کودکان دبستانی منطقه مرتضی‌گرد 4 نفره روی نیمکت می‌نشینند

مهدی محمدی در گفتگو با خبرنگار حوزه آموزش‌وپرورش گروه اجتماعی خبرگزاری آنا گفت: کمبود مدرسه در منطقه 19 معضل قدیمی است. مدارس در منطقه مرتضی گرد شبیه خاطرات ما در دهه 60 است؛ در مدارس دوره ابتدایی بچه‌ها 4 نفره روی نیمکت‌ها می‌نشینند، مدارس دو شیفته برگزار می‌شود و کلاس‌ها به‌شدت شلوغ است.

دهیار محله مرتضی‌گرد در ادامه افزود: مشکل کمبود مدرسه تنها مختص روستای مرتضی‌گرد نیست و تمام روستاهای بخشداری شهر آفتاب با این مشکل درگیر هستند.

وی در ادامه تشریح کرد: دختران روستای مرتضی‌گرد با مشکل رفت‌وآمد به مدرسه مواجه هستند. نگاه خانواده‌ها به ادامه تحصیل دختران و مشکلات مالی هم از دیگر دلایل ترک تحصیل این بچه‌ها به‌حساب می‌آید.

محمدی مشکل نبود دبیرستان در این محدوده را ریشه‌ای خواند و گفت: در واقع ما در این محدوده زمینی نداریم که بخواهیم در آن مدرسه بسازیم. هرچند 40 روز است که بحث الحاق بافت به این محدوده مطرح‌ شده است و قرار است دو فضای آموزشی به این محوطه اضافه شود.

دهیار محله مرتضی‌گرد با اشاره به اینکه معابر و زمین مشخص‌ شده است، ادامه داد: باید سازمان‌های متولی مانند آموزش‌وپرورش و بخشداری  و سازمان نوسازی مدارس دست‌به‌دست هم دهند تا این اتفاق به‌زودی رقم بخورد.

وی با اشاره به اینکه در این منطقه دبیرستان دخترانه و پسرانه نداریم و رفت‌وآمد برای دانش‌آموزان به مناطق دیگر کمی سخت است، ادامه داد: سال گذشته خودمان برای حل این موضوع وارد گود شدیم و بیش از 17 میلیون هزینه برای سرویس مدارس کردیم اما امسال به خاطر این هزینه زیر سؤال رفتیم و به ما گفتند این کار را انجام ندهیم.

محمدی با اشاره به اینکه باید از ابتدا جلوی افزایش ساخت‌وسازهای غیرمجاز در این محدوده گرفته می‌شد خاطرنشان کرد: از سال 86 تاکنون بیش از 44 هکتار ساخت‌وساز غیرمجاز در این منطقه رخ‌ داده است این در حالی است که هیچ زیرساختی برای آن در نظر گرفته نشده بود و این موضوع آسیب جدی را به مردم در این منطقه وارد کرد.

وی با اشاره به اینکه بسیاری از خانه‌ها شبانه با قوطی و فلز ساخته شدند، ادامه داد: این روستای کوچک پس از چند سال به بیش از 101 هکتار رسید و جمعیت آن نیز بالغ‌بر 30 هزار نفر شد؛ این اتفاقات در حالی رخ داد که امکانات لازم برای زندگی این تعداد جمعیت در آنجا فراهم نشده است.

دهیار محله مرتضی‌گرد با اشاره به اینکه بسیاری از دانش‌آموزان در این منطقه به‌واسطه نبود مدرسه مجبور به ترک تحصیل می‌شوند، در ادامه تشریح کرد:‌ این موضوع یک بیماری است و باید برای آن راهکار در نظر گرفته شود. در این میان آموزش‌وپرورش باید ورود پیدا کند تا دانش آموزان با مشکل روبرو نشوند.

وی با تأکید بر اینکه مدارس هرکدام درآمدهایی دارند و می‌توانند در حل این مشکل بیشترین تأثیرگذاری را داشته باشند ادامه داد: یکی از آثار بدی که این موضوع می‌تواند به همراه داشته باشد این است که دیگران با دیدن شرایط دانش آموزان ممکن است برای این بچه‌ها نگران شوند و این نگرانی را با ترحم برطرف کنند. این در حالی است که بدترین آسیب این ماجرا همین موضوع است. زیرا بچه‌ها نیازی به ترحم ندارند و باید شرایط درس خواندن برایشان مهیا شود.

محمدی اضافه کرد: چندوقت پیش قانونی در مجلس شورای اسلامی به تصویب رسید که بر اساس آن آموزش‌وپرورش باید هزینه رفت‌وآمد دانش‌آموزانی را که در نزدیکی محل زندگی‌شان مدرسه ندارند را با قرار دادن سرویس‌های رایگان بپردازد. این موضوع هنوز در این منطقه محقق نشده است و نبود وسایل رفت‌وآمد سبب می‌شود تعدادی از دانش آموزان که بیشتر از خانواده‌های کم‌بضاعت هستند از مدرسه رفتن دانش‌آموزانشان جلوگیری کنند.

انتهای پیام/4087