امید برای بازگشت خطبه‌های ملی و تحلیلی به روز قدس؟
8 سال پس از سخنرانی روز قدس محمود احمدی نژاد (در مهر 86) که منجر به برهم خوردن مذاکرات هسته‌ای ایران و کشورهای غربی در آستانه به نتیجه رسیدن آنها شد، انتخاب علی لاریجانی به عنوان سخنران پیش از خطبه‌های نماز جمعه روز قدس و سخنان دقیق و حساب شده امروز او از این جایگاه که درست در بحبوحه مذاکرات هسته‌ای بیان شد، به نظر ناشی از یک عقلانیت و تدبیر بود و این پرسش را به وجود آورد که آیا می‌توان باز هم به بازگشت پیش خطبه‌ها و خطبه‌های ملی و تحلیلی به مراسم مهم روز جهانی قدس امیدوار بود؟
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، سید احمد علوی در یادداشتی با این مطلع، در روزنامه جمهوری اسلامی نوشت:
برای نسل انقلاب که با پیروزی انقلاب متولد شده و به تدریج بالیده و روز قدس را نیز به عنوان یک رویداد ملی و بلکه جهانی در خاطر دارد، خاطره خطبه‌های این روز هنوز از یاد نرفته است. البته ما که کوچک‌تر بودیم و گاه روزه‌های کودکی را نیز تجربه می‌کردیم، خطبه‌های فردی که مرحوم مرتضایی فر، یا همان وزیر شعار از او در کنار دیگر القاب به عنوان «کارشناس مساله فلسطین» یاد می‌کرد، تا حدی بلند و کشدار به نظر می‌آمد. اما کمی که بزرگتر شدیم، دریافتیم هاشمی رفسنجانی که به دلیل جایگاه خاصش در جهان اسلام به امام جمعه ثابت روزهای قدس تبدیل شده بود، چگونه با بازخوانی تاریخی مساله فلسطین و ارائه نگاهی به روز از تحولات روز فلسطین و منطقه، با نگاهی تحلیلی و نه شعاری، نمازگزاران جمعه و راهپیمایان روز قدس را با تحلیل‌های خود بهره‌مند می‌کند و طبعا بازتاب جهانی این خطبه‌ها نیز کارکرد خود را داشت.
همچنین سالها سخنران ثابت پیش از خطبه‌های روز قدس، حجت الاسلام ناطق نوری، رئیس وقت مجلس بود. شاید در دوره در اختیار داشتن دولت از سوی اصلاح طلبان، این برنامه چندان به چشم آنها خوش نمی‌آمد، اما بعدتر قدر همان سخنرانی‌ها بیشتر دانسته شد؛ زمانی که بر خلاف دوره اصلاحات که حتی یک بار هم تریبون نماز جمعه به رئیس روحانی ان داده نشد، تریبون پیش از خطبه روز قدس به رئیس‌جمهور احمدی نژاد داده شد و او برای حدود 8،7 سال سخنران ثابت این رویداد مهم بود.
او تنها در یکی از این سخنرانی‌های پیش از خطبه قدس، جملاتی بر زبان راند که روند مذاکرات در دولت خودش را به بن بست کشاند. 13 مهرماه 86 زمانی که علی لاریجانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی دولت نهم با هماهنگی مقامات عالی نظام در حال توافقی نسبتا مناسب با خاویر سولانا، مسوول وقت سیاست خارجی اتحادیه اروپا بود، سخنان رئیس‌جمهور وقت این روند متوقف کرد و زمینه ساز بغرنج شدن بحران هسته‌ای برای چندین سال شد.
