شکست زودهنگام طرح بینالمللیسازی دانشگاههای وزارت علوم/ تکلیف 40 میلیارد بودجه هزینه شده چه میشود؟
به گزارش خبرنگار حوزه آموزشی و پژوهشی گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، بینالمللی سازی دانشگاهها؛ موضوعی که از سال 1396 به صورت رسمی برای وزارت علوم بهعنوان یک راهبرد میانمدت در نظر گرفته شد. بر اساس این طرح 9 پژوهشگاه و 16 دانشگاه برای قرار گرفتن در تراز جهانی انتخاب شدند. بر اساس افق این طرح قرار بود که در نهایت 5 دانشگاه و 5 پژوهشگاه به عنوان مراکز علمی تحقیقاتی و آموزشی در تراز بینالمللی انتخاب شوند.
بودجه 40 میلیاردی برای بینالمللی سازی
طراح برنامه بینالمللیسازی مجتبی شریعتی نیاسر، معاون آموزشی وقت وزارت علوم بود. شریعتی آن زمان که مذاکرات هستهای به ثمر نشست و تحریمها یکی پس از دیگر در حال برداشته شدن بود، این تصمیم را گرفت و در دیماه 96 به صورت رسمی از اجرای آن خبر داد. 6 ماه بعد یعنی در تیرماه 1397 شریعتی نیاسر اعلام کرد: «40 میلیارد تومان اعتبار برای طرح «ارتقای ۵ دانشگاه و ۵ پژوهشگاه کشور به تراز ۲۰۰ دانشگاه برتر دنیا» اختصاص یافته است.»
وی ادامه داد: «روند حرکت به سمت بینالمللی شدن توسط دانشگاههای تعیینشده رضایتبخش است و دانشگاهها و مراکز پژوهشی با استفاده از درآمد اختصاصی خود اجرای این پروژه را ادامه دادهاند.»
بعداً که شرایط تغییر کرد و کارشکنیهای آمریکا آغاز شد، معاون آموزشی وقت وزارت علوم اعلام کرد: «شرایط اثری بر روی برنامه بینالمللیسازی ندارد و این برنامه با قدرت پیش میرود. پیشنهاد شده که دانشگاهها بین ۳ الی ۵ درصد درآمدهای اختصاصی خود را به این پروژهها اختصاص دهند.»
اما با اوج گرفتن تحریمهای تازه و زمانیکه بودجه کشور بهشدت کاهش یافت پروژه بینالمللیسازی دانشگاهها و پژوهشگاهها هم کمتر مورد توجه قرار گرفت. تا جایی که در روزهای اخیر سخن از تغییر برنامه به میان آمده است. محمدتقی نظرپور معاون اداری مالی وزارت علوم در این خصوص گفت: «با توجه به وضعیت بودجه در تخصیص بودجه به پروژه ارتقای ۵ دانشگاه و ۵ واحد پژوهشگاه برتر کشور به تراز بینالمللی نیز کمبود و تغییراتی ایجاد میشود.»
حذف برخی دانشگاهها و پژوهشگاهها از طرح بینالمللیسازی
اکنون هم معاون آموزشی فعلی وزارت علوم خبر از حذف برخی دانشگاهها و پژوهشگاهها داده است. علی خاکی صدیق در این باره میگوید: «امسال یک ارزیابی مجدد از عملکرد دانشگاهها و پژوهشگاههایی که در طرح ارتقاء به تراز بینالمللی شرکت دارند، صورت گرفت. با توجه به این که دو سال از اجرای این طرح میگذرد، احتمال دارد تغییراتی در جدول آن ایجاد شود.»
معاون آموزشی وزیر علوم یادآور شد: «از آنجاییکه برخی دانشگاهها در این زمینه بهتر کار کردهاند و برخی دیگر عملکرد خوبی نداشتهاند، امکان خارج شدن دانشگاههایی که عملکرد خوبی نداشتهاند از این طرح وجود دارد.»
البته ناگفته نماند که از ابتدا هم قرار بود که بعد از 5 سال در مجموع 10 دانشگاه و پژوهشگاه باقی بمانند. شاید این سخنان معاون آموزشی برای تحت فشار قرار دادن دانشگاهها و پژوهشگاههای مطرح در پروژه بینالمللیسازی است. بررسیهای میدانی خبرنگار آنا نشان میدهد که این دانشگاهها با هدف قرار دادن کشورهای مشترک و عدم تقسیم کار مناسب و هدفمند در این زمینه، نتوانستهاند نتایج چشمگیری به دست آورند. دانشگاههای حاضر در این طرح شامل دانشگاههای الزهرا (س)، صنعتی امیرکبیر، اصفهان، صنعتی شریف، شیراز، تربیت مدرس، فردوسی مشهد، صنعتی اصفهان، علم و صنعت ایران، تبریز، شهید بهشتی، تحصیلات تکمیلی علوم پایه زنجان، صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی، علامه طباطبایی و خوارزمی هستند که اکثراً برای دریافت علم مؤثر کشورهای پیشرفته مشترک نظیر فرانسه، اتریش، هلند، روسیه و غیره را مدنظر قرار دادهاند و هر یک بیشتر از طریق روابط علمی اعضای هیئت علمی پروژهها و برنامههای مشترک تعریف کردهاند و برنامه راهبردی مشخصی در این زمینه ارائه نشده است.
از سوی دیگر در این میان اساساً خبری از عملکرد پژوهشگاهها نیست و مشخص نیست که در شرایط کنونی خروجی واقعی پژوهشگاههای زیرمجموعه وزارت علوم به چه میزان است تا بتوانند در زمره پژوهشگاههای تراز بینالمللی قرار گیرند. وقتی از پژوهشگاهها هم درباره خروجیشان سؤال میشود مدام اعلام میکنند که بودجه چندانی به آنها اختصاص نمییابد.
با وجود سرمایهگذاریهای دو سال اخیر در بینالمللیسازی دانشگاه و قرار دادن دانشگاهها و پژوهشگاه در لیست 200 دانشگاه و پژوهشگاه برتر جهان، رتبهبندیها نشان میدهد که تحول خاصی صورت نگرفته است.
نتایج رتبهبندیها چه میگوید
براساس رتبهبندی یو اس نیوز که اخیراً منتشر شده، اولین دانشگاه ایران دانشگاه تهران است که در رتبه 405 قرار دارد. در رتبه بندی تایمز 2019 دانشگاه اصفهان به عنوان اولین دانشگاه ایرانی در حدفاصل 351 تا 400 جای گرفته است یا در رتبهبندی شانگهای دانشگاه تهران در حدفاصل 301 تا 400 به عنوان اولین دانشگاه است. در رتبهبندی سایمگو نیز دانشگاه تهران به عنوان اولین دانشگاه زیرمجموعه وزارت علوم در رتبه 476 قرار دارد. جالبتر اینکه نام پژوهشگاههای کشور در هیچیک از این رتبهبندیها مشاهده نمیشود.
بر این اساس باید این موضوع را در نظر گرفت که جهش علمی نمیتواند در کوتاهمدت رخ دهد، بلکه واقعبینی و تدوین برنامههای عملیاتی تنها راه برونرفت از مشکلات است. برنامههای بدون پشتوانه نهتنها نتایج مطلوبی در بر ندارد بلکه میتواند ضررهای جبرانناپذیری هم به جایگاه علمی کشور وارد کند.
انتهای پیام/4040/پ
انتهای پیام/