قدمت استون‌هنج از انسان بیشتر است
بررسی‌های اخیر حاکی از آن است که ستون‌های غول‌پیکر استون‌هنج مدت‌ها پیش از رسیدن انسان‌ها در این منطقه وجود داشته‌اند و معماران ماقبل تاریخی این بنای یادبود را به دور این ساختار سنگی مرموز ساخته‌اند.
به گزارش گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا از DailyMail، بالاخره داستان مرموز این که چرا استون‌هنج روی فلات گچی در دشت سالزبری ساخته شده است، برملا شد.
یک متخصص ادعا می‌کنند که دو مورد از بزرگ‌ترین سنگ‌های استون‌هنج میلیون‌ها سال قبل از این که مردم دوره نوسنگی این بنا را بسازند، در این سایت قرار داشته‌اند.
به گفته دانشمندان، هم‌ترازی تصادفی این دو سنگ با طلوع و غروب بلندترین و کوتاه‌ترین روزهای سال باعث شده که مردم باستانی استون‌هنج را به دور آنها بسازند.
مایک پیتس متخصص تاریخ بریتانیا و یکی از دانشمندانی است که در سایت باستانی استون‌هنج حفاری تحقیقاتی داشته است.
وی در مقاله‌ای که اخیرا منتشر شده است، بیان می‌کند که در سال 1979، یک چاله به قطر شش متر در کنار سنگ هیل پیدا کرده است.
سنگ هیل در فاصله 75 متری از مرکز استون‌هنج قرار دارد. این سنگ که تقریبا 60 تن وزن دارد، برخلاف دیگر سارسن، نوعی ماسه‌سنگ، شکل و آرایش خاصی ندارد.
از نظر کسی که داخل استون‌هنج است و به سمت سنگ هیل نگاه می‌کند، خورشید در اواسط تابستان و زمستان در این نقطه طلوع و غروب می‌کند.
پیتز براین باور است که این چاله زمانی محل قرارگیری اصلی سنگ هیل بوده است.
دومین سنگ در مرکز حلقه سنگ‌ها در زمان انقلاب زمستانی و تابستانی، با سنگ هیل و خورشید هم‌تراز است. این سنگ که با نام «سنگ 16» شناخته می‌شود، نیز یک چاله در کنار خود دارد که گمان می‌رود جای اصلی آن بوده است.
پیت می‌گوید: «تاکنون گمان می‌کردیم که همه سارسن‌ها در استون‌هنج از مالبورگ داونز در چند کیلومتری این محل آمده است. ممکن است بعضی از سنگ‌ها محلی باشد و جای اصلی سنگ هیل همان چاله کناریش باشد».
وی افزود: «اگر بخواهید سنگ به این بزرگی را حرکت دهید، باید تراشش دهید تا راحت‌تر جابه‌جا شود مگر این که محل جابه‌‌جایی در همان نزدیکی‌‌ها باشد. منطقی به نظر می‌رسد که سنگ هیل از ابتدا در همین محل به صورت نیمه مدفون وجود داشته و فقط محل قرارگیری آن تغییر داده شده است».
سارسن، لایه‌ای از ماسه است که میلیون‌ها سال قبل روی لایه‌ای از گچ دشت سالزبری به وجود آمده است.
طی عصرهای یخبندان، خاک منجمد به طور مداوم باعث یخ زدن و ذوب شدن این لایه گچی شده است و سارسن‌ها را از هم پاچیده است. با گذشت هزاران سال، این سنگ‌ها زیر سطح غرق شده‌اند و چندین قطعه سنگ بیرون مانده‌اند.
این سنگ‌ها در اندازه‌های مختلفی هستند و در دشت سالزبری، مارلبرگ داونز، همپشایر، اسکس، دورست و کنت پیدا می‌شوند.
مترجم: هانا حیدری
انتهای پیام/
