از سال 70 که جامعه می‌خواست تحول جدیدی را رقم بزند، صدا و سیما در خدمت این تحول بود. در آن سال‌ها دولت وقت دنبال ترویج فرهنگ مصرفگرایی و اشرافی‌گری بود و صدا و سیما هم بازوی اجرایی دولت در آن سال‌ها شده و کاملاً دولتی عمل کرد در صورتی که نظر رهبری مخالف با مصرفگرایی و اشرافی‌گری بود. تلویزیون به مدت چهار سال روابط عمومی دولت هاشمی شد اما به صورت اتفاقی در سال 72 مطلبی علیه هاشمی منتشر شد که بسیاری غافلگیر شدند. در آن سال‌ها در مشهد، اسلام‌شهر و شیراز علیه اقدامات اقتصادی دولت هاشمی تحصن‌ها برگزار شد که صدا و سیما هیچ انعکاسی از این اخبار نداد. از سال 69 تا 76 جهت‌گیری صدا و سیما به‌سمت سرمایه‌داری مصرف‌گرا رفت و کار به جایی رسید که مسابقه‌ای در تلویزیون برگزار شد و در آن کسی که بهترین جمله را در مورد زهد علوی می‌گفت، برنده یک دستگاه ماشین خارجی می‌شد. در سال‌های بعد صدا و سیما بیشترین رأی دوم خردادی‌ها را داد. البته معاونت سیاسی این سازمان گرایش دیگری داشت اما رفتار انقلابی هم نداشت و شخصیتی انفعالی بود.
در دوران احمدی‌نژاد هم صدا و سیما، روابط عمومی دولت شد و بسیاری از انحرافات این دوره را با انفعالی‌گری نشان نداد. در شهریور 86 رهبری هشدار جدی به آقای احمدی‌نژاد می‌دهد که فرهنگ در دولت شما محروم واقع شده است. حتی این جمله رهبری هم در اخبار محو شد و کار به جایی رسید که در دوران دولت روحانی، صدا و سیما با افتخار اعلام کرد که ما سه پنجم آنتن را به موافقان برجام و دو پنجم برجام را به مخالفان معتدل برجام اختصاص دادیم. با همه این تفاسیر دولت روحانی شرایط را طوری نشان می‌داد که انگار صدا و سیما در قضیه برجام کاملاً همراه با رهبری است اما واقعیت این است که صدا و سیما تا سال‌ها نقد برجام را برنمی‌تابید.
صدا و سیما، منفعل، بدون اقتدار عمل، مقابل و مغایر هنجارهای انقلاب بوده است و در این سال‌ها این تفکر را داشت که به هر قیمتی بیننده جذب کند اما بدون رعایت اصول اولیه. مثلاً برنامه‌ها تقلیدی از برنامه‌های قدیمی شبکه‌های خارجی است. فقدان خلاقیت تا جایی است که برنامه «عصر جدید» عیناً با تقلید از برنامه 20 سال پیش شبکه MBC ساخته شده است.
عملکرد صدا و سیما از سال 69 تاکنون دقیقاً مخالف نظرات رهبری است. در این صدا و سیما موسیقی انقلابی جز مناسبت‌های محدود مثل روز قدس و 22 بهمن مورد توجه قرار نمی‌گیرد. حتی برای مثال یک بار در روز قدس سرودی پخش شد که در مورد انتخابات لبنان بود و ربطی به این روز نداشت. عدم خلاقیت و انفعال باعث شد تا در طول سال‌های 90 و 96 که در سوریه جنگ شدید داشتیم، حتی یک آهنگ و سرود در مدح این کار تولید نشد و نیز یک تله‌فیلم هم ساخته نشد.
طنز دردناک اینجاست که دو سال از بحران سوریه می‌گذشت اما صدا و سیما حاضر نمی‌شد حتی تلویحاً بگوید در سوریه خبرهایی است. به همین خاطر می‌بینیم در هفته بسیج، فیلم‌های قدیمی همچون پرواز در شب رسول ملاقلی‌پور پخش می‌شود و هیچ تولید جدید محتوایی ندارد. سریال گرگ و میش که در تلویزیون ما پخش شد، جا داشت که شبکه من و تو این سریال را پخش کند. خانواده شهید در این فیلم حتی یک عکس امام(ره) هم در خانه نداشتند. تصویری که از نیروی امنیتی کشور در این سریال ارائه می‌شود، شخصیتی است که با لگد در خانه شهید را باز می‌کند و پتو از سر دختری که در خانه خوابیده می‌کشد. در این سریال خانواده شهید سکولار هستند و تصویر خشنی از نیروهای انقلابی نشان داده شده و نیروهای مجاهد خلق را متفکر و خوب جلوه داده است. متأسفانه در صدا و سیما برنامه‌هایی با محتوای سکس پنهان به نمایش درمی‌آید و عمدتاً کپی برنامه‌های خارجی است و در حوزه سیاسی منفعل هستند. متأسفانه در این چند سال صدا و سیما برای جبهه مشارکت صندوق رأی ساخته است. چرا افرادی مثل اسفندیار قره‌باغی در صدا و سیما گم می‌شوند و موضوع حماسه در صدا و سیما کم‌رنگ شده است؟ این را باید از مدیران صدا و سیما پرسید.
در این چند سال حتی سریال متوسط ضد آمریکایی هم ساخته نشده. شبکه المنار برای امام(ره) سریال می‌سازد اما با تأخیر در صدا و سیمای ما پخش می‌شود. صدا و سیما از مشروعیت رهبری علیه رهبری استفاده کرده است. لذا اگر به نام رهبری است باید در جهت اهداف امام(ره) و انقلاب باشد و اگر نیست، پس سوءاستفاده از نام رهبری ظالمانه است. لذا باید مجموعه‌ای در صدا و سیما تشکیل شود که اهداف نظام اسلامی را در تولیدات خود پیاده کند.
انتهای پیام/4126/
انتهای پیام/
