- شورای صنفی قبل‌ترها در دانشگاه شریف نشریه داشت، منتهی یکی دو سال مسکوت مانده بود. دوره‌ای که ما مسئولیت را قبول کردیم و وارد شورای صنفی شدیم سعی کردیم مجدداً این نشریه را راه بیندازیم و در این نشریه مطالب مختلفی شامل گزارش‌های تحلیلی، ارائه بخش‌هایی از منشور حقوق دانشجویی به‌صورت ماهانه، گزارش پیگیری‌های انجام شده و سعی کردیم درراستای ارتباط با دانشجویان از ظرفیت این نشریه استفاده کنیم.
مطالبی که در نشریه درج و تحلیل می‌شود از اعضای شورای صنفی داخل دانشگاه استفاده می‌شود یا افراد خارج از دانشگاه هم مشارکت دارند؟
- مطالبی که در نشریه منتشر می‌شود، غالباً توسط اعضای شورای صنفی و دانشجوها نوشته می‌شود. ممکن است دانشجویی در انتخابات شرکت نکرده و عضو شورای صنفی نباشد اما دغدغه‌های صنفی داشته باشد و مطلبی را نوشته و ارائه کند. مطالب این دانشجویان بررسی و اگر مشکلی نداشته باشد در نشریه کار خواهد شد و محدودیتی از این نظر قائل نمی‌شویم. مهم دغدغه‌مندی صنفی و موضوعی است که شخص مطرح می‌کند.
ماهانه منتشر می‌شود؟
- بله.
در چه تیراژی؟
- الان به‌طور دقیق تیراژش را نمی‌دانم ولی در حد معمول نشریات دانشجویی تشکل‌های دیگر است.
تا به‌حال چند شماره منتشر شده است؟
- فکر کنم سه تا چهار شماره. فعالیت ما از اردیبهشت 97 شروع شد. در طول تابستان اگرچه اتفاقات مختلفی رخ داد و به‌عنوان شورای صنفی باید مسائل متعددی را پیگیری می‌کردیم و فعالیت داشتیم اما نشریه چاپ نمی‌شد. از شروع سال تحصیلی، نشریه هم منتشر شد.
هزینه چاپ این نشریه از کجا تأمین می‌شود؟
- کل هزینه نشریه را دانشگاه پرداخت می‌کند.
آیا در نوشتن و انعکاس مشکلات دانشجویان با مشکل خاصی روبه‌رو نیستید؟
- اصلاً.
گاهاً مشکلات صنفی از جنسی است که راحت‌تر به سوی مسائل سیاسی سوق پیدا می‌کند. با توجه به اینکه دست‌هایی هم از بیرون و حتی خارج از کشور در تلاش هستند حتی اعتراض یک دانشجو به‌خاطر یک غذا را سیاسی کنند. بنابراین دانشجویان را تحریک می‌کنند که مثلاً شما که به‌خاطر غذای خودتان اعتراض می‌کنید، چرا به خاطر کارگران و ...
- ما هرگونه اظهارنظر و ورود اشخاص یا نهادهای خارجی را نفی کرده و به آنها اهمیتی نمی‌دهیم و به نظر ما اصلاً کار درستی نیست. وقتی اعتراضی شکل می‌گیرد، راحت‌ترین راه رفع تکلیف از خودمان این است که مسئله مورد نظر را به بیگانه نسبت بدهیم و این‌طور عنوان کنیم که این اعتراض واقعی نیست و به‌راحتی به شخص معترض مارک بچسبانیم. شوراهای صنفی، حداقل شورای صنفی دانشگاه شریف که ما خودمان در آن هستیم، من می‌دانم که اصلاً چنین چیزی وجود ندارد و چیزی که ما مطرح می‌کنیم برخاسته از رأی و مطالبات دانشجویان است. حتی گاهی اوقات وقتی یک مسئله و اعتراضی پیش می‌آید، از دانشجویان نظرسنجی کرده و نتیجه نظرسنجی را مبنای پیگیری‌مان قرار می‌دهیم که این حرف شخص من نیست، حرف مثلاً یک هزار دانشجو است که در این نظرسنجی شرکت کرده و این خواسته را داشته‌اند. اینکه بخواهیم شوراهای صنفی را به این مسئله متهم کنیم، که البته ممکن هم هست که متهم کنند...
ولی هستند دانشگاه‌هایی که ما در ارتباطیم و در فضای مجازی هم می‌بینیم، دانشجو آمده بیرون تجمع کرده به‌خاطر مشکلات صنفی‌اش ولی یک‌ربع، نیم‌ساعت دیگر در محوطه دانشگاه بحث شعارهایی که مثلاً مربوط به یک شهر دیگر...
- من راجع به این مسئله نمی‌خواهم اظهارنظر بکنم. دانشگاه‌های دیگر خودشان بیایند صحبت کنند که داستان چه بوده. اما می‌خواهم بگویم که...
منظورم این است که شوراهای صنفی حق ورود به مشکلات جامعه را دارد؟
- چیزهایی که ما مطرح می‌کنیم مثلاً عدالت آموزشی، مسئله آینده شغلی دانشجوها یا مسائل کلان‌تری که مطرح می‌کنیم، اینها چیزهایی هستند که در مسائل جامعه هم تأثیر خودشان را می‌گذارند. شورای صنفی یک نهاد سیاسی نیست و مستقلاً دارد مطالبات دانشجویان را پیگیری می‌کند اما این مطالبات در سطح کلان ممکن است به سیاست‌گذاری ارتباط پیدا بکند. این را نفی نمی‌کنم.
انتهای پیام/
