چرا نباید شخصیت و حقوق کودک را فدای لایک‌های اینستاگرامی کنیم؟
رشد روزافزون رسانه‌های اجتماعی، سبک زندگی خانواده‌ها را دگرگون کرده و والدین، اکنون می‌توانند لحظات کودکان خود را با جهان به اشتراک بگذارند اما این امر عواقب حقوقی و روانی هم برای کودکان دارد.
خبرگزاری آنا ـ محمدمهدی سیدناصری، مدرس دانشگاه و پژوهشگر حقوق بین‌الملل کودکان: در عصر رسانه‌های اجتماعی، به اشتراک‌گذاری تصاویر و اطلاعات کودکان توسط والدین پدیده‌ای رایج شده است. هرچند این عمل ممکن است جهت ثبت خاطرات و ارتباط با دیگران صورت گیرد، اما عواقب حقوقی و روانی آن برای کودکان کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد.
رشد روزافزون رسانه‌های اجتماعی، سبک زندگی خانواده‌ها را دگرگون کرده است و والدین، اکنون می‌توانند لحظات کودکان خود را با جهان به اشتراک بگذارند، اما این اشتراک‌گذاری بدون در نظر گرفتن حقوق و حریم شخصی کودکان می‌تواند تبعات جبران ناپذیری داشته باشد. شخصیت کودک در مراحل ابتدایی زندگی به شدت تحت تأثیر محیط و تعاملات اجتماعی قرار دارد و نقض حریم خصوصی می‌تواند به عزت نفس، اعتماد به نفس، و هویت او آسیب برساند.
حقوق کودک در قوانین بین‌المللی، از جمله کنوانسیون حقوق کودک سازمان ملل متحد، به رسمیت شناخته شده است. این حقوق شامل حفاظت از حریم خصوصی، جلوگیری از بهره‌برداری، و احترام به شأن و کرامت کودک است. انتشار تصاویر و اطلاعات شخصی در فضای مجازی، چه عمدی و چه غیرعمدی، می‌تواند این حقوق را نقض نماید. تحقیقات نشان می‌دهد که اشتراک‌گذاری بیش از حد اطلاعات شخصی کودکان یا (Sharenting) ممکن است پیامد‌های ناگواری را به‌دنبال داشته باشد همچون؛ کاهش اعتماد به والدین و نهاد خانواده، تأثیر منفی بر عزت نفس، قرار گرفتن در معرض قلدری سایبری و ایجاد یک هویت دیجیتالی ناخواسته!
هویت دیجیتال و اثرات بلندمدت هویت دیجیتال و تصویری از یک فرد در فضای مجازی است که ممکن است با هویت واقعی او هم‌خوانی نداشته باشد. تصاویر و اطلاعاتی که والدین منتشر می‌کنند می‌تواند تأثیری دائمی بر روابط اجتماعی و شغلی آینده کودک بگذارد. حال در فرصت کوتاه باید به چند راهکار موثر نگریست همچون؛
۱-پرسش از خود؛ پیش از انتشار هر تصویر یا اطلاعاتی، والدین می‌بایست از خود بپرسند که آیا این محتوا در آینده می‌تواند برای کودک آزاردهنده باشد؟
۲- حریم شخصی کودکان؛ از تنظیمات حریم خصوصی پلتفرم‌ها استفاده نمایید تا فقط افراد معتمد به اطلاعات دسترسی داشته باشند.
۳- مشارکت کودکان؛ اگر کودکان به سن کافی و بلوغ نسبی رسیده‌اند، باید نظر آنها را در مورد انتشار اطلاعات شخصی‌شان جویا شوید.
۴- آموزش؛ والدین می‌بایست درباره‌ی مخاطرات فضای مجازی و حقوق دیجیتال آموزش ببینند.
حفظ حقوق و شخصیت کودکان در دنیای دیجیتال، وظیفه‌ای اخلاقی و قانونی است. والدین باید پیش از انتشار هرگونه محتوایی که مرتبط با کودک خود می‌باشد، پیامد‌های بلندمدت آن را بسنجند! آگاهی و آموزش می‌تواند به والدین کمک نماید تا به جای بهره‌برداری ناخواسته از کودکان، محیطی امن برای رشد سالم آنها فراهم کنند؛ و یادمان باشد که با آموزش هر تغییری امکان پذیر است.
انتهای پیام/
با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
