در مورد کلاس‌های اهل تسنن صحبت می‌کردید که تندخوانی است.
- قبلاً تندخوانی بود ولی الان حدود دو سه سالی است که کلاس‌ها را به‌سمت تخصصی پیش می‌بریم. 0025 هم در خیلی از مسابقات هم چهره‌های خیلی خوبی داریم، مثلاً مسابقات هلال احمر، دانش‌آموزی، بهزیستی و خیلی از مسابقاتی که مقدماتی است. ولی در مسابقات اوقاف و بسیج، تا استان داشته‌ایم اما بالاتر از استان هنوز چهره‌هایی نداشته‌ایم که مطرح شوند.
در مجموع چند حافظ قرآن تا به حال تربیت کرده‌اید؟
- در سه سالی که به‌طور متداوم تدریس می‌کنم و کلاس دارم، بیش از 43 تا 45 حافظ قرآن تربیت کرده‌ام.
چه مقام‌هایی در مسابقات استانی یا کشوری کسب کرده‌اید؟
- خودم در مسابقات استانی دو سه بار اول شده‌ام.
خراسان رضوی؟
- خیر، خراسان جنوبی. در مقاطع مختلف بوده، مثلاً 10 جزء، 20 جزء، کل قرآن تا به‌حال شرکت نکرده‌ام. استانی چند بار متداولاً مقام‌های اول، دوم و سوم را کسب کرده‌ام. در مسابقات ملی دانشجویان و طلاب سراسر کشور پنج جزء، اول شدم.
چه سالی؟
- فکر می‌کنم سال 83 بود.
مشهد؟
- بله. مسابقات هلال احمر منطقه‌ای در اصفهان بود که چهارم شدم. مسابقات مختلفی شرکت کردم، مسابقات ملی همان پنج جزء که مشهد بود اول شدم.
توصیه‌تان به مسئولان برای اهمیت دادن به حفظ قرآن مخصوصاً به استانها و شهرهای حاشیه‌نشین کشور و اهل تسنن چیست؟
- مشهد و شهرهای مذهبی نظیر قم و تهران به‌هرحال اساتید مجربی هستند که با بچه‌ها کار کنند و کلاس‌ها و امکاناتی که بچه‌ها به آن کلاس‌ها بروند و از تخصص آن اساتید استفاده کنند، وجود دارد. ولی متأسفانه در شهرستان درمیان که ما هستیم و یکی از شهرهای خراسان جنوبی است و حتی در خود استان هم استادی نداریم که بچه‌ها از او استفاده کنند. هر سال دو سه بار ممکن است یکی از اساتید بزرگ تهران یا قم به‌صورت پروازی بیایند ولی ممکن است کسانی از این موضوع باخبر نشوند اما به‌نظر من باید این امر برنامه‌ریزی شود که اساتید را هر ماهی، حالا هزینه‌اش را دولت بدهد یا نصفش را دولت بدهد و نصف دیگرش را کسانی که می‌خواهند قرآن را یاد بگیرند بپردازند، چون در خود استان اساتید خوبی نداریم و حداکثر دو سه‌تا بیشتر نیستند و به همه نمی‌توانند رسیدگی کنند، شاید 16 تا 17 شهر در خراسان جنوبی داریم، اگر اساتید به‌صورت ماهانه بیایند خیلی بهتر است.
در درمیان با 20 هزار نفر جمعیت تا حالا سابقه این را نداشته‌ایم که استادی از جایی بیاید و به کسی آموزش بدهد و این انتظار را از مسئولان داریم که حداقل در یک شهرستان 20 هزار نفری یک مؤسسه قرآنی داشته باشیم که حتی 6 سال است که بنده دنبالش هستم، یک پرونده‌ای را به‌هرحال ناقص بوده و ما هم دل‌مان شکست و دنبالش نرفتیم و کم‌کاری از مسئولان بود و دوباره آمدند و مسئولان من را تشویق کردند که فقط تو می‌توانی این مؤسسه را بگیری باز هم دنبالش را گرفتم و الان هم حدود دو سال است که دنبالش هستم و پرونده هم در حال اتمام است و دو نفر از اعضای هیئت مؤسس ما این شرط را که گفته شده حداقل باید 6 ماه در جایی کلاس داشته باشند را ندارند که به همین دلیل هنوز نتوانسته‌ایم مجوز این مؤسسه را بگیریم و امیدواریم که در یک شهرستان 20 هزار نفری بتوانیم حداقل یک مؤسسه را تأسیس کنیم که از طریق آن مؤسسه بتوانیم اساتیدی را جذب کنیم که حافظان و قاریان خوبی را در شهرستان تربیت کنند.
دغدغه من این است که شهرستانی 20 هزار نفره اعم از شیعه و سنی، هیچ فرقی نمی‌کند، اینجا همه با هم برادرند و خیلی هم با هم خوبند و خیلی هم با هم ازدواج می‌کنند و حتی ازدواج‌های خوبی هم هست که هیچ اختلافی هم بین‌شان به‌وجود نمی‌آید. شاید نصف جمعیت شیعه و نصف دیگر سنی باشند اما حتی یک مؤسسه قرآنی نداریم و این خیلی باعث تأسف است. فکر کنید در کشور جمهوری اسلامی که به‌هرحال انتظار این را داریم که 0720 برسیم، شاید در یک شهرستان سه مؤسسه باشد اما ما حتی یک مؤسسه نداریم.
مؤسسات قرآنی را طوری کرده‌اند که ادغام کرده‌اند و سازمان تبلیغات و اوقاف و ... با طرح جدید ادغام شده‌اند. با همین طرح جدید ما پرونده‌سازی کردیم الان هم پرونده ما تهران است و الان نمی‌دانم گیرش کجاست ولی متأسفانه هنوز به ما مجوز تأسیس نداده‌اند.
آماری که اخیراً به اوقاف دادم، شاید در یک روستا 200 حافظ قرآن داریم ولی متأسفانه حافظان ما به‌درد نمی‌خورند، یعنی نه تخصصی دارند، اصلاً سازمان‌یافته نیست. حافظی داریم که وقتی برای شما بخواند، طوطی‌وار می‌خواند. یعنی از استعدادش استفاده هم کرده و وقت هم گذاشته ولی نه تجوید دارد، نه صوت لحن دارد، نه ترتیل‌خوانی دارد و نه هیچی. متأسفانه در کل شهرستان درمیان طبق آماری که به اوقاف دادیم یک هزار و 200 حافظ قرآن داریم ولی متأسفانه مؤسسه قرآنی نداریم و این جای ضعف است.
انتهای پیام/
