نگاه هابل به ستاره‌ای که مدت‌ها پیش مرده است
به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل ازNASA، رشته‌های پرچین و شکن که در تصویر دیده می‌شود، مربوط به گاز یونیده به نام DEM L۳۱۶A می‌شود که در فاصله‌ای نزدیک به ۱۶۰ هزار سال نوری از زمین قرار دارد و درون یکی از همسایه‌های نزدیک کهکشان راه شیری یعنی «ابر بزرگ ماژلان» یا LMC جای دارد.
انفجاری که DEM L۳۱۶A را به وجود آورده است، نمونه‌ای از یک ابرنواختر یا سوپرنوای فعال و درخشان است که به نام ابرنواخترهای نوع Ia مشهور هستند. این ابرنواخترها، از نظر دانشمندان، زمانی به وجود می‌آیند که یک کوتوله سفید به اندازه زمین آنقدر مواد از «ستاره همدم یا ندیم» بگیرد که جرم هسته‌اش از آستانه همجوشی هسته‌ای بگذرد. در این صورت است که حجم عظیم انرژی به شکل یک انفجار شدید و درخشان گرماهسته‌ای آزاد می‌شود و لایه‌های بیرونی ستاره را با سرعت بسیار زیادی به فضا پرتاب می‌کند.
این گازهای پخش‌شده با پیشروی در مواد میان‌ستاره‌ای آنها را گرم می‌کند و باعث یونش و برافزوختگی آنها می‌شوند. نمونه‌ای از این برافروختگی و پرتوافکنی همین تصویری است که تلسکوپ هابل گرفته است.
ابر بزرگ ماژلان که مانند یک ماهواره دور کهکشان راه شیری می‌چرخد، چهارمین عضو بزرگ از گروه محلی کهکشان‌هاست.
DEM L۳۱۶A تنها ابرنواختری نیست که از ابر بزرگ ماژلان باقی مانده است. تلسکوپ هابل سال ۲۰۱۰ نیز بقایای یک ابرنواختر با نام SNR ۰۵۰۹ و در سال ۲۰۱۳ بقایای SNR ۰۵۱۹ را نیز به تصویر کشیده بود.
ستاره همدم یا ندیم چیست؟
ستاره دوتایی به یک سیستم ستاره‌ای است که در آن دو ستاره به هم نزدیک هستند و به دور مرکز سنگین مشترک میان خود گردش می‌کنند. به این ستاره مرکزی ستاره ندیم و یا ستاره همدم گفته می‌شود. بررسی‌های جدید نشان می‌دهند که درصد زیادی از ستارگان بخشی از یک سیستم حداقل دو ستاره‌ای هستند. ستارگان دوتایی در اخترفیزیک بسیار مهم هستند زیرا ویژگی‌های مدار آنها جرم و چگالی آن ستارگان را برای اخترشناسان مشخص می‌کند.
مترجم: نسترن صائبی
انتهای پیام/
