دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
با هدف تفکر افراد در مورد آینده؛

طراحی دوربینی که برای یک عکس به هزار سال زمان نیاز دارد

طراحی دوربینی که برای یک عکس به هزار سال زمان نیاز دارد
یک فیلسوف تجربی دوربین عکاسی طراحی کرده است که یک هزار سال طول می‌کشد عکس بگیرد تا مردم را وادار کند بیشتر به آینده فکر کنند.
کد خبر : 890412

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از فست کامپنی، یک فیلسوف تجربی دوربین عکاسی طراحی کرده است که یک هزار سال طول می‌کشد عکس بگیرد تا مردم را وادار کند بیشتر به آینده فکر کنند. سال 3015، شاتر این دوربین خلاقانه در نهایت روی یک عکس هزارساله از تِمپ در آریزونا کلیک خواهد کرد.

این دوربین هزارساله، همراه با دوربین دیگری که امسال در کالج امهرست در ماساچوست نصب خواهد شد، آخرین آزمایش در عکاسی فوق آهسته از هنرمند و فیلسوف تجربی «جوناتون کیتس» است که سال گذشته در برلین دوربینی ساخت تا یک قرن طول بکشد که عکس بگیرد.

کیتس می‌گوید: این در مورد نگاه کردن، به درون و در طول زمان، با عبارات مختلف است. دوربین 100 ساله در مورد رابطه با نسلی است که هنوز متولد نشده است. توسعه شهری که ما مسئول آن هستیم، آیندگان را به هر طریق ممکن تحت تأثیر قرار می‌دهد، بیش از اینکه بر ما تأثیر بگذارد بر آنها اثر خواهد داشت، با این حال آنها کمترین قدرت را برای انجام هر کاری در مورد آن دارند.

این عکس هزارساله قرار است مردم را وادار کند بیشتر به آینده فکر کنند تا تأثیرات انتخاب های امروز ما را در گذر زمین شناسی در نظر بگیرند.

تأثیر ما بر محیط زیست کاملا زمین شناختی است تغییرات آب و هوایی در هزار، ده هزار، صدهزار سال زمان انجام می شود با این حال، ما به عنوان گونه ای با طول عمر خوش بینانه صد سال تکامل یافته ایم.

کیتس می‌گوید: فناوری به ما اهرمی در سراسر جهان داده است که کاملاً با نحوه تکامل ما تناسب ندارد.

در واقع همانطور که مردم تصور می کنند، عکس ممکن است در یک هزاره چگونه باشد، کیتس امیدوار است این دوربین بتواند به عنوان چیزی که او آن را «پروتز ذهنی» می نامد عمل کند.

وی معتقد است: این فناوری است که به شما امکان می دهد تا خود را در آینده دور قرار دهید و از آنجا به اکنون خود نگاه کنید. چیزی شبیه نوعی حلقه بازخورد.

در توضیحات این محصل می توان گفت دوربین از یک سوراخ برای گرفتن آهسته تصویر استفاده می کند. روش کار بسیار ساده است و واقعاً باید همینطور باشد؛ زیرا اگر قرار است این کار برای مدت طولانی ادامه یابد باید از هر آنچه که بتواند آن را خراب کند اجتناب کرد.

در دوربین هایی که سوراخ سوزنی دارند، معمولاً از فیلم استفاده می شود؛ اما فلیم خیلی دوام ندارد. کیتس با تحقیق در تاریخ هنر و باستان شناسی تلاش کرد دریابد چه چیزی می تواند هزار سال دوام بیاورد و در نهایت کشف کرد لایه های رنگ روی مس به آرامی در نور سوراخ سوزن محو می شوند و با گذشت زمان، تصویر مبهمی از تغییر ایجاد خواهد شد.

کیتس افزود: این یک نوع فیلم کامل است که در یک فریم فشرده شده است. به عنوان مثال، در یک عکس یک قرنی، اگر یک ساختمان به مدت 20 سال پابرجا بماند و سپس با ساختمان دیگری جایگزین شود، تصویر، طرح کلی شبح مانند اولین ساختمان و تصویری تیره تر از ساختمانی که طولانی تر است را نشان می دهد.

وی تِمپ در آریزونا را به عنوان نمونه ای کلاسیک از شهری انتخاب کرد که اکنون در حال گسترش حومه خود است. با شهری شدن این منطقه، کارآمدتر می شود، اما همچنین نمادی از چگونگی مبارزه شهرها برای مدیریت منابع است، زیرا در کانون خشکسالی طولانی قرار دارد. کیتس می خواست ببیند در آینده چگونه خواهد بود.

در کالج آمهرست، وی در حال نصب دوربین دیگری با نمای بسیار متفاوت است که بر روی کوه ‌های مجاور و دنیای طبیعی متمرکز شده است. به گفته کیتس این دوربین به صدها ریز اقلیم نگاه می ‌کند. دوربین نحوه تغییر منظره طبیعی را نشان می دهد.

در نهایت، کیتس امیدوار است با این دوربین ها جهان را پوشش دهد. چرا که معتقد است اگر دوربین های بیشتری وجود داشته باشد، احتمال دوام آوردن برخی از آنها وجود دارد. وی همچنین امیدوار است دوربین ‌هایی که در شهرها و مناطق طبیعی در سطح جهان قرار می‌ گیرند، به یادگارهای کوچکی برای اندیشیدن به آینده تبدیل شوند.

انتهای پیام/

ارسال نظر
گوشتیران
قالیشویی ادیب