محمود احمدی نژاد در آن مراسم با اشاره به این که «از نظر ما ماجرای جنجالی هسته‌ای ایران خاتمه پیدا کرده است» گفت که «ما دیگر حاضر نیستیم به عرصه سیاسی برویم و درباره حقوق ملت ایران با برخی از قدرتها بنشینیم صحبت کنیم»
| آن سالها با تمام هزینه‌هایش گذشت و اکنون آن سخنران پیش از خطبه تریبونی در دست ندارد. در عین حال چند سالی است که خطیب ثابت روز قدس تهران، فرد دیگری است. صرف نظر از مواضع و سوابقی که افکار عمومی از افراد سراغ دارند، باید پرسید خطبه‌های چنین افرادی چه میزان می‌تواند تاثیر خطبه‌های چهره‌ای چون هاشمی رفسنجانی را در افکار عمومی داخلی و بین‌المللی و جهان اسلام داشته باشد؟ |
او در ادامه به «بعضی ها» هم نصحیتی کرد و گفت که «بعضی‌ها در داخل هستند که متاسفانه دستشان به رسانه یا جایی بند است. اینها یا از روی ترس که برخی از این جنجالهای قدرتهای غربی را خیلی جدی حساب می‌کنند یا از روی موضوعات دیگری ناراحت‌اند. ناراحت هستند که مسئله هسته‌ای ایران این طور به فضل الهی به نفع ملت ایران حل شده است. ناراحت‌اند و می‌خواهند بی‌جهت در مسئله دخالت کنند. راه افتاده‌اند می‌گویند ما می‌خواهیم برای حل بن بست هسته‌ای راه حل بدهیم. کدام بن بست هسته ای؟ چه کسی در بن بست است؟ دنیا بداند ملت ایران این ملت الهی هیچ گاه بن بست نداشته است.
احمدی نژاد در ادامه سخنی گفت که بسیاری از رسانه‌ها با همان تیتر سراغ انعکاس آن سخنرانی رفتند: عده‌ای سرخود مذاکره می‌کنند! او گفت که «شما می‌خواهید آنها را از بن‌بست در بیارید؛ ملت ایران که در بن بست نیست، یا عده‌ای احساس مسئولیت کنند و سرخود بلند شوند بروند بخواهند با آنها مذاکره کنند، آنها هم استقبال کنند...»
این سخنان نه تنها به استعفای علی لاریجانی رایزن هسته‌ای کشورمان منجر شد، بلکه روندی که او به مدت دو سال برای حل مساله هسته‌ای بعد از شکستن تعلیق غنی‌سازی پیموده بود و در آستانه نتیجه دادن بود، ناگهان نابود کرد.
به هر تقدیر آن سالها با تمام هزینه‌هایش گذشت و اکنون آن سخنران پیش از خطبه تریبونی در دست ندارد. در عین حال چند سالی است که خطیب ثابت روز قدس تهران، فرد دیگری است. صرف نظر از مواضع و سوابقی که افکار عمومی از افراد سراغ دارند، باید پرسید خطبه‌های چنین افرادی چه میزان می‌تواند تاثیر خطبه‌های چهره‌ای چون هاشمی رفسنجانی را در افکار عمومی داخلی و بین‌المللی و جهان اسلام داشته باشد؟
مراد نگارنده بر خلاف بسیاری یادداشتهای این 6،5 سال، تکرار موضوع بازگشت آیت‌الله هاشمی به نماز جمعه نیست؛ اما آیا نمی‌توان تدبیری اندیشید که پیش خطبه و خطبه‌های روز قدس، نه تنها زمینه ساز بهانه جویی و سوءاستفاده و گزک گرفتن رسانه‌های بیگانه نشود، بلکه سخنان مطرح شده، به یک عنصر فعال و اثرگذار در کنار راهپیمایی مردم روزه‌دار تهران با آثار قوی بین‌المللی تبدیل شود؟
شاید استفاده از فردی چون علی لاریجانی که با بیانی حساب شده و دقیق در مقطع حساس کنونی پیش خطبه امروز قدس را خواند، زمینه امیدی را فراهم کرده باشد؛ تقویت امید برای بازگشت خطبه‌های ملی و تحلیلی به روز قدس.
انتهای پیام/
