توسط متخصصان یک شرکت دانش‌بنیان؛
چین قانون رمزنگاری اطلاعات را تصویب کرد؛ ایران همچنان در آرزوی شبکه ملی اطلاعات!
دولت چین قانون رمزنگاری اطلاعات را برای مصارف دولتی و خصوصی تصویب کرد؛ این در حالی است که ایران همچنان اندرخم کوچه راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات مانده است.
به گزارش خبرنگار حوزه علم، فناوری و دانش‌بنیان گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، دولت چین به‌تازگی قانونی در خصوص رمزنگاری اطلاعات تصویب کرده که از اول ژانویه 2020 اجرایی خواهد شد. در چند ساله اخیر و به خصوص پس از افشای اطلاعات خاص در زمینه جاسوسی گسترده آمریکایی‌ها در فضای مجازی از سایر کشورها، توسط ادوارد اسنودن بسیاری از کشورها از اروپای غربی گرفته تا آسیای شرقی به فکر افزایش ضریب امنیت اطلاعات دولتی و خصوصی در عرصه فضای مجازی افتادند.
از پیشگامان این مسئله می‌توان به کشورهای استرالیا، آلمان، کره جنوبی، چین و روسیه اشاره کرد که هر یک بر اساس منافع اقتصادی و یا سیاسی دست به اقداماتی مانند راه‌اندازی شبکه اینترنت ملی، استفاده از پیام رسان‌ها، شبکه‌های اجتماعی و پست الکترونیک ملی و ... دست زده‌اند تا دسترسی به اطلاعات دولت الکترونیک و همچنین فعالان اقتصادی آنها از خارج کشور ممکن نباشد.
طبیعتا این امر برای کشورهایی که در تقابل با ایالات متحده آمریکا هستند مانند ایران بیش از سایرین ضروری است. در این بین جای تاسف است که اشاره شود وزارت ارتباطات جمهوری اسلامی ایران از سال 1384 تا کنون به دنبال راه اندازی شبکه ملی اطلاعات است!
چین به دنبال حفظ حریم خصوصی و امنیت اطلاعات
قانونی که اخیرا در چین تصویب شده را می‌توان به‌نوعی رونمایی از نسل جدیدی از افزایش ضریب امنیت در فضای مجازی کشورها دانست. براساس این قانون، تمام قوانین دولتی ذخیره و با استفاده از روش رمزنگاری متداول و هسته‌ای رمزنگاری شود. مؤسساتی که روی رمزنگاری کار می‌کنند نیز مجبور به راه‌اندازی سیستم‌های مدیریت هستند تا امنیت رمزنگاری ضمانت شود.
سیستم‌های مدیریت مؤسسات رمزنگاری نیز اجازه ندارند از سازندگان و توسعه‌دهندگان رمزنگاری خصوصی بخواهند اطلاعات اختصاصی مانند منابع کد را افشا کنند. هر اطلاعاتی که از سوی این سازندگان خصوصی به سیستم‌های مدیریت مؤسسات رمزنگاری تحویل داده می‌شود نیز باید به صورت محرمانه باقی بماند.
قانون جدید چین کسب‌وکارها را تشویق به استفاده از رمزنگاری اطلاعات می‌کند تا در نبرد اقتصادی بین‌المللی اطلاعات آنها لو نرود. طبق این قانون جدید، افراد موظفند در صورت رویت خطرات امنیتی از سوی سیستم‌های رمزنگاری آنها را گزارش کنند.
ایران در گیرودار امنیت اطلاعات در اینترنت
دولت الکترونیک به معنای استفاده از فناوری اطلاعات برای تحقق سیاست‌های نظام اداری است. در این رویکرد دولت حاکم برای جابه‌جایی اطلاعات میان مردم، سازمان‌ها و بازاراها از فناوری اطلاعات استفاده می‌کند. دولت الکترونیک علاوه‌بر اطلاع‌رسانی و خدمات‌رسانی 24 ساعته به شهروندان، بستر و فرآیند مدیریت بدون کاغذ را نیز فراهم می‌کند.
