گفت‌وگو با خواننده زیرزمینی که 6 آلبوم عاشورایی بدون مجوز دارد
موهای مدل جدیدش نشان از این دارد که او نیز مانند هم‌نسلان امروزی خود به سر و وضع ظاهری‌اش اهمیت می‌دهد و تلاش می‌کند همگام با مد روز پیش برود. خودش می‌گوید که از کودکی دل در گرو حضرت عباس(ع)، امام حسین(ع) و اهل‌بیت(ع) دارد.
شاهین جمشید‌پور، هنرمند جوانی است که در سال‌های اخیر فعالیت خود را در عرصه موسیقی آغاز کرده است. او به همراه فریبرز خاتمی در عرصه موسیقی فعالیت دارد. موهای مدل جدیدش نشان از این دارد که او نیز مانند هم‌نسلان امروزی خود به سر و وضع ظاهری‌اش اهمیت می‌دهد و تلاش می‌کند همگام با مد روز پیش برود. خودش می‌گوید که از کودکی دل در گرو حضرت عباس(ع)، امام حسین(ع) و اهل‌بیت(ع) دارد. در طول این سال‌ها نزدیک به 6 آلبوم منتشر کرده که همگی بدون مجوز از سوی وزارت ارشاد در اینترنت منتشر شده‌اند، حرف از برگزاری کنسرت که می‌شود، مانند سایر هنرمندان جوان تمایل زیادی به برپایی کنسرت دارد ولی به این مساله اشاره می‌کند که مدیران فرهنگی تا امروز کمتر نسبت به چنین مسائلی حمایت و توجه نشان داده‌اند. اگرچه این چیزها باعث نمی‌شود او و هنرمندان دیگری که در این مسیر همراهی‌اش می‌کنند، دست از فعالیت موسیقایی با مضامین مذهبی و عاشورایی بردارند. تلفیق نوحه‌های عاشورایی با موسیقی پاپ یکی از مولفه‌های کاری این هنرمند به شمار می‌رود. با او درباره انگیزه‌اش برای پرداختن به مضامین عاشورایی در موسیقی به گفت‌وگو نشسته‌ایم.
خوانندگی را از کجا شروع کردید و چه شد به سراغ مضامین عاشورایی رفتید؟
من فعالیت در حوزه موسیقی را از سال 86 شروع کردم. از آنجایی که ما از آذری‌زبانان اردبیل هستیم، عرق و علاقه خاصی نسبت به حضرت عباس(ع) داریم. نوحه‌هایی هم که دراین منطقه خوانده و اجرا می‌شود حول محور زندگی و رشادت‌های حضرت ابوالفضل (ع) است. در سال‌هایی که تازه وارد عرصه موسیقی شده بودم به این فکر افتادم دراین وادی کاری نو و تازه ارائه دهم. از طرفی دوست داشتم اگر اثری از من ارائه می‌شود حتما با این مضمون باشد. در سال 87 برای اولین‌بار به همراه فریبرز خاتمی یکی از هنرمندان موسیقی به انتشار سه‌تراک با این درونمایه پرداختیم. زمانی که من و فریبرز خاتمی تصمیم گرفتیم دراین عرصه فعالیت کنیم، به این فکر کردم که در سال‌های اخیر نوحه‌هایی که توسط برخی نوحه‌خوانان اجرا می‌شود، حالت کلیشه‌ای پیدا کرده و به‌رغم پتانسیل گسترده‌ای که دارد نمی‌تواند با مردم، خاصه جوانان ارتباط برقرار کند. این شد که تصمیم گرفتیم در ابتدای راه به شیوه پاپ و به‌گونه‌ای که به ساحت امام حسین(ع) و خاندان ایشان بی‌احترامی نشود، این نوحه‌ها را اجرا کنیم. هدف‌مان هم این بود که می‌خواستیم پیش از هر چیز، صدای عزاداری امام حسین (ع) به گوش‌ها برسد.
