دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
09 دی 1394 - 09:05
با حضور و سخنرانی عضو هیات علمی واحد نجف‌آباد در کنفرانس«زن در تاریخ محلی ایران» صورت گرفت

بررسی رویکردهای متفاوت دو نشریه محلی زنان در بوشهر و اصفهان

سهیلا ترابی فارسانی، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی نجف‌آباد، با مقاله‌ای با عنوان«رویکردهای متفاوت دو نشریه محلی نورافشان بوشهر و زبان زنان اصفهان» در کنفرانس ملی زن در تاریخ محلی ایران حضور یافت.
کد خبر : 58718

سهیلا ترابی فارسانی در باره مقاله ارائه‌شده در این کنفرانس به آنا گفت: نخستین نشریات زنان در سال‌های اولیه پس از پیروزی مشروطیت ظهور یافتند و به‌تدریج بر تعداد آنها افزوده شد. بیشتر این نشریات در تهران منتشر می‌­شدند و تعداد معدودی از آن­ها به عنوان نشریات محلی در دیگر شهر­ها انتشار می‌یافتند.


وی ادامه داد: بدیهی است ویژگی‌­های نشریات محلی به‌طور عام و نشریات محلی زنان به‌طور خاص با نشریاتی که در تهران انتشار می‌­یافت، تفاوت داشت. نشریه نورافشان در 1309 شمسی به سردبیری و مدیرمسئولی شوکت سلامی در بوشهر آغاز به فعالیت کرد. بر خلاف نشریات اولیه زنان که سعی می‌کردند تا حد ممکن به مسائل خاص زنان بپردازند و فقط از نوشته‌‌های زنان بهره جویند، این نشریه چنین رویکردی نداشت.


ترابی افزود: نشریه نورافشان در سال 1311 به مدت شش سال تعطیل و مجددا در سال 1317. منتشر شد. زبان زنان نیز به سرپرستی صدیقه دولت‌آبادی به عنوان نشریه محلی در 1298 در اصفهان منتشر شد و بعد از کودتای 1299 توقیف و دور دوم فعالیت خود را در تهران ادامه داد و از شکل یک نشریه محلی خارج شد.



ترابی فارسانی با مقایسه و تحلیل محتوایی دو نشریه نورافشان بوشهر و زبان زنان اصفهان افزود: در اینجا سوالی که پیش می‌آید این است که هویت بومی منطقه جنوب چه ویژگی‌هایی به نورافشان بخشید که آن را با نشریات محلی مشابه خود متفاوت کرده است. منطقه‌گرایی و گرایش‌­های ضد مرکزگرایی، شعارهای ناسیونالیستی و وطن­‌پرستانه، تلاش برای حل مسائل اجتماعی و فرهنگی شهر بوشهر و منطقه جنوب در نشریه نورافشان کاملا برجسته بوده است؛ در حالی که مطالب زبان زنان رنگ و بوی بومی­ گرایی نداشته و به ویژگی‌­های نشریات مرکز شباهت داشته است.


وی با بررسی نقش زنان و چگونگی ورود آنها در عرصه مطبوعات ادامه داد: نشریات زنان حاصل تغییرات فرهنگی – اجتماعی برآمده از جنبش مشروطیت بود و ورود زنان به حیطه روزنامه‌نگاری با تأخیر چندین دهه‌­ای از فعالیت روزنامه­ نگاری در ایران صورت گرفت. با این حال این بخش از فعالیت­‌های فرهنگی که مقارن تأسیس نخستین مدارس دختران بود حکایت از اهمیت آن داشت.


عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی نجف‌آباد خاطرنشان کرد: در شرایطی که زنان امکان حضور در صحنه‌‌های سیاسی و اجتماعی را به‌دست نیاورده بودند، انتشار نشریه­‌های زنان گامی بلند در فعالیت‌های آنان محسوب می­‌شد. فعالیتی غیرحضوری، نامحسوس ولی تأثیر­گذار که به عنوان ابزاری جدید امکان طرح گفتمان جدید را فراهم می­‌کرد.




انتهای پیام/

ارسال نظر
قالیشویی ادیب