کمیسیون ایمنی هسته‌ای کانادا (CNSC) روز جمعه مجوز ساخت یک راکتور مدولار کوچک (SMR) از نوع GE Hitachi BWRX-۳۰۰ را به شرکت انتاریو پاور جنریشن (OPG) در سایت دارلینگتون نیو نیوکلیر پروجکت در کلارینگتون، انتاریو، در شرق تورنتو اعطا کرد. این اولین مجوز ساخت SMR در کانادا است و قرار است، این راکتور تا سال ۲۰۲۸ تکمیل شود و از ۲۰۲۹ برق‌رسانی را آغاز کند.
OPG قصد دارد در نهایت چهار راکتور BWRX-۳۰۰ در این سایت بسازد که هر کدام ۳۰۰ مگاوات برق تولید می‌کنند و در مجموع می‌توانند ۱.۲ میلیون خانه را تأمین کنند. سایت دارلینگتون، که هم‌اکنون میزبان چهار راکتور آب سنگین تحت بازسازی است، از مدت‌ها پیش برای توسعه هسته‌ای جدید در نظر گرفته شده بود و آماده‌سازی‌هایی مانند خطوط تأسیسات و ساخت یک کارگاه در محل انجام شده است.
با این حال، این پروژه با موانع قابل‌توجهی مواجه است. راکتور BWRX-۳۰۰ هنوز در هیچ کجای جهان ساخته یا راه‌اندازی نشده و یک طراحی ناآزموده محسوب می‌شود. این راکتور که از گردش طبیعی برای خنک‌سازی استفاده می‌کند و به ویژگی‌های ایمنی غیرفعال مجهز است، تا سال ۲۰۲۳ تنها مراحل ۱ و ۲ بررسی طراحی فروشنده (Vendor Design Review) CNSC را گذرانده و هنوز تأیید کامل طراحی را دریافت نکرده است.
در آمریکا نیز، تنها طراحی SMR شرکت NuScale با ظرفیت ۵۰ مگاوات در سال ۲۰۲۲ تأییدیه رگولاتوری گرفته، اما هیچ پروژه تجاری از آن به بهره‌برداری نرسیده است. اگر این راکتور در کانادا ساخته و راه‌اندازی شود، اولین SMR در خارج از چین و روسیه خواهد بود، اما مسیر پرپیچ‌وخمی پیش رو دارد.
مجوز فعلی تنها ساخت یک واحد را پوشش می‌دهد و بهره‌برداری از آن نیازمند مجوز جداگانه‌ای است که باید در آینده از CNSC دریافت شود. این مجوز همچنین شامل نقاط توقف نظارتی است که OPG را ملزم می‌کند در مراحل کلیدی ساخت، تأییدیه‌های بیشتری از CNSC دریافت کند.
علاوه بر این، تعرفه‌های گسترده دونالد ترامپ، شامل ۱۰ درصد بر همه کالاهای وارداتی و ۱۰۴ درصد بر واردات از چین، می‌تواند پروژه را تحت تأثیر قرار دهد. طراحی و تأمین سوخت BWRX-۳۰۰ توسط GE Hitachi آمریکا انجام می‌شود و چین در واکنش به تعرفه‌ها، صادرات مواد معدنی کمیاب مانند جاذب‌های نوترونی مورد استفاده در میله‌های کنترل را محدود کرده است.
این وابستگی به فناوری و سوخت آمریکایی، نگرانی‌هایی درباره خودکفایی انرژی در کانادا ایجاد کرده، به‌ویژه که راکتورهای موجود دارلینگتون از طراحی کانادایی استفاده می‌کنند و به اورانیوم طبیعی داخلی وابسته‌اند.
در صورت موفقیت، این پروژه می‌تواند کانادا را به پیشگام SMR در گروه G۷ تبدیل کند، اما تأخیرات احتمالی ممکن است پروژه‌های دیگر، مانند پروژه پالیسیدز در میشیگان که قصد دارد یک نیروگاه تعطیل‌شده را احیا کند و دو SMR تا سال ۲۰۳۰ بسازد، را جلو بیندازد.
theregister با اعلام این خبر نوشت: با توجه به طراحی ناآزموده، موانع رگولاتوری و تأثیرات تعرفه‌ها، تکمیل این پروژه تا ۲۰۲۸ و بهره‌برداری تا ۲۰۲۹ همچنان با تردیدهای زیادی همراه است. OPG اعلام کرده که برای سه واحد دیگر نیز برنامه‌ریزی و صدور مجوز را آغاز کرده، اما ساخت آن‌ها به دهه ۲۰۳۰ موکول خواهد شد.
