توسط معاون علمی رئیس جمهور؛
دوومیدانی ایران در تنگنا و حال و روز ورزشکاران ناخوش/ صمیمی: مسافرکش می‌شدیم درآمدی بیشتری داشتیم
دوومیدانی ایران این روزها حال خوشی ندارد و شرایط برای ورزشکاران این رشته به قدری طاقت‌فرسا شده است که دیگر هیچ کدام انگیزه‌ای ندارند، این در حالی است که پنج ماه دیگر هم مسابقات قهرمانی آسیا پیش‌رو است.
به گزارش خبرنگار ورزشی آنا، نفس دوومیدانی ایران به شماره افتاده و حال و روز رشته مادر ورزش ایران خوب نیست. البته این موضوع اتفاق جدید در فدراسیون دوومیدانی نیست، ورزشکاران قبل از المپیک ریو از شرایط نابه‌سامان دوومیدانی گلایه داشتند، مشکلات مالی و نبود مربی و امکانات مناسب، توان آنها را گرفته بود اما به هر روی المپیک ریو پیش‌رو بود و ورزشکاران مجبور بودند با هر سختی سهمیه کسب کنند و به المپیک ریو برسند.
دوومیدانی کاران در المپیک ریو با 10 سهمیه راهی برزیل شدند، این تعداد سهمیه هواداران را امیدوار کرده بود تا شاید المپیک ریو برای دوومیدانی ایران خوش یمن باشد و حداقل تک مدال نقره احساس حدادی در المپیک لندن باز تکرار شود اما رکورد و نتیجه دوومیدانی‌کاران قبل از ریو نشان از این بود که فاصله دوومیدانی کاران ایران با بهترین های جهان بسیار زیاد است و بعید است آنها در المپیک ریو سهمی از مدال داشته باشد. البته که این اتفاق هم خیلی زود افتاد و دوومیدانی کاران المپیکی زودتر از حد تصور در المپیک ریو درجا زدند و آوردگاه این رشته در المپیک صفر بود.
بعد از المپیک ریو کیهانی رئیس فدراسیون دوومیدانی در نشست خبری خود عنوان کرد: «نتایج المپیک ریو راضی کننده نبود. البته برخی خوب کار کردند اما برای عده‌ای مصدومیت و حوادث رخ داد و بعضی از دوومیدانی‌کاران هم ضعیف کار کردند.»
صحبت کیهانی بعد از المپیک ریو نشان می‌داد آقای رئیس هم از نتایج به دست آمده دل خوشی ندارد و باید هر چه سریعتر طرحی نو دراندازد و این رشته در کما فرورفته را زودتر احیا کند. اما حالا با گذشت 6 ماه از المپیک ریو نه تنها اتفاقی برای دوومیدانی کاران نیفتاد بلکه تصمیمات عجیب و غریب بیشتر از گذشته آنها را در مضیقه قرار داد.
این روزها جدی ترین چالش ورزشکاران دوومیدانی کار نبود مربی است. مسابقات قهرمانی آسیا پنج ماه دیگر برگزار می شود و این در حالی است که هنوز وضعیت مربیان تیم ملی مشخص نشده است و معلوم هم نیست ورزشکاران تا آن زمان با چه شرایطی خودشان را برای این رقابت ها آماده می کنند.
تصمیم چالشی فدراسیون دوومیدانی
علاوه بر مشکلات مالی، کمبود امکانات، نداشتن اردوی برون مرزی و مربی، یکی دیگر از تصمیمات سوال‌برانگیز فدراسیون دوومیدانی طرح پاداش به جای حقوق بود، موضوعی که این روزها با واکنش شدید ورزشکاران روبه‌رو شده است.
هشت آبان ماه بود که جلسه سازمان تیم های ملی دوومیدانی یک خروجی مهم داشت و آن هم این بود که به جای حقوق ماهیانه پاداش های مطلوبی برای مدال آوران رقابت‌های مختلف این رشته در نظر گرفته شود.
