الهه احمدی: یک لحظه در المپیک غفلت کردم و همه چیز را از دست دادم/ هنوز نمی‌دانم چرا بر روی سکو نرفتم

به گزارش خبرنگار ورزشی آنا، تیم ملی تیراندازی با کسب 5 سهمیه بهترین نتیجه در تاریخ تیراندازی ایران را به دست آورد. این تیم در مهمترین آوردگاه ایران با 4 بانوی ایرانی به همراه یک مرد راهی ریو شدند تا شگفتی ساز این دوره از رقابت ها باشند، تیمی که حتی مسئولان هم باور داشتند بالاخره تیرشان به هدف می خورد و می توانند بر روی سکوی المپیک بروند اما تیرها یکی یکی به خطا رفت و تیراندازان دست خالی و بدون مدال به ایران برگشتند. در این میان الهه احمدی تنها مادر کاروان امام رضا (ع) در المپیک ریو بود، مادری که با تمام مشکلات باور داشت می تواند مدال خوشرنگ مسابقات المپیک را بر گردن بیاندازد و برای آن ماه‌ها تلاش کرد اما به گفته خودش المپیک رقابت لحظه هاست و در یک لحظه نتوانست در مرحله فینال درست تیر بزند و عنوان ششمی سهم او از آوردگاه ریو شد.

* همه ما باور داشتیم تیراندازی در المپیک ریو بر روی سکوی المپیک می رود، اما نشد.

- امید داشتیم امسال برای تیراندازی ایران خوش یمن خواهد بود و برای اولین بار بانوان ایرانی بر روی سکوی المپیک می‌روند اما متاسفانه این اتفاق نیفتاد. مسابقه مقدماتی خیلی سخت‌تر از مرحله فینال بود چرا که از بین 54 شرکت کننده باید در جمع 8 نفر قرار می گرفتم. من در عرض 45 دقیقه 40 تیر زدم که خیلی سخت گذشت، اما توانستم رکورد قابل قبولی را بزنم. در فینال هم در تیر 11 و 12 با اختلاف چند دهم از قهرمان المپیک شکست خوردم. مقام ششمی برای یک ورزشکار خانم خوب است، اما برای من نه. البته خدا را شکر می‌کنم که همین حداقل را به دست آوردم. اما من برای سکو به میدان المپیک رفته بودم. فضای المپیک با مسابقات دیگر غیرقابل مقایسه است.

* اما شما چهار سال پیش هم در المپیک لندن حضور داشت و حضور در این فضا را تجربه کرده‌ بودید؟

-نمی‌خواهم بهانه بیاورم اما در تیراندازی 10 متر تنها سه مدال توزیع می‌شود و 54 ورزشکار با یکدگیر باید رقابت کنند. متاسفانه در رشته ما عیار ورزشکار تنها با دو مسابقه سنجیده می شود و تیراندازان باید در مرحله مقدماتی جواز حضور در فینال را به دست بیاورند و در فینال هم رقابت ها بسیار به هم نزدیک است. ما باید در همان لحظه با شلیک تیر بهترین عملکرد را داشته باشیم، چون دیگر رده‌بندی و شانس مجدد وجود ندارد. مسابقات امسال با المپیک لندن به هیچ عنوان قابل مقایسه نبود چرا که هر سال تعداد تیراندازان حرفه ای بیشتر می شوند و به طبع رقابت با آنها هم سخت‌تر است. تیراندازانی که در المپیک ریو حضور داشتند قدرتمندتر از رقبایم در المپیک لندن بودند.

* تکرار مقام المپیک لندن در ریو نتیجه‌ای نبود که پیش‌بینی‌ آن را کرده بودید؟

-نه متاسفانه. من مدت‌ها تمرین کردم و در این چندسال همیشه رنکینگ یک جهانی را در اختیار داشتم و هنوز نمی‌دانم چرا نتوانستم به سکوی المپیک برسم. با توجه به رکوردهایی که در تمرینات و همچنین مسابقات قبل از المپیک داشتم این امید بود که حتی بر روی سکوی اول بایستم اما متاسفانه المپیک جایگاه لحظه هاست و من در لحظه همه چیز را از دست دادم.

* به نظر حواشی قبل از اعزام به المپیک یکی از علت های نتیجه نگرفتن شما در برزیل بود.

