هر که در خدمت مردم باشد دوام دارد
به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، آنچه میخوانید گزیدهای از سخنان مرحوم آیتالله هاشمی در اجلاس هفتادم دانشگاه آزاد اسلامی است. اجلاس هفتاد و یکم فردا بدون حضور او برگزار خواهد شد.
*آنچه به نفع مردم است حق است و آنچه به نفع مردم نیست باطل است. من واقعاً در تاریخ دانشگاه آزاد اسلامی این جریان (حق) را در طول 35 سال میبینم.
*دانشگاه آزاد اسلامی یک موجود مقدس بسیار بزرگی در سراسر کشور است که بال گشوده و درخت تنومندی است که شاخههایش در خانههاست.
*آنهایی که در خدمت مردم و به نفع مردم هستند، میمانند و دوام دارند چرا که اخلاص شرط است.
*در آن زمان(تأسیس دانشگاه آزاد اسلامی) مشکل این بود که نیروهای انقلابی دوآتشه کار غیردولتی و خصوصی را تحمل نمیکردند و میگفتند همه کارها باید دولتی باشد.
*گفتند باید امام(ره) اجازه دهد. ما به خدمت امام(ره) رفتیم، آمار دادیم و گفتیم که این کمبودها را داریم و این چیزها را هم نیاز داریم. ایشان که خیلی از ما هوشیارتر بود فوری قبول کردند و حتی حرف ما نیمهتمام ماند.
*من به امام راحل گفتم که نمیگذارند این کار انجام شود، ایشان گفتند آن با من. من گفتم حتی پول برای شروع کار نداریم که یک اتاق اجاره کنیم، که امام(ره) یکمیلیون تومان پول دادند تا کار پیش برود. کار را شروع کردیم و من هم در نماز جمعه توضیحی در این رابطه دادم.
*این دانشگاه که ساخته شد هیچ نفعی برای مؤسسان نداشت. در ابتدا من، آقای جاسبی، آیتالله خامنهای، آقای میرحسین موسوی، آیتالله موسوی اردبیلی و حاج احمدآقا که مشکلات ما را خیلی حل میکرد برای تأسیس دانشگاه آزاد پیشقدم شدند و فقط برای این بود که دانشگاهی تأسیس کنیم و نیاز مردم با اتکا به خود مردم تأمین شود.
*پایین این محوطه(مرکز علوم تحقیقات) چشمهای قرار داشت که مالک آن میخواست آن را به خیریه و یکی از نهادهای انقلاب بدهد و بر سر اصلاحاتی که پیش آمده بود آن را به امام(ره) داده بودند. امام نیز گفته بود برای آن در جلسه سران تصمیمگیری کنند و در جلسه سران نیز آن را به دانشگاه آزاد دادند و واحد علوم تحقیقات اینگونه شکل گرفت.
*این گروه مؤسس یک ریال هم نفع شخصی نبرد. آن ها کار زیاد داشتند و مدیریت اجرایی این کار را به عهده من قرار دادند.
*کلا در دانشگاه خیلی مزاحم داشتیم. عدهای کار غیردولتی را نمیپذیرفتند و آن را ارتداد از انقلاب میدانستند اما امام(ره) بود و جرأت نمیکردند مخالفت کنند و موفق نشدند.
*از اول سنگ بنای دانشگاه آزاد اخلاص بود. کسانی که حالا کار میکنند، وقت میگذارند، تدریس میکنند مانند بقیه جاها حقوق میگیرند اما در سالهای اول خیلیها حقوق نمیگرفتند.
*چند نفر آدم تندرو دانشگاه آزاد را به خاطر وضع فرهنگی محکوم میکنند. اما در این دانشگاه 200 مسجد آماده شده، اما دانشگاههای دولتی را ببینید که چه وضعی دارد. دانشگاه آزاد از وقف هم وقفتر است چون صاحب ملکی ندارد و صاحبش دانش است.
*در زمان احمدینژاد آنهایی که برای دانشگاه آزاد کار میکردند انگ میخوردند. هنوز هم مزاحمهای واقعی داریم که نمیخواهیم با آنها سر و کله بزنیم. ولی هرکسی که با دانشگاه آزاد مخالفت کرد شکست خورد. نمونه آن دولت قبلی بود که اولین بمب را در اساسنامه گذاشتند و میخواستند دانشگاه آزاد را از بین ببرند.
*در شورای عالی انقلاب فرهنگی یک بند از اساسنامه را اصلاح کردند در حالی که بر اساس اساسنامه هر تغییری در آن باید با نظر هیات مؤسس باشد، اما آنها این بند را بیاعتبار کردند. ما به دادگاه شکایت کردیم اما مدیریت قضایی حکم دادگاه را متوقف کرد. میخواستند هیات امنا را از ما بگیرند.
*یکی از معاونان وزیر علوم مصاحبه میکند که اسناد دانشگاه آزاد اعتبار ندارد. این در حالی است که وقتی یکی، دو شب قبل در شورای عالی انقلاب فرهنگی مسأله پالایش آموزش عالی مطرح بوده، مطرح شد که دانشگاه آزاد 50درصد آموزش عالی را برعهده دارد.
*درحالی که دانشگاههای دولتی این همه بودجه و پول میگیرند و امکانات در اختیار دارند اما ما یک ریال هم از دولت نمیگیریم و مالیاتی که کارمندان دانشگاه آزاد میدهند رقم عظیمی است.
*قبلا در نماز جمعه گفته بودم که مهمترین راه خدمت برای حذف اختلاف طبقاتی این است که محرومین درس بخوانند تا بتوانند به طبقه متوسط بیایند. دست روستاییان ما کجا به دانشگاههای دولتی میرسید؟ اما در شهرهایی دانشگاه ایجاد کردیم که اصلا تصورش را نمیکردند و ما از طرف نمایندگان شهرها، فرمانداران، استانداران و بزرگان تحت فشار قرار گرفتیم که در شهرهای مختلف دانشگاه آزاد تاسیس شود.
*دانشگاه آزاد بیش از شش میلیون فارغالتحصیل دارد یعنی شش میلیون خانواده خود را از دانشگاه آزاد میدانند؛ اگر این جمعیت در خارج تحصیل میکردند چقدر هزینه ارزی به کشور تحمیل میشد، ولی آنها در داخل تحصیل کردند و هیچ باری هم برای دولت نداشتند.
*برخی الان انتقاد میکنند که تحصیلکردهها بیکار هستند. خب معلوم است که وقتی که تحریم باشیم، رکود میشود و بیکاری به وجود میآید، اما وقتی تصمیم گرفتیم و آقای روحانی تحریم را شکستند، دنیا کشور ما را به عنوان نقطه تعادل و لنگر ثبات در منطقه شناخت.
*نمیدانم چرا بعضیها بیخود حسادت میکنند. این دانشگاه مال کسی نیست بلکه مال همه است. اگر دولت میتواند بیاید کاری انجام دهد، اما خب نمیتواند. ما تبلیغاتمان کم است و صدا و سیما هم که نکات مثبت را نمیگوید و اگر چیز منفی پیدا کند میگوید.
انتهای پیام/