انتخابات به سبک الکترونیک/۳؛
راه دراز سیستم رأی‌گیری الکترونیکی تا جهانی شدن/ بررسی همه مشکلات آنلاین شدن انتخابات
امروزه به لطف فناوری‌های مختلف می‌توان انتخابات را به صورت الکترونیکی برگزار کرد. برای برگزاری انتخابات الکترونیکی ابزارهای گوناگونی وجود دارد.
به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا، در سال‌های اخیر سیستم‌های رأی‌گیری اینترنتی محبوبیت بیشتری نسبت به دهه پیشین پیدا کرده و برای انتخابات دولتی و همه‌پرسی در کشورهایی همچون استونی و سوئیس و همچنین انتخابات شهرداری‌ها در کانادا و انتخابات مقدماتی احزاب در ایالات متحده و فرانسه مورد استفاده قرار گرفته است. رأی‌گیری اینترنتی همچنین به طور گسترده‌ای در فرایندهای بودجه‌بندی مشارکتی (PB) در کشورهایی از جمله برزیل، فرانسه، ایالات متحده، پرتغال و اسپانیا مورد استفاده قرار می‌گیرد.
همچنین سیستم‌های ترکیبی وجود دارد که شامل یک دستگاه نشان‌گذار رأی‌گیری الکترونیکی (یک سیستم صفحه لمسی شبیه به DRE) به همراه چاپ برگه‌های تأییدشده انتخاباتی است، سپس از یک ماشین جداگانه برای جدول‌بندی الکترونیکی استفاده می‌شود.
شبکه عمومی سیستم رأی‌گیری DRE
سیستم رأی‌گیری شبکه عمومی DRE، یک سیستم انتخاباتی است که در آن از آرای الکترونیکی استفاده می‌شود و داده‌های انتخاباتی از محل رأی‌گیری به مکانی دیگر از طریق شبکه عمومی انتقال می‌یابد. داده‌ها ممکن است هنگام رأی دادن به صورت منفرد، دوره‌ای یا به صورت دسته‌ای در طول روز انتخابات یا در پایان رأی‌گیری به سیستم مرکزی منتقل شوند. این مسئله شامل رأی‌گیری اینترنتی و همچنین رأی‌گیری تلفنی نیز می‌شود.
سیستم رأی‌گیری DRE مبتنی بر شبکه می‌تواند از روش شمارش در حوزه انتخابی یا روش شمارش مرکزی استفاده کند. روش شمارش مرکزی برگه‌های رأی‌گیری حوزه‌های مختلف را در یک مکان مرکزی جدول‌بندی می‌کند.
در رأی‌گیری اینترنتی می‌توان از مکان‌های راه دور(رأی دادن از هر کامپیوتر با قابلیت اینترنت) استفاده کرد یا در مکان‌های سنتی با غرفه‌های رأی‌گیری متشکل از سیستم‌های رأی‌گیری متصل به اینترنت استفاده کرد.
شرکت‌ها و سازمان‌ها به طور معمول از رأی‌گیری اینترنتی برای انتخاب پرسنل ارشد و اعضای هیئت مدیره و سایر نیروهای عالی‌رتبه استفاده می‌کنند. سیستم‌های رأی‌گیری اینترنتی به طور خصوصی در بسیاری از کشورهای مدرن و به طور عمومی در ایالات متحده، انگلیس، سوئیس و استونی مورد استفاده قرار گرفته است.
در سوئیس که این سیستم در حال حاضر بخشی تثبیت‌شده در همه‌پرسی‌های محلی به شمار می‌آید، رأی‌دهندگان رمزهای عبور خود را برای دسترسی به انتخابات از طریق خدمات پستی دریافت می‌کنند. رأی‌دهندگان در استونی می‌توانند در صورت تمایل از طریق اینترنت رأی خود را در انتخابات محلی و پارلمانی ارائه دهند، زیرا بیشتر افراد حاضر در لیست به سیستم رأی‌گیری الکترونیکی دسترسی دارند که جامع‌ترین سیستم انتخاباتی در بین تمام اعضای اتحادیه اروپا به حساب می‌آید.
این امکان به این دلیل در استونی فراهم شده است که اکثریت مردم این کشور دارای شناسنامه مجهز به میکروچیپ قابل خواندن توسط کامپیوتر هستند و به سادگی از آن برای دسترسی به رأی‌گیری آنلاین استفاده می‌کنند. تمام رأی‌دهندگان برای شرکت در انتخابات به کامپیوتر، کارت‌خوان الکترونیکی، کارت شناسایی و پین آن دارند و می‌توانند از هر جای دنیا رأی‌دهند. ضمناً مردم همچنین در روز انتخابات می‌توانند به مراکز رأی‌گیری بروند و یک برگ کاغذ را پر کنند.
