عضو هیات علمی دانشگاه امام صادق(ع):
مهم‌ترین تجلی مخالفت با قانون در ادبیات مارکسیستی است
عضو هیات علمی دانشگاه امام صادق(ع) گفت: مهم‌ترین تجلی مخالفت با قانون، در ادبیات مارکسیستی است و در سطوح عینی منتقدین نظام سرمایه‌داری یعنی محرومین کنش ضد قانون دارند.
به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، علی صابری‌تولایی عضو هیات علمی دانشگاه امام صادق(ع) در سی و هشتمین نشست جنبش عدالتخواه دانشجویی با موضوع «قانون علیه عدالت» گفت: مهم‌ترین تجلی مخالفت با قانون در ادبیات مارکسیستی است. در سطوح عینی منتقدین نظام سرمایه‌داری یعنی محرومین کنش ضد قانون دارند، حجم بالای آمار بزهکاری هم به طبقه فرو دست و فقرا اختصاص دارد و اکثر متمکنین معتقد به قانون هستند.
وی ادامه داد: نظام سرمایه‌داری همیشه معتقد به ترویج قانون بود. نهادهای مالی بین المللی مثل صندوق تجارت جهانی که به عنوان نوامیس نظام سرمایه داری شناخته می شود، حاکمیت قانون را ترویج می‌کند.
این استاد دانشگاه افزود: مهم‌ترین نهادهای محافظ نظام سرمایه داری به شدت طرفدار حاکمیت قانون هستند. اما چرا عموما طبقه فرودست از قانون ناراضی و سرمایه دار از حاکمیت قانون خوشحال است؟
تولایی تاکید کرد: در ادبیات نظری مهم‌ترین مخالفت را مارکسیست‌ها با قانون دارند و مهم‌ترین موافقت را لیبرال‌هایی که در فعالیت‌های مدنی قائل به آزادی هستند و به طریق اولی در اقتصاد آزاد، اعتقاد به بازار آزاد دارند.
وی گفت: فرض بر این است که اراده‌ها در نهاد قانونگذار جمع شده است پس قانون چیز خوبی است چون قانون از آزادی و حقوق تک تک ما محافظت می کند. این ادعای اصلی طرفداران قانون است. این‌ها قانون را مقید کننده دیکتاتوری و قدرت می‌دانند.
عضو هیات علمی دانشگاه امام صادق(ع) اظهار داشت: بنابراین جامعه سالم جامعه‌ای است که مبتنی بر قانون باشد. این ادعای سنتی راست‌ها است. پس قانون دو کارکرد دارد، تضمین اراده جمعی است و نماد اعلام نظر تک تک افراد در سرنوشت جمعی شان است و دوم قانون مقید کننده اقلیت صاحب قدرت است.
تولایی ادامه داد: مارکسیست‌ها اما این ادعا را قبول ندارند و از قانون رازگشایی می‌کنند. نقاب‌های ظاهری را برمی‌دارند و نشان می‌دهند ذات قانون نقیض این ادعاست. می‌گویند اگر ساختار اجتماعی برابر نباشد ابزار قدرت برای سیطره بر ضعفاست.
وی گفت: قانون را زورمندان می‌نوشتند و یک زیربنای ناهمگون و نامنسجم است. قانون ابزار دست اغنیا است. بنابراین قانون نه تنها مقید کننده قدرت نیست بلکه کمک به ابزار قدرتمندان است. قانون در جامعه‌ای که مبتنی بر شکاف طبقاتی هست کمربند ایمنی وضع موجود است. حال زیربنای جامعه ایرانی مبتنی بر برابری هست یا نابرابری؟
این استاد دانشگاه تصریح کرد: من معتقدم چهل سال پیش در کشور، انقلابی رخ داد که اتفاق اول این بود که زیربنا عوض شد و اتفاق دوم این که قانون باز نوشته شد. من با ادعای دوم شدیدا مخالفت می‌کنم. نظام حقوقی ما بازمفهوم سازی نشده، جوهره قانون همان چیزی هست که در دیرزمانی در نظام بورژوازی غربی قبل از انقلاب نوشته شده و هنوز کار می‌کند.
تولایی ادامه داد: با این شکاف طبقاتی وحشتناک که زیربنا عوض نشده، رسالت جریان عدالتخواه و نسبتش با قانون عوض می‌شود. تمام تلاشی که بنده به عنوان کسی که دغدغه عدالت و برابری دارم، اگر قانون را نمی‌توانم باز طراحی کنم باید زیربنا را تغییر دهم، اگر زیر بنا تغییر نمی‌کند باید روبنا را تغییر دهم که قانون طرفدار انباشت سرمایه نباشد و بر خلاف وضع موجود حرکت کند، قانون تقدیس کننده بازار آزاد نباشد. هم قانون اساسی باید مفهوم پردازی شود هم قانون عادی.
انتهای پیام/
