تجمع دانشجویان دانشگاه علم و صنعت برای چه بود؟/ شورای صنفی درگیر محدودیت‌های آیین‌نامه‌ای
تقریبا سال ۹۰ بود که شنیدیم شوراهای صنفی خبر ساز شده‌اند. خبر این بود: آیین نامه شوراهای صنفی تغییر کرد. اینکه دیگر قرار نیست دانشجو در حوزه‌های پژوهشی و آموزشی دخالت کند فقط قسمتی از آیین نامه مصوب زمان وزارت کامران دانشجو در وزارت علوم دولت احمدی‌نژاد بود.
به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، در این آیین نامه شوراهای صنفی به شوراهای صنفی – رفاهی تغییر کرد و امور آموزشی، پژوهشی و حقوقی، رسیدگی به مشکلات تشکل‌های دیگر و مسائل انضباطی از دستور کار شوراهای صنفی خارج شد. حالا تجمع صبح سه شنبه صنفی دانشجویان دانشگاه علم و صنعت برای پیگیری بعضی از مطالباتشان بهانه‌ای شده تا دوباره اشکالات آیین‌نامه جدید خودنمایی کند.
ما را به خیر تو امید نیست، شر مرسان
اینکه خبر تجمع دانشجویان علم و صنعت چه بود و به کجا رسید را از زبان دبیر شورای صنفی این دانشگاه می‌شنویم. پدرام در گفتوگو با خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری آنا می‌گوید: در این یک سال شورا با پیگیری‌های مداوم سعی در شناسایی مشکلات و حل آن‌ها داشت. اما در بسیاری از حوزه‌ها نتیجهٔ مطلوبی حاصل نشد. به نظر دانشجویان یک سال زمان مناسبی بود تا مدیریت در جهت بهبود اوضاع دانشگاه قدم‌های موثری بردارد اما از این فرصت بهره برداری درستی نشد و در واقع این تجمع را می‌توان نمود ناامیدی بدنهٔ دانشجویی از مدیریت دانشگاه تعبیر کرد.
از پدرام می‌پرسم آیا غیر از تجمع راه دیگری برای پیگیری مطالبات وجود نداشت؟ او تاکید می‌کند هدف شورای صنفی صرفا برگزاری تجمع نبود چرا که حتی تا شب قبل شورای صنفی سعی داشت با گفتوگو و تعامل مشکلات را حل کند اما در نهایت پس از طی کردن تمامی مسیر‌ها شورای صنفی به این نتیجه رسید که راهی به جز برگزاری تجمع وجود ندارد چرا که مسئولان دانشگاه حتی از دادن قول کتبی در راستای حل مشکلات سر باز زدند و این نشانگر این بود که در بسیاری از حوزه‌ها عزمی از سوی مسئولین برای حل مشکلات وجود ندارد.
از او در رابطه با مطالبات دانشجویان می‌پرسم؛ پدرام با تاکید بر وضعیت نا‌بسامان اینترنت در علم و صنعت به دلایل عدم رسیدگی به این موضوع می‌پردازد و می‌گوید: بررسی‌ها نشان می‌دهد که در بحث بهبود اینترنت بیشتر موضوعات فرهنگی و سیاسی مطرح است تا مسائل مالی و پهنای باند.
وی همچنین در موضوع خوابگاه‌ها به مدیریت خوابگاه اشاره می‌کند و می‌گوید در مدیریت خوابگاه از یک مدیر بی‌تجربه استفاده شده است که علاوه بر مشکلات قانونی برای تصدی این پست، برخورد‌های بسیار ناشایستی هم با دانشجویان دارد.
مطالبات ما فقط صنفی است
او همچنین با اشاره به افزایش قیمت غذا‌ها از کیفیت نامطلوب آن گله می‌کند و در ادامه می‌گوید: بخشی دیگر از مطالبات دانشجویان مربوط به تغییرات در حوزه معاونت فرهنگی و استعفای معاون فرهنگی می‌شود. موضوع بازگشایی انجمن اسلامی و کانون موسیقی و تاسیس تشکل‌های مستقل هم از مطالبات دیگر دانشجویان است. او با اشاره به اینک دفتری مناسب برای شورای صنفی تخصیص داده نشده، می‌گوید یکی از مهم‌ترین خواسته‌های تجمع کنندگان برکناری اعضای غیرقانونی شورای فرهنگی دانشگاه است.
از پدرام می‌خواهم بگوید به نظرش حل مشکلات صنفی از چه طریقی ممکن است؟ دبیر شورای صنفی علم و صنعت به نواقص آیین نامه رجوع می‌کند و تاکید دارد محدودیت‌های اعمال شده مثل منحل شدن شوراهای دانشگاه و دانشکده و حذف بسیاری از کمیسیون‌های شورای صنفی و... از بزرگ‌ترین مشکلات پیش روی شوراهای صنفی است و اگر آیین نامه اصلاح شود و مسئولان تعامل لازم را داشته باشند می‌شود امیدوار بود راه برای حل مشکلات هموار‌تر شود.
او معتقد است که وجود تشکل‌های مستقل سیاسی تاثیر به‌سزایی در عملکرد شورای صنفی خواهد داشت چرا که حساسیت بسیاری نسبت به عملکردهای این شورا به عنوان تنها نهاد مستقل دانشجویی وجود داشته و در نبود تشکل‌های سیاسی عده‌ای خواسته یا ناخواسته عملکردهای شورای صنفی را سیاسی تعبیر کرده و این قبیل حاشیه سازی همواره برای شورا مشکل ساز بوده است. از طرفی دیگر هم تشکل‌های مستقل می‌توانند در روند پیگیری مطالبات و بازتاب آن‌ها به خصوص مطالبات صنفی نقشی مثبت ایفا کنند.
انتهای پیام/