تعیین پاداش ۵۰ میلیون تومانی برای مدال طلا مسابقات قهرمانی آسیا، پاداش ۳۰ میلیون تومانی برای مدال نقره و پاداش ۲۰ میلیون تومانی برای کسب مدال برنز رقابت های قهرمانی آسیا اگرچه اتفاقی خوب در این رشته بود اما قطع حقوق، خیلی از ملی پوشان را که کار و فعالیتی جز دوومیدانی نداشتند را با مشکل روبه‌رو کرد و همین موضوع هم باعث شده جمعی از ملی پوشان دوومیدانی در اعتراض به بی توجهی های فدراسیون و قطع حقوقشان بیانیه‌ای علیه فدراسیون دوومیدانی صادر کنند.
محمد صمیمی یکی از دوومیدانی کاران ایران که اتفاقا سابقه حضور در المپیک ریو را دارد و مدال آور مسابقات قهرمانی آسیا هم بود این روزها تک و تنها در اصفهان تمرین می کند و به بهبود شرایط فعلی هم امیدوار نیست. او در گفت‌و‌گو با خبرنگار ورزشی آنا درباره شرایط فعلی‌اش گفت: «دوومیدانی ایران مدتهاست که حال خوشی ندارد و من فکر نمی کنم مسئولان فدراسیون هم برایشان اهمیتی داشته باشد که ما با چه شرایطی تمرین می کنیم. تا زمانی که وضعیت مربی، حقوق و اردوهای ما مشخص نشود نمی توانیم به بهبود شرایط امیدوار باشیم. در حال حاضر دوومیدانی‌کارانی که در حال آماده شدن برای مسابقات قهرمانی آسیا هستند یک ریال حقوق نمی‌گیرند. با این شرایط کدام ورزشکار می‌تواند تمرین کند؟! مگر ما منبع درآمد داریم که فدراسیون حقوق 500، 600 هزار تومانی ما را قطع کرده است و با این شرایط هم از ما توقع مدال دارند؟ شنیدم که یکی از مسئولان اعلام کرده بود در نظر دارند حقوق بیت المال را درست هزینه کنند. چطور حقوق بیت المال برای آقایانی که بر روی صندلی ریاست نشستند ایرادی ندارد اما برای ما که در سرما و گرما ورزش های سنگین انجام می دهیم ایراد دارد؟!»
وی تاکید کرد: «ورزشکاران دوومیدانی‌کار نیاز به اسپانسر دارند. ما به غیر از دوومیدانی منبع درآمد دیگری نداریم و همه زندگی‌مان در دوومیدانی و تمرین خلاصه شده است. با این شرایط که اسپانسر در دوومیدانی نیست و حقوق ورزشکاران هم از طرف فدراسیون قطع شده است دیگر انگیزه ای برای تمرین کردن باقی نمی ماند. در حال حاضر دوومیدانی کارانی که در ادو هستند روزی 20 هزار تومان حقوق می‌گیرند که در پایان ماه مبلغ خنده داری می شود. اگر من مسافرکشی می‌کردم بیشتر از این درآمد داشتم.»
رضا قاسمی از دیگر ورزشکاران دوومیدانی کار است که او هم مانند دیگر سایرین از شرایط فعلی دوومیدانی ناراضی است. او در گفت و گو با خبرنگار ورزشی آنا گفت: «من در اصفهان تمرین می کنم و متاسفانه ما سالن نداریم و چرا که کشتی گیران در آنجا تمرین می کنند و من مجبورم در پیست اصفهان تمرین کنم که آنجا هم شرایط مناسبی ندارد. مدت 10 سال است که ماشین آلات دودزایی در کنار پیست دوومیدانی اصفهان قرار دارند و دود و بوی گازوئیل آنجا غیر‌قابل تحمل است. من همیشه می‌گویم با این شرایط سرطان نگیرم شانس آورده ام.»