- متاسفانه تیم ما با اینکه در کسب سهمیه موفق بود اما به جای اینکه بر روی تمرینات تمرکز کند درگیر حواشی چون کمبود فشنگ و لغو اردوها بود. اگرچه ما تلاش می‌کردیم که به این مسائل اهمیتی ندهیم و به تمرینات فکر کنیم اما زمانی که ورزشکار به جای اینکه به رکورد و تمریناتش فکر کند استرس این را دارد که امروز فشنگ برسد و یا هفته دیگر به اردو اعزام می شود یا خیر؛ با این شرایط توقع کسب مدال کمی بی انصافی بود. المپیک صحنه رقابت ورزشکاران است و کسی به ما نمی گوید چون شما امکانات نداشتید این دو امتیاز را به شما می دهیم.

* این درست اما شما با وجود این شرایط هم امید داشتید که روی سکو بروید؟

-انسان به امید زنده است. نه من، بلکه تمام ورزشکاران کاروان امام رضا این امید را حداقل به خودشان می‌دانند که به روی سکو می‌روند.

* به المپیک 2020 هم فکر می کنید؟

- قطعا همین طور است. من همیشه در مصاحبه هایم گفتم به آینده امید دارم و همچنان با قدرت به راهم ادامه خواهم داد. از طرفی رشته تیراندازی محدودیت سنی ندارد و اگر ورزشکار تنها تمرکز بالایی داشته باشد در تیراندازی موفق می‌شود. به طور حتم اگر الهه احمدی توان تحمل شکست ها و ناکامی ها را داشته باشد در المپیک 2020 هم مقتدرتر از قبل حضور خواهد داشت. شرط اول من برای موفقیت این است که باید با رقبایم در داخل کشور رقابت کنم و بعد از آن در سطح بین المللی با حریفان روبه‌رو شوم.

* اخباری که از امنیت برزیل به گوش ما می رسید کمی نگران کننده بود برای شما اتفاق خاصی نیفتاد؟

- خوشبختانه ما شرایط خوبی داشتم. البته برخی تیم‌ها دچار مشکل شدند و حتی دزد هم اموال آنها را سرقت کرد. نمونه آن در کاروان ایران هم بود و متاسفانه پول‌های احسان حدادی و رضا قاسمی دزیده شد اما در مورد گروه ما این اتفاقات نیفتاد. امنیت برزیل و دهکده پایین بود و کشورهای دیگر هم این مشکل را داشتند.

* پتانسیل تیراندازی ایران چقدر است و می توانیم امیدوار باشیم در آینده حرفی برای گفتن داریم؟

- پتانسیل بسیار بالاست و ورزشکاران مستعدی هم در این رشته داریم. در المپیک ریو مربیان چین و ایتالیا که شاگردانشان دو طلای المپیک را در کارنامه خود دارند نسبت به ما عکس‌العمل خوبی نشان می دادند و از اینکه ایران در این رشته حرفی برای گفتن دارد و چهار بانوی ایرانی به این رقابت ها اعزام شده بودند تعجب می کردند. اگر مسئولان ما را باور کنند و شرایط را برای تیراندازی فراهم کنند به طور حتم نسل خوبی در این رشته به تیم ملی اضافه خواهد شد.

* مهمترین رقابت پیش روی شما در آینده چیست؟

- من به رقابت های فینال فینالیست ها دعوت شدم و یک ماه دیگر عازم این مسابقات خواهم بود. پارسال در این رقابت به مدال طلا رسیدم و قرار است امسال در جمع 10 تیرانداز برتر دنیا حاضر شوم و با آنها رقابت کنم. مسابقات جهانی و وردکاپ را هم پیش رو داریم اما مهمترین مسابقات ما قهرمانی آسیا است که دو سال دیگر برگزار می شود.

* حرف پایانی؟

-از همه مردم ایران عذرخواهی می کنم و شرمنده آنها شدم. تمام تلاشم را کردم تا به سکوی المپیک برسم و حق تمام بانوان ایرانی را ادا کنم اما متاسفانه هنوز نمی دانم چرا به سکوی المپیک نرسیدم. من همه سختی ها را تحمل کردم و با شرایط بسیار سختی به المپیک رسیدم. هم اکنون وقتی رکوردهایم را در تمرینات مقایسه می کنم نمی توانم باور کنم چرا با این رکوردها و آمادگی خوب نتوانستم به مدال برسم. به هر حال المپیک میدان سخت مبارزه است و امیدوارم المپیک 2020 برای من و جامعه تیراندازی با اتفاقات خوش همراه باشد.