بر اساس مطالعه دانشمندان؛
عامل اصلی افزایش اکسیژن زمین کشف شد
دانشمندان معتقد بودند که افزایش اکسیژن در جو زمین ناشی از فتوسنتز گیاهان دریایی بوده است، اما با توجه به مطالعات جدید، فتوسنتز افزایش سطح اکسیژن را توجیه نمی‌کند.
به گزارش خبرنگار گروه دانش و فناوری خبرگزاری آنا، دانشمندان در گذشته معتقد بودند که افزایش اکسیژن (O2) میلیارد‌ها سال پیش در جو زمین ناشی از فتوسنتز گیاهان دریایی و جلبک‌ها بوده است. با این حال، طبق مطالعه‌ای که در ۶ مارس در Nature Geoscience منتشر شد، فتوسنتز به طور کامل افزایش سطح اکسیژن را توضیح نمی‌دهد. در عوض، ذرات معدنی نقش مهمی بر چگونگی تکامل حیات هوشمند ایفا کرده‌اند. این مطالعه، درک جدیدی از چگونگی فراوانی O2 در جو زمین و نگاهی اجمالی به شرایط مورد نیاز برای توسعه حیات پیچیده در جهان‌های دور را ارائه می‌دهد.
محققان دانشگاه لیدز استدلال می‌کنند که با از بین رفتن جلبک‌ها و گیاهان، میکروارگانیسم‌ها آن‌ها را می‌خوردند. این فرآیند که به عنوان تجزیه شناخته می‌شود، اتمسفر O2 را تخلیه می‌کند. با فرض اینکه مجموع اکسیژن اتمسفر، تعادلی بین این کاهش و فتوسنتز باشد، محققان بر این باورند که فرآیند قبلی باید متوقف شده باشد تا سطح آن افزایش یابد. آن‌ها ادعا می‌کنند که این امر با فرآیندی به نام حفظ کربن آلی معدنی ممکن شده است. به بیان ساده، این زمانی اتفاق می‌افتد که مواد معدنی حاوی آهن از اقیانوس‌ها به جلبک‌ها و گیاهان مرده متصل می‌شوند و از تجزیه آن‌ها جلوگیری می‌کنند، در نتیجه سطح O2 بدون محدودیت افزایش می‌یابد. ذرات معدنی باستانی ممکن است باعث افزایش اکسیژن زمین شده باشند.
«کارولین پیکوک»، نویسنده اصلی این مقاله در بیانیه‌ای مطبوعاتی گفت: «دانشمندان سال‌هاست می‌دانند که ذرات معدنی می‌توانند به جلبک‌ها و گیاهان مرده متصل شوند و از آن‌ها در برابر فرآیند پوسیدگی محافظت کنند. اما اینکه آیا ذرات معدنی به افزایش اکسیژن اتمسفر کمک می‌کند، هرگز آزمایش نشده است.»
این گروه برای ارزیابی فرضیه خود رخداد‌های زمین شناسی را بررسی کردند. محتوای اکسیژن جو در طی رویداد اکسیداسیون بزرگ ۲.۴ میلیارد سال پیش افزایش یافت. این همزمان با شکل‌گیری تدریجی قاره‌ها بود که می‌توانست تعداد ذرات معدنی را که به اقیانوس‌ها سرازیر می‌شوند، افزایش دهد.
«مینگیو ژائو» محقق این مطالعه در این باره توضیح داد: «افزایش ذرات معدنی در اقیانوس‌ها سرعت تجزیه جلبک‌ها را کاهش می‌داد. این تأثیر عمده‌ای بر سطح اکسیژن داشت و به آن‌ها اجازه می‌داد تا بالا بروند. افزایش اکسیژن اتمسفر به طور قابل توجهی بر ظهور حیات تأثیر می‌گذارد. این منجر به ظهور گونه‌های پیچیده‌تری شد که از زندگی در آب به زندگی در خشکی تبدیل شدند.»
انتهای پیام/۱۱۰/
انتهای پیام/
با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
