم.

آنا: اختراع جدیدی در دست دارید؟

جهانگیری: در حال تحقیقات بیشتر روی محصول نانوکامپوزیت هستم تا نمونه‌های کامل‌تر و جدیدتری بسازم.

آنا: ممنون از اینکه وقتتان را در اختیاز ما قرار دادید. در پایان اگر صحبتی مانده، می‌شنویم.

جهانگیری: من هم از شما ممنونم که پیگیر اطلاع‌رسانی درباره این اختراع بودید.

انتهای پیام/4078/