در گفت‌وگوی آنا با عضو هیئت علمی دانشگاه بخوانید؛
درباره «ابراز وجود» و «خودابرازی» چه می‌دانید؟/ خودابرازی فاکتوری مهم برای کمک به بیماران تالاسمی
مشکلات خانوادگی به واسطه ناتوانی در ابراز وجوداستاد گروه پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی مازندران گفت: افرادی که نمی‌توانند ابراز وجود کنند، مشکلات بسیار زیاد ازجمله مشکلات خانوادگی را در زندگی تجربه می‌کنند.
صغری حسنی در گفت‌وگو با خبرنگار گروه استان‌های خبرگزاری آنا در ساری به مناسبت روز پرستار، ابراز وجود را یکی از مهم‌ترین مهارت‌های اجتماعی دانست که به سازگاری فرهنگی اجتماعی کمک می‌کند.
وی تشریح کرد: خودابرازی، توانایی ابراز احساسات، باورها و افکار صریح و دفاع از رفتارها و مهارت‌های سازنده و به‌حق به شکلی که فرد بدون نقض حقوق دیگران بتواند برای گرفتن حقوق خود عمل کند، تعریف شده است.
بیشتر بخوانید:
افزایش مهارت‌های زندگی در وبینار ملی «روانشناسی زندگی و بهداشت روانی»
عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی مازندران با بیان اینکه خودابرازی علاوه بر موارد بیان شده برای اهداف دیگری مانند ایجاد تصویر مثبت از خود نیز می‌تواند استفاده شود، گفت: ابراز وجود منجر به افزایش خودکارآمدی، عزت نفس و تعاملات میان‌فردی، کاهش اضطراب اجتماعی، بهبود وضعیت روانی و افزایش حمایت اجتماعی می‌شود؛ بنابراین افرادی که نمی‌توانند ابراز وجود کنند مشکلات بسیار زیادی از جمله افسردگی، رنجش، ناکامی، عصبانیت توأم با خشم، اضطراب، ارتباطات اجتماعی ضعیف، شکایات جسمی و مشکلات خانوادگی را در زندگی تجربه می‌کنند.
حسنی با بیان اینکه خودابرازی در حوزه سلامت نیز کارآیی زیادی به همراه دارد، عنوان کرد: خودابرازی در زندگی افراد مبتلا به بیماری مزمن یا جدی به‌ویژه افراد متعلق به گروه‌های نژادی نقش مهمی را بازی می کند به‌طوری‌که افراد از گروه‌های نژادی مختلف ممکن است از خودابرازی به عنوان یک استراتژی مقابله با نژادپرستی و پیش‌داوری در تعاملات مراقبت‌های بهداشتی استفاده کنند یا ممکن است افراد محروم برای بهبود درمان پزشکی خود، خودابرازی مثبت را به عنوان یک استراتژی به‌کارببرند.
ابراز وجود منجر به افزایش خودکارآمدی، عزت نفس و تعاملات میان‌فردی، کاهش اضطراب اجتماعی، بهبود وضعیت روانی و افزایش حمایت اجتماعی می‌شود.وی با بیان اینکه خودابرازی در ارتباطات بین‌فردی از اهمیت بسزایی برخوردار و نقش مهم در زندگی افراد دارد، اظهار کرد: با توجه به اینکه بیماران تالاسمی به‌خاطر تغییر چهره و استیگمایی بیماری در برقراری ارتباطات اجتماعی مشکلات فراوانی دارند، خودابرازی می‌تواند یک فاکتور مهم در کمک به برقراری ارتباط این بیماران باشد.
عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی مازندران گفت: برهمین اساس با مطالعه کیفی هدف روشن‌سازی مفهوم خودابرازی در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور مشخص کننده راهی برای کشف عمق، غنا و پیچیدگی ذاتی این پدیده و آشکارکردن جنبه‌های مختلف آن است.
این عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی گفت: افراد در ارتباطات اجتماعی به‌دنبال تأیید اجتماعی هستند، در بیماران تالاسمی به دلیل ظاهر فیزیکی آنان، این مسئله پررنگ‌تر می‌شود و در ارتباطات خود به‌دنبال نشان دادن توانایی‌ها برای کسب مطلوبیت اجتماعی و حضور مؤثر و سازنده در گروه‌های اجتماعی هستند.
استاد گروه پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری بیان کرد: این افراد برای کسب رضایت در گروه‌های همنوع خود و گروه‌های اجتماعی افراد سالم با حضور مؤثر و سازنده به رضایت فردی و کسب جایگاه اجتماعی مطلوب تلاش می‌کنند.
حسنی با اشاره اینکه خودابرازی با سه زیرمفهوم شجاعت در معرفی خود، نشان دادن توانایی‌ها و حضور در گروه‌ها توسعه یافت، عنوان کرد: خودابرازی می‌تواند به عنوان یک استراتژی به چگونگی مقابله با بار روانی بیماری تالاسمی کمک کند و این باعث می‌شود این بیماران از سلامت روانی، اجتماعی و جسمی بیشتری بهره‌مند شوند.
وی گفت: هوش هیجانی و مؤلفه‌های آن از جمله خودابرازی در عملکرد افراد ماژور در محیط‌های کاری نقش مؤثری دارند و در ارزیابی عملکرد فرد توسط خودش، همکاران و یا مدیران تأثیر می‌گذارند، اظهار کرد: بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور برای اثبات خود در محیط کار و حفظ جایگاه شغلی خود، خودابرازی را یک متغیر مهم دانسته‌اند؛ بنابراین در محیط‌های کاری تلاش می‌کنند با نشان دادن توانایی‌های جسمی و فکری خود به کارفرما و همکاران بقبولانند که نسبت به همکاران دیگر تفاوت‌های چندانی ندارند که این تلاش برای نشان دادن توانایی‌ها به عنوان خودابرازی نقش مهمی در تصدی و حفظ شغل آنان دارد.
انتهای پیام/۴۱۱۷/۴۰۶۲/
انتهای پیام/
