سیاهچاله ساختگی یک فیلم به ساخت واقعی آن منجر شد
کد نرم‌افزاری که تیم جلوه‌های ویژه فیلم «بین‌ستاره‌ای» برای نمایش سیاهچاله در این فیلم ساخته‌اند، راهگشای دانشمندان شده تا نسخه درست علمی آن را بسازند.
به گزارش خبرگزاری آنا به نقل از CNet، اینکه فیلم «بین‌ستاره‌ای» (Interstellar) فیلم خوبی بود یا نه فعلا کلی جای بحث دارد، اما نکته مهم این فیلم آن است که منجر به یافته‌های جدید دانشمندان شده است. مجله Wired سال گذشته توضیح داد که چگونه تیم جلوه‌های بصری این فیلم، با استفاده از نظریات کیپ تورن، فیزیکدان سرشناس آمریکایی -که در زمینه اخترفیزیک و فیزیک گرانش تخصص دارد- یک شبیه‌سازی کامپیوتری جدید برای مدل‌سازی نحوه کشیده شدن نور به سیاهچاله ابداع کردند.
هم‌اکنون محاسبات زیربنای این کد در یک مجله علمی منتشر شده است و ستاره‌شناسان می‌گویند که این نرم‌افزار می‌تواند راهگشای خوبی برای مدل‌سازی اجرام آسمانی در آینده باشد.
بین ستاره‌ای یا در میان ستارگان (Interstellar) فیلمی علمی تخیلی به کارگردانی کریستوفر نولان است. ماجرای این فیلم درباره فضانوردانی است که از طریق سیاه‌‌چاله‌ای با نام «گارگانتوا» سفر می‌کنند تا سیاره‌ای قابل سکنی بیابند. فیلم‌نامه این فیلم را کریستوفر نولان به همراه برادرش جاناتان نوشته است. فیزیکدان نظری، کیپ تورن یکی از تهیه‌کنندگان اجرایی و مشاور علمی فیلم است.
زمانی که تیم فیلم «بین‌ستاره‌ای» کار شبیه‌سازی را برای این فیلم آغاز کردند، متوجه شدند که فناوری کنونی قابلیت این کار را ندارند. ویژوال‌های این تیم برای نور اطراف ستارهها آنها را مجبور به ایجاد صفحه‌نمایش IMAX با رزولوشن 23 میلیون پیکسل کرد. چیزی که شاید در مخیله خیلی‌ها نرود. آنها همچنین مجبور به ایجاد یک مدل کاملا جدید شبیه‌سازی شدند و نام آن را DNGR یا «رندر کننده گرانشی منفی دو برابری» گذاشتند.
اولیور جیمز، دانشمند ارشد تیم جلوه‌های ویژه در این خصوص گفت: «برای رهایی از نور ستارهها و ایجاد تصاویر هموار و واقعی برای این فیلم، کد نرم‌افزارمان را به روشی که هیچ‌گاه تاکنون انجام نشده، تغییر دادیم».
وی افزود: «به جای ردیابی مسیر هر کدام از اشعه‌های نور، به مجموعه‌ای از نور فکر کردیم و یک تصویر در حال حرکت هموارتر از چیزی که قبلا دیده بودیم، ایجاد کردیم. این دستاورد به ویژه برای «همگرایی گرانشی» بصری واقعا به ما کمک کرد».
همگرایی گرانشی هنگامی روی می‌دهد که نور یک منبع درخشان بسیار دور (مانند یک اختروش) در مسیرش تا رصدگر، از کنار جسم پرجرم دیگری (مانند یک خوشه کهکشانی) بگذرد و مسیرش خمیده شود.
در مقاله‌ای که در مجله وایرد با عنوان «گرانش کوانتومی و کلاسیک» منتشر شده است، تصویری از گارگانتوا وجود دارد که نشان می‌دهد این فیلم از نظر بسیاری از دانشمندان صرفا تخیلی است و پایه علمی ندارد.
در فیلم، گارگانتوا یک قرص برافزایشی یا accretion disc است که در علوم ستاره‌شناسی یک ساختار دیسک مانند از مواد است که به شکل حلقوی به دور یک جسم خاص می‌چرخد. این جسم می‌تواند یک ستاره جوان، یک کوتوله سفید، یک ستاره نوترونی یا یک سیاهچاله باشد.
با این حال، دانشمندان با اضافه کردن جزییات بیشتری به این کد نرم‌افزاری توانستند تصاویر دقیق‌تری از گارگانتوا بسازند. نسخه نهایی این سیاهچاله با در نظر گرفتن نیروهای چرخشی که به سیاه‌چاله‌ها وارد می‌شوند، ساخت شده است. آنها همچنین رنگ نور را برای ناظری که در حال حرکت است، تغییر دادند که نشان از تاثیر داپلر دارد.
مترجم: نسترن صائبی
انتهای پیام/
با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