باوجود تمام مزایای دولت الکترونیک و مطرح شدن ایده اولیه آن در سال 1384، وزارت ارتباطات و اطلاعات گام‌های موثری در این راه برنداشته و خروجی بسیاری از پروژه‌ها ناتمام و ناقص است. برای مثال در ایران اطلاعات تمام سازمان‌های دولتی، بانک‌ها و نهادها بدون رمزگذاری در اینترنت موجود است و بسیاری از کشورها می‌توانند به‌راحتی به آن دسترسی پیدا کنند. درواقع به دلیل عدم وجود شبکه ملی اطلاعات، دیتای هر تراکنش اینترنتی یکبار از کشور خارج و به هاب منطقه ای و جهانی رفته و مجددا باز می گردد و هر هکری که در هرجای جهان توانایی نفوذ به شبکه را داشته باشد، به تمام اطلاعات بانک‌ها و سازمان‌ها دولتی ایران دسترسی دارد چه برسد به سازمان‌های جاسوسی!
با درک این حقایق، ضرورت توسعه اینترنت ملی و شبکه داخلی در کشور دیده می‌شود. اینترنت ملی یا شبکه ملی نیز از جمله پروژه‌های وزارت ارتباطات و اطلاعات است که تاکنون به سرانجامی نرسیده است. اینترنت ملی مانع از خروج اطلاعات مهم و محرمانه از کشور می‌شود و بستری امن برای اطلاعات حساس سازمان‌ها و نهادهای دولتی فراهم می‌کند. همچنین دسترسی به اینترنت ملی از خارج از کشور ممکن نیست که این امر تهدیدات امنیتی را تا حد زیادی کاهش می‌دهد.
کشورهای دیگر چه اقداماتی برای حفظ اطلاعات ملی کرده‌اند؟
پس از افشاگری‌های ادوارد اسنودن از آژانس امنیت ملی آمریکا، بسیاری از کشورهای جهان به فکر تقویت امنیت فناوری اطلاعات و حفاظت از اطلاعات محرمانه خود افتادند. البته برخی از کشورها نیز از سال‌ها قبل در حال آماده‌سازی زیرساخت‌های مناسب امنیت فناوری اطلاعات بوده‌اند. استرالیا از سال 2009 شبکه باند وسیع یا NBN را راه‌اندازی کرد که با استفاده از فناوری فیبر نوری، بی‌سیم و ماهواره خدمات ارتباطاتی پهنای باند را باسرعت بالا در سراسر استرالیا ارائه می‌دهد.
ژاپن نیز با هدف قرارگیری در فهرست پیشرفته‌ترین کشورهای جهان در زمینه «فناوری اطلاعات و ارتباطات» راه‌اندازی شبکه ملی خود را از سال 2001 آغاز کرد و در نتیجه حالا سریع‌ترین و ارزان‌ترین محیط پهنای باند جهان را در اختیار دارد. چین از سال‌ها پیش اینترنت ملی را راه‌اندازی کرده و حتی بازی‌های ملی رایانه‌ای، موتور جستجوی ملی، سرورهای ملی و سیستم عامل ملی طراحی کرده است.
کره جنوبی یکی از فعال‌ترین و شناخته‌شده‌ترین کشورهای جهان در زمینه شبکه ملی اینترنت است و شبکه پهنای باند آن در سطح بین‌المللی مشهور است. هدف اصلی این کشور از شبکه ملی اینترنت افزایش سرعت و ارتقای خدمات و ارائه صدا است. 80 درصد پهنای باند اینترنت این کشور داخلی است. به عبارت دیگر شبکه اینترنت آن بی‌نیاز از ارتباطات خارجی بوده و 80 درصد ارتباطات کره در داخل به گردش درمی‌آید.
