دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
18 خرداد 1394 - 11:55
در فرانسه کشف شد

کشف جسد یک زن نجیب‌زاده قرن هفدهم که قلب همسرش را در سینه دارد + ویدئو

جسد یک زن اشراف‌زاده فرانسوی در میان 800 تابوت دیگر در شهر رن در شمال غربی فرانسه کشف شد. نکته جالب اینجاست که این زن، قلب همسرش را در سینه دارد و گویا همین امر موجب شده که جسدش سالم‌تر از بقیه اجساد باقی بماند.
کد خبر : 22206

به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از AncientOrigin، تابوت این زن که بدن و لباس‌هایش کاملا سالم باقی مانده، از سرب درست شده و در یک مقبره سنگی در صومعه «سنت جوزف» کشف شده است. باستان‌شناسان معتقدند که این زن 350 سال پیش مرده و به دلیل شرایط آب‌وهوایی حاکم بر این منطقه، تمامی لباس‌های او از جمله کلاه و کفش‌هایش به طرز عجیبی سالم باقی مانده‌اند.


باستان‌شناسان مرکز تحقیقاتی میراث فرهنگی ملی فرانسه حدس می‌زنند که جسد این زن متعلق به «لوئیس دی کوئنگو»، یکی از اشراف‌زادگان شهر برتانی در فرانسه است. جالب اینجاست که جسد شوهرش که «توسینت دی پرین» نام داشته در کنار او در یک محفظه دفن شده و جالب‌تر اینجاست که دانشمندان با بررسی‌های بیشتر دریافتند قلب پرین در سینه‌ همرش جا گرفته است. علاوه بر این، باستان‌شناسان کتیبه‌ حک شده‌ای را نیز در این محفظه یافتند.



دانشمندان معتقدند که در سال‌های دور رسم بر این بوده که اندام مرده‌ها را در بدن بستگان‌شان یا در خانه‌های مذهبی نگهداری می‌کردند. دانشمندان همچنین حدس می‌زنند که کوئنگو بعد از مرگ شوهرش در این صومعه زندگی می‌کرده و در همان سال‌ها تصمیم گرفته که بعد از مرگش، با قلب همسرش در سینه‌اش دفن شود.


تابوت کوئنگو یکی از پنج تابوتی است که در این منطقه توسط باستان‌شناسان باز شده‌اند و دانشمندان در حالی که فکر می‌کردند با یک مشت استخوان و خاک و غبار مواجه شوند، در عین ناباوری با جسدی کاملا سالم روبه‌رو شدند. به گفته باستان‌شناسان، هیچ کدام از اجساد کشف‌شده در این منطقه به خوبی جسد کوئنگو نبودند. شاید وجود قلب همسرش در سینه‌اش، دلیل سالم ماندن این جسد است!


به گفته باستان‌شناسان، کوئنگو در سال 1656 میلادی مرده و در زمان مرگش حدود 60 سال سن داشته است. آنها با بررسی بدن این زن به این نتیجه رسیدند که وی بر اثر سنگ کلیه و چسبندگی ریه جان خود را از دست داده است.


دانشمندان می‌گویند که قلب وی با مهارت بسیاری در جراحی برداشته شده است.


شهر رن بیش از 2000 سال قدمت دارد و مبدا شکل‌گیری آن به دهکده‌‌ای به نام کاندیت (Condate) برمی‌گردد که زبان مردمش گلی یا گلیش بوده است. گُلی یا گلیش زبانی است سلتی که در سرزمین گل بدان سخن گفته می‌شد. پیش از آنکه زبان لاتین عامیانه رواج پیدا کند در امپراتوری روم و در میان گل‌های روم این زبان رواج داشت. از این زبان صدها نوشته روی سنگ، سکه، سفال و دیگر اثرهای هنری و گهگاه روی فلز (سرب و روی) در دست است. همه اینها در منطقه فرمانروایی گل‌های رومی (فرانسه، سوئیس، ایتالیا، آلمان و بلژیک) یافته شده‌اند.



شهر رن


مترجم: نسترن صائبی


دانلود فایل صوتی

انتهای پیام/

ارسال نظر
قالیشویی ادیب