انتقاد رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی و صنایع دستی از نبود آموزش مهندسی در کشور

به گزارش خبرنگار آنا، سیدمحمد بهشتی در این نشست گفت: موضوعات و مشکلات عدیده ای که سرزمین ما امروزه با آن دست به گریبان است صرفاً به علت عدم آموزش و مطالعه است و اینکه چرا قبل از انجام هر گونه اقدامی بویژه در زمینه محیط زیست سوالی در مورد حاصلخیزی زمین و یا آفات آن پرسیده نمی شود.

بهشتی اظهار کرد: متاسفانه ما نسبت خود را با محیط اطراف از دست داده ایم و به نوعی اوتیزم یا درخودماندگی مبتلا شده ایم. روند بی‌رویه رشد حیات بشری و دست درازی بیش از حد به منابع طبیعی و افزون‌خواهی انسان‌ها چهره طبیعت کره زمین را رو به نابودی کشانده است و این موضوعات باعث بوجود آمدن حوادث غیر مترقبه سیل، زلزله و توفان های مهیب شده است.

وی گفت: اوتیزم بیولوژیک یک اختلال ژنتیک است نه اختلال بر اثر ابتلا به یک ویروس. اوتیزم نظام آموزشی را مختل می کند چراکه در دانشگاه های خود فقط تکنولوژی را آموزش می دهیم و از آموزش مهندسی که به هندسه و اندازه باز می گردد غافل شده ایم. باید به جای آموزش تکنولوژی اندازه های ایران را آموزش و بشناسیم، تکنولوژی حبس در زمان است، وجود ندارد و یک زمان نیز وجود نخواهد داشت و به همین علت هرچه وارد ایران می شود مقرون به صرفه نیست.

رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی و صنایع دستی خاطرنشان کرد: ایرانیان در حالی از دیرباز با محیط‌ زیست زندگی و در شرایط کمبود آب‌ از درختان کهنسال پرستاری می‌کردند که دوره رنسانس در شهرهای کشورهای اروپایی حتی یک درخت وجود نداشت. چرخه‌ای که اکنون بر هم ریخته‌ و سبب شده محیط زیست ایران به‌ شدت آسیب ببیند و امروز آب و سنگ یکی از پرمصرف ترین اقلام ایرانی ها است.

وی اظهار کرد: زمانی می‌توانیم از قوه به فعل درآییم که با محیط مأنوس شویم‌ و الفت برقرار کنیم، چون شرط محیط این است. در دوره‌ی رنسانس شرط بقا در اروپا، در ضدیت با درخت بود. درخت را از سر راه برمی‌داشتند تا زنده بمانند. اروپاییان در شهرها درخت نداشتند، درواقع درختان در محدوده زیست بشر نبودند اما در ایران و در شهرهای مختلف که شاهد زیست درختان کهنسال و پرستاری مردم از آن‌ها بوده ایم در ۷۰ سال اخیر نسبت با محیط مان دچار تحول شده‌ایم. به همین دلیل، آهنگ انقراض محیط در کشور به‌شدت به صدا درآمده است.

رئیس پژوهشگاه میراث‌ فرهنگی افزود: سرزمین ما دارای موقعیت خطیری است که با وجود شکننده و حساس بودن محیط زیست یا باید ما رفتار خود را تغییر دهیم و یا زمین بمیرد و به همین دلیل است که حالا رودخانه‌ها خشک می‌شوند، دشت‌ها با سرعت نور فرو می‌نشینند و شهرها برای ما خاطره می‌شوند.