آلمان نیز از سال 2006 پروژه دولت الکترونیک را آغاز کرد که محور اصلی آن استفاده از فناوری اطلاعات و اینترنت برای یکپارچه‌سازی بود. در نتیجه زیرساخت ارتباطاتی امن و مبتنی بر IT توسعه داده شد که سرویس‌ها، پروژه‌ها و ارتباطات را در سطح محلی، منطقه‌ای و مرکزی مدیریت می‌کند. نام شبکه ملی اطلاعات هند شبکه ملی دانش است که زیر نظر وزارات ارتباطات این کشور فعالیت می‌کند. در کره شمالی نیز از شبکه اینترنت ملی به نام «Kwangmyong» استفاده می‌شود.
روسیه برای از بین بردن تهدیدها و اقدامات علیه شبکه‌های مجازی، پروژه اینترنت مستقل خود به نام «رونت» را آغاز کرد تا شبکه اینترنت ملی را از شبکه اینترنت جهانی جدا کند. این کشور از 10 سال قبل و زمانی که روابط با غرب مساعد بود، به فکر راه‌اندازی شبکه اینترنت جهانی بود. پس از صدور اجازه حمله به فضای مجازی روس‌ها توسط ترامپ، روسیه برای راه‌اندازی اینترنت مستقل مصمم‌تر شد تا امنیت اطلاعات سازمان‌ها، بانک‌ها و نهادهای دولتی را فراهم کند.
وزارت اطلاعات و ارتباطات ایران همچنان اندرخم کوچه راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات
در حالی که بسیاری از کشورهای شرقی و غربی به دنبال تأمین و تقویت امنیت اطلاعات داخلی هستند، وزارت اطلاعات و ارتباطات ایران دست روی دست گذاشته و امکان سرقت اطلاعات بانک‌ها، سازمان‌های دولتی، اطلاعات محرمانه پلیس و اطلاعات هویتی اداره گذرنامه را جدی نمی‌گیرد. پروژه توسعه پیام‌رسان‌های داخلی نیز با شکست مفتحضانه‌ای مواجه شد. در حال حاضر بسیاری از سازمان‌ها و نهادهای دولتی اطلاعات مهم و محرمانه خود را بر بستر اینترنت جهانی به اشتراک می‌گذارند که امکان دسترسی کشورهای دیگر را به راحتی آب خوردن فراهم می‌کند.
دست‌های پشت پرده از اجرای اینترنت ملی جلوگیری می‌کنند
حجت الاسلام فروهر کارشناس و تحلیل‌گر فضای مجازی، در مورد اجرایی نشدن شبکه ملی اطلاعات در کشور معتقدند که ما در بستر اینترنت آمریکایی نمی‌توانم کار کنیم و راه حل برون رفت از مشکل فضای مجازی راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات است که مقام معظم رهبری نیز بارها بر آن تأکید کرده‌اند. مقام رهبری فرمودند که فضای مجازی قتلگاه جوانان و نوجوانان شده است و همه در کشور این را می‌دانند ولی کاری صورت نمی‌گیرد.
همچنین حجت الاسلام کهوند کارشناس و تحلیل گر فضای مجازی نیز معتقدند که «شبکه ملی اطلاعات یعنی اینترنتی ارزان، پرسرعت، امن و سالم. در حقیقت این شبکه باید بتواند نیازهای واقعی و مشروع مردم را در بستری پرسرعت، قیمتی پایین، امنیتی پایدار و در عین برخورداری از بالاترین حد سلامت (عاری از هرگونه فساد و فحشای اعتقادی و اخلاقی) پاسخگو باشد و زمینه ارتباط کاربران ایرانی با یکدیگر را از بستر داخلی و ارتباط با خارج از کشور را از بستر بین الملل مهیا کند.
اگر شبکه ملی اطلاعات راه بیفتد، سرویس‌های ایرانی با قیمتی معادل یک‌دهم قیمت سرویس‌های خارجی و با ده برابر سرعت نسبت به آنان فعالیت خواهند کرد که موجب می‌شود مردم به‌جای سرویس خارجی، از سرویس بومی استفاده کنند. همین امر موجب می‌شود نظام سلطه نتواند اطلاعات و ارتباطات و درنهایت محتواها را مهندسی کند و افکار عمومی را جهت دهد.»
انتهای پیام/4021/
انتهای پیام/
آنا گزارش می دهد؛
