ایران چگونه در سال 1361 اسرائیل را در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی محکوم کرد؟
نماینده سابق ایران در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی گفت: «در تدوین ان.پی.تی و منشور سازمان ملل متحد از حقوق بشر آمریکایی استفاده شده است که از نظر من مشکل دارد.»
به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری آنا به نقل از ایسنا، علی اصغر سلطانیه در نشست تخصصی بازخوانی مفهوم حقوق بشر و تروریسم در دو نگاه آمریکایی و اسلامی با تاکید بر این که حقوق بشر آمریکایی از اساس مشکل دارد، گفت: «حقوق بشر آمریکایی در معاهده ان.پی.تی و نیز در منشور سازمان ملل متحد آمده است که از نظر من مشکل دارد.»
او ادامه داد: «پانزده سال نماینده ایران در سازمان ملل متحد بودم و به این باور رسیده‌ام که منشور سازمان ملل متحد با اهداف و منافع قدرت‌های جهان ولی با رنگ و لعاب حقوق بشری نوشته شده است.»
سلطانیه با توضیح خاطراتی از زمان نمایندگی خود در سازمان ملل متحد، تاکید کرد: «با وجود این که ما انتقادی به منشور حقوق بشر سازمان ملل متحد و برخی مواضع آن‌ها داریم ولی با عضویت در سازمان ملل متحد می‌توانیم از حق وتوی خود و اثرگذاری در سازمان ملل متحد استفاده کنیم.»
وی تاکید کرد: «در تدوین معاهده بین‌المللی قانون سازمان ملل متحد همه حق وتو دارند و اگر کسی از حق وتوی خود استفاده نکند مدیون است. ما می‌توانیم در سازمان ملل متحد عضویت داشته باشیم و حداقل جایی که مواضع آن‌ها با ارزش‌های اسلام ناب محمدی در تضاد قرار گیرد مخالفت خود را ابراز کنیم.»
نماینده پیشین ایران در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی خاطرنشان کرد: «در سال1361 به وین رفتم تا از حق رای ایران به عنوان عضو آژانس بین‌المللی انرژی اتمی استفاده کنم ولی در عین ناباوری به من گفتند که بعد از انقلاب اسلامی، ایران دیگر در این سازمان حق رای ندارد و این در حالی است که قرار بود در کنفرانسی رژیم صهیونیستی برای حمله به راکتور عراق محکوم شود و این برای ایران خیلی سخت بود که در این کنفرانس حضور نداشته باشد.»
او ادامه داد: «طبق قرار باید مبلغ عضویت واریز می‌شد تا ایران بتواند از حق رأی خود در آژانس استفاده کند. با تماس‌هایی که از یک کابین کوچک با ایران گرفتم سرانجام 17 سپتامبر (26 شهریور) پول واریز و حق رای به ایران داده شد.»
وی ادامه داد: «کنفرانس آغاز و سفیر عراق که نماینده صدام نیز بود در صدر مجلس نشسته بودند و در واقع ما نیز باید به عنوان موافق محکومیت اسرائیل با نماینده صدام هم‌صدا می‌شدیم و این برای من که جنگ را از نزدیک دیده بودم خیلی سخت بود. بنابراین در سخنرانی خود اعلام کردم با وجود حملات عراق و اقدامات آن‌ها علیه کشورمان، ما رژیم صهیونیستی را برای حمله به راکتور عراق محکوم می‌کنیم.»
سلطانیه گفت: «چندی بعد آمریکا در کنفرانس عمومی آژانس بین‌المللی اتمی در بیانیه‌ای متذکر شد که اگر علیه اسراییل قطعنامه‌ای صادر شود آمریکا از عضویت آژانس خارج خواهد شد و این در حالی است که آمریکایی‌ها 25 درصد از بودجه آژانس را تامین می‌کردند و خروج آن‌ها مساوی با منحل شدن آژانس بود.»
وی ادامه داد: «در همان زمان حق عضویت ایران شش دهم درصد بود که هنوز به طور کامل پرداخت نشده بود و بعدا واریز شد ولی با توجه به این که کوتاه آمدن در قبال حمله اسراییل را بدعتی خطرناک برای آیندگان می‌دیدم باز هم با تهران تماس گرفتم و با آن‌ها گفت‌وگو کردم و این پیشنهاد را مطرح کردم که ایران در صورت خروج آمریکا از آژانس اعلام کند که 25 درصد حق عضویت آمریکا را تا ابد پرداخت خواهد کرد. البته ما کاملا در فضای انقلابی سال 61 بودیم و در همان فضا آن‌ها قبول کردند چرا که من به آن‌ها گفتم این یک بلوف بیش نیست.»
این دیپلمات کشورمان با بیان این‌که در جلسه بعدی آژانس رسما اعلام کردم که در صورت خروج آمریکا، ایران حق عضویت این کشور را پرداخت خواهد کرد، گفت: «سکوت مرگباری در جلسه حاکم شد و نتیجه آن شد که قطعنامه علیه اسراییل و با 41 رای تصویب شد. همان لحظه گفتم این یک رای همان رای ایران است و اهمیت عضویت ما در آژانس را نشان می‌دهد.»
سلطانیه ادامه داد: «هیات آمریکایی و فرانسوی پس از تصویب قطعنامه به نشانه اعتراض سالن کنفرانس را ترک کردند و در همان لحظه نگاه تمام هیات ایرانی به سمت من برگشت که مگر تو نگفتی آمریکایی‌ها بلوف می‌زنند پس چرا سالن را ترک کردند. پس از سه ماه ترک و شرکت نکردن هیات‌های آمریکایی آن‌ها همچنان عضو سازمان ملل متحد ماندند و طبق ماده 19 اساسنامه، رژیم صهیونیستی از حقوق و مزایای عضویت در سازمان محروم شد و این تنها باری بود که این ماده برای یکی از اعضا استفاده شد. این بخش از گفته‌های من در پایان کتاب آقای البرادعی نیز ذکر شده است.»
انتهای پیام/