شما دراین سال‌ها چند آلبوم با مضامین عاشورایی منتشر کردید، اگر ممکن است درباره این آلبوم‌ها توضیح بدهید؟
آلبوم اول ما در سال 90 منتشر شد. این آلبوم «تشنه لب‌ها» نام داشت. سال 91 نیز آلبوم دیگری با عنوان «ماه حسین» منتشر کردیم که خدا را شکر با استقبال خوبی از سوی مخاطبان‌مان مواجه شد. «آهوی تشنه» نیز از دیگر آلبوم‌هایی بود که در سال 92 منتشر کردیم. سال 93 هیچ آلبومی منتشر نکردیم و تلاش کردیم روی شعرهایی که قرار است در کارهای آتی انجام دهیم، متمرکز شویم. ولی سال 93، آلبومی منتشر کردیم که به نوعی دربرگیرنده کارهایی بود که در سه سال گذشته آن انجام داده بودیم. نام این آلبوم که به‌نوعی گزیده و گلچینی از کارهای قبلی‌مان بود را گذاشتیم «سه‌ساله عاشورا». سال 94 آلبوم «سرباز شش ماهه» منتشر شد و سال بعد از آن هم «اشک مشک» را کار کردیم. آخرین آلبومی که از ما منتشر شد «عشق و عطش» نام داشت. نکته‌ای که باید درباره تمام آلبوم‌هایی که دراین سال‌ها کار کرده‌ایم، بگویم اینکه تمام این آلبوم به شکل دوصدایی و به وسیله من و فریبرز خاتمی اجرا شده است.
چون خودمان آذری‌زبان هستیم طبعا تمایل داشتیم با هنرمندانی که دراین منطقه فعالند، همکاری کنیم. روی این اصل دراین سال‌ها از اشعار شاعرانی چون رضا اردبیلی، سعید دهقان، علیرضا سلطان‌زاده، نوید ابوتراب و... بهره گرفته‌ایم. هرچند در کنار این شعرا، از آثار مدیحه‌سرایان بزرگ و پیشکسوتی که نوحه‌هایشان خاطرات زیادی را نزد دوستداران امام حسین(ع) و اهل بیت او یادآوری می‌کنند، استفاده کرده‌ایم.
دراین سال‌ها به فکر برگزاری کنسرت هم افتاده‌اید؟
طبعا دل‌مان می‌خواسته به برگزاری کنسرت بپردازیم ولی متاسفانه آن‌طور که باید مورد حمایت متولیان فرهنگی قرار نگرفته‌ایم. نکته‌ای که دراین زمینه حائزاهمیت است اینکه در حال حاضر، کشورهایی مثل ترکیه، جمهوری آذربایجان، گرجستان، روسیه، آلمان، اتریش، بوسنی و... که دارای جمعیت شیعه، خاصه آذری‌زبانان هستند، همیشه نسبت به اجرای برنامه‌های مذهبی گرایش و حمایت نشان می‌دهند. ولی درباره کشور ما این‌طور نیست و در قیاس با این کشورها به اجرای کنسرت‌های مذهبی علاقه‌مندی و حمایت نشان داده نمی‌شود. درحالی که ما هم فرزند این مرز و بوم هستیم و طبعا از سیاستگذاران فرهنگی و دست‌اندرکاران امر انتظار حمایت داریم. چه بسا با کمک و حمایت‌هایی هرچند کوچک بتوانیم موسیقی مذهبی را بیش از این در جامعه و در مجامع بین‌المللی فراگیر و جهانی کنیم.
فراموش نکنیم اصلی‌ترین رسالت موسیقی مذهبی این است که صدای مظلومیت، هدف و آرمان امام حسین(ع) را به گوش جهان برساند. این امر باعث ترغیب حرکت‌های سازنده‌ای در جامعه خواهد شد و تاثیرات آن می‌تواند جامعه‌ای ایده‌آل و بدون خشونت و نفرت را در‌بر داشته باشد. با این حال دراین سال‌ها تنها کسانی که دلسوزانه در کنارمان بودند تا به انتشار این آلبوم‌ها بپردازیم، محمد‌هادی نعمتی و حاج‌حسین علی‌مددی هستند که به لطف خدا و اهل‌بیت(ع)، به‌زودی آثار سمعی و بصری بیشتر و بهتری در زمینه امام حسین و مهدویت تولید و پخش خواهد شد.
منبع: فرهیختگان
انتهای پیام/