رأی‌گیری آنلاین
برخی تصور می‌کنند رأی‌گیری آنلاین به معنی نظرسنجی آنلاین است. اما نباید این دو را با هم یکسان فرض کرد. انتخابات تعاریف مشخصی دارد و برای شرکت در آن به مراحل رسمی احراز هویت نیاز است. در حال حاضر تلفن‌های هوشمند نقش اصلی را در رأی‌گیری آنلاین ایفا می‌کنند. برای مثال در ژاپن چنین سازوکاری در انتخابات مرتبط با بخش خصوصی مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما رأی‌گیری الکترونیکی به دلیل قانون انتخابات هنوز امکان‌پذیر نیست.
کارشناسان امنیتی تقریباً در تمام رأی‌گیری‌های آنلاین که تاکنون برپا شده است، از جمله در سیستم‌های موجود در استرالیا، استونی، سوئیس، روسیه و ایالات متحده مشکلات امنیتی پیدا کرده‌اند.
برخی دیگر استدلال می‌کنند که احزاب سیاسی که از اقبال کمتری در میان طبقات متوسط و مرفه برخوردارند و قاطبه رأی آنها بر اقشار مستضعف معطوف است طی یک انتخابات الکترونیک ضربه می‌بینند زیرا دسترسی کمتر آنها به اینترنت یا تلفن‌های هوشمند مانع از مشارکت آنها خواهد شد. به همین سبب برگزاری یک انتخابات صددرصد آنلاین بر فرض برقراری ماکسیمم امنیت نیز در حال حاضر در سطح یک کشور مقدور نیست.
از سوی دیگر اینکه آیا کاهش شکاف دیجیتال باعث ایجاد فرصت برابر برای رأی دادن افراد در زمینه‌های مختلف اجتماعی، اقتصادی، قومی و... می‌شود یا خیر نیز همچنان امری غیرمطمئن است. در ضمن در طولانی‌مدت این امر، نه تنها دسترسی به اینترنت در تمام نقاط را می‌طلبد بلکه به میزان آشنایی افراد با اینترنت نیز بستگی دارد.
اینترنت و انتخابات الکترونیکی
هنوز به طور قطعی تأثیرگذاری رأی‌گیری اینترنتی بر میزان مشارکت رأی‌دهندگان مشخص نشده است. مطالعاتی که در ۲۰۱۷ در مورد رأی‌گیری آنلاین در سوئیس انجام گرفت نشان داد که رأی‌گیری آنلاین هیچ تأثیری در میزان مشارکت مردم ندارد. همچنین مطالعه‌ای که در ۲۰۰۹ در مورد انتخابات ملی استونی انجام شد نیز نتایج مشابهی را نشان می‌داد. اما با این وجود، ورود رأی‌گیری آنلاین در انتخابات شهرداری‌ها در استان انتاریو کانادا منجر به افزایش متوسط مشارکت در حدود ۳.۵ درصد شد. به همین ترتیب، مطالعه‌ای دیگر در سوئیس نشان داد که رأی‌گیری آنلاین نه تنها مشارکت عمومی را افزایش نمی‌دهد بلکه موجب می‌شود افرادی که رأی ممتنع دارند نیز در انتخابات شرکت نکنند.
مقاله‌ای در رابطه با «رأی‌گیری از راه دور و میزان مشارکت در انتخابات پارلمانی استونی ۲۰۰۷» نشان داد که رأی‌گیری الکترونیکی به جای از بین بردن نابرابری‌ها می‌تواند شکاف دیجیتالی بین طبقات مختلف مردم را افزایش دهد. به عبارت دیگر در انتخابات استونی سال ۲۰۰۷، کسانی که در مناطقی با درآمد بالاتر زندگی می‌کردند و تحصیلات رسمی داشتند، مشارکت بیشتری در رأی‌گیری داشتند. عطف به فراگیری سرویس‌های فناوری احتمالاً این موضوع در حال حاضر، به آن شدت صدق نکند. در عین حال همان نتایج نشان داد سیستم رأی‌گیری اینترنتی استونی، مقرون به‌صرفه‌تر از بقیه سیستم‌های انتخاباتی بود.
تصور می‌شود که رأی‌گیری الکترونیکی بیش از همه، مورد اقبال نسل رأی‌دهندگان X و Y واقع شده است. با این حال در انتخابات اخیر آمریکا، حدود یک‌چهارم آرای الکترونیکی از سوی افراد مسن‌تر، مانند افراد بالای ۵۵ سال اخذ شد(همچنین ۲۰ درصد افراد بین چهل تا پنجاه ساله). در حال حاضر رأی‌گیری آنلاین هنوز به صورت سراسری مورد پذیرش قرار نگرفته است اما انتظار می‌رود شرایطی همچون همه‌گیری اخیر میزان اتخاذ سیاست‌های دسترسی از راه دور را افزایش می‌دهد.
انتهای پیام/۴۱۶۰/پ
انتهای پیام/