وی در مورد اردوهای تیم ملی اظهار کرد: «اردوی اول ما در کیش بود و از روز گذشته اردوی تهران شروع شده است که به مدت 20 روز هم ادامه خواهد شد به هر حال مسابقات قهرمانی آسیا پیش رو است و همه ما در حال تلاش هستیم که بهترین نتیجه را به دست بیاوریم اما باید امکانات هم برای ما فراهم شود. متاسفانه حقوق ثابت ورزشکاران قطع شده و حقوق ما تا زمانی که در اردو هستیم روزی 20 هزار تومان است که در پایان مبلغ قابل توجهی هم نمی‌شود. متاسفانه لیگ ما هم پویا نیست و اسپانسرها در این بخش سرمایه گذاری نمی‌کنند به این دلیل است که کسی ما را نمی‌شناسد، ورزش ایران در فوتبال خلاصه شده است و دوومیدانی سهم ناچیزی دارد.»
وی تاکید کرد: «بودجه ما بسیار کم است. دوومیدانی 24 ماده دارد و ورزشکارانی زیادی در این رشته فعالیت می کند اما بودجه‌ای که به آن تعلق می گیرد بسیار ناچیز است. امیدوارم مسئولان وزارت ورزش فکری به حال ما کنند.»
لیلا رجبی هم یکی دیگر از ورزشکاران همیشه ناراضی فدراسیون دوومیدانی بود. او که تنها بانوی المپیکی در رشته دومیدانی بود به قدری قبل از المپیک ریو مورد بی توجهی قرار گرفت که بهترین روزهای فرصت برای تمرین را از دست داد و دیگر انگیزه‌ای برای شرکت در المپیک را نداشت. او در برزیل نتوانست انتظارات را برآورده کند و البته که نتیجه ای هم که به دست آورد با واکنش‌های زیادی همراه بود. به هر روی رجبی از مدال‌آوران مسابقات قهرمانی آسیا بوده اما این روزها جایی در فدراسیون ندارد و به گفته همسرش ( پیمان رجبی ) برای همیشه دوومیدانی را کنار گذاشته است و دیگر خیال بازگشت به این رشته را هم ندارد.
احسان حدادی هم از دیگر دوومیدانی کاران است که کمتر از او انتقاد می‌شنیدم اما صبر او هم لبریز شد و در نشست خبری خود از فدراسیون و بی‌توجهی‌های کیهانی ابراز ناراحتی کرده است. او عنوان کرده بود: «اینکه حقوق ورزشکار را قطع کنند اصلا درست نیست. اینکه تصمیم بر آن شد که حقوق ورزشکاران قطع شود یک اشتباه بود. متاسفانه کیهانی کمی بد قول است. باید بدانند که شرایط ورزش با بانک متفاوت است. کسی که به بانک می‌آید با کسی که ورزشکار است فرق می‌کند. متاسفانه در ایران هر کسی که مدال می‌گیرد رها می شود. من هم سه سال بعد از المپیک لندن رها شدم و با ماساژور تمرین می‌کردم.»
به‌هر روی؛ این بخشی کوچکی از دل پر درد دوومیدانی‌کاران ایران بود. حال ورزش ایران به خصوص در رشته های پایه خراب است و اگر مسئولان به آن توجهی نکنند دوومیدانی ایران روز به روز به قهقهرا می رود و در آینده نزدیک تمام ورزشکارانی که روزی گل سر سبد این رشته بودند بی انگیزه می شوند و برای همیشه عطای دوومیدانی را به لقایش می بخشند.
المپیک ریو با ناکامی بزرگ برای دوومیدانی کاران ایران به پایان رسید و این حداقل انتظار جامعه دوومیدانی است که مسئولان کمی به فکر باشند. سلطانی فر در یکی از صحبت‌هایش بر مدال‌آوری ورزش‌های پایه تاکید کرده بود اما باید بدانیم تا زمانی که امکانات وجود نداشته باشد و ورزشکاران انگیزه نداشته باشند این شرایط به همین صورت خواهد بود.
انتهای پیام